Cenicero

Είπες

Κι είν η καρδιά μου
σα νεκρού, θαμμένη*

θα την ξεθάψω,

πρώτα για μένα,
μετά για σένα
και έπειτα για τον
καθένα**

και θα κολλήσω
κομμάτια
στα πλευρά και στην πόρτα σου

να τα αγγίζω όταν κοιμάσαι
να τα χαιρετώ όταν ξυπνώ

επειδή όταν μου λείπει η αμηχανία
σκέφτομαι εσένα, εσένα, εσένα
που δε ξέρω

θα σε ψάξω όμως,
πως αλλιώς-

Θα φωνάζω το όνομά σου

όταν χύνω το κρασί μου, στο καινούριο σου φουστάνι

.. και ολα οσα ηθελες να προσπαθω να γίνω
μα δεν θα φτάνει μα δεν θα φτάνει....

Και θα σου λέω παραμύθια τις νύχτες,
για να κοιμάσαι πιο εύκολα αλλά μόνη σου...
Και γω θα σβήνω, όταν θα σβήνει και η οθόνη σου.

*Που να πάρει και όμως στη μέση.

..εσένα.

γράφω
γιατί θέλω να σε φέρω στο μυαλό μου
να τινάξεις τον σύρτη, σαν φτερό και πούπουλο
να μπεις και με κατοικήσεις-
μέχρι να σε δω ξανά.
τώρα λείπεις
και ας πέρασαν μόνο ώρες
και αν θα γίνουν σκόνη και χρυσόσκονη

και αν με ρωτήσουν τι θέλω..

Candela

.... Έχεις φωτιά;

Madness has a meaning

γράφω για να μην ξεχάσω
πως σας αγαπώ ~~παράφορα~~

και ότι γεμίζετε
τις νυχτες ~~τις αδειανές~~

και μου δίνετε λόγο
να ξυπνήσω το πρωί

για να σας αγαπήσω ξανά από την αρχή

εσείς που ανέχεστε να σας ερωτεύομαι
να παραλογίζομαι, να τριγυρνώ ανάμεσα σας
να μην σκεφτομαι, να σας απογοητεύω,
να απογοητεύομαι.

*στους έρωτες να πραγματώνονται κάθε μέρα
και σε κείνους που ξεκινούν τις χαμένες νυχτες σαν και αυτήν

Τα χλωμά τα φώτα

δεν μπορώ να κοιτώ στους άδειους τοίχους.-

μου θυμίζουν εμένα
όταν λείπεις εσύ*

τους άγνωστους χειμώνες σου
την γνώριμη απ ουσία μου

λείπω από μένα
και όταν επιστρέφω είμαι το φάντασμα των άλλων

και όμως δεν είμαι η μόνη που είμαι μόνη
είσαι και συ και αυτός και εκείνοι

-τι να σου πω και γω
απο παιδί είσαι εκεί-

κρίμα που ποτέ δεν θα σου πω
αυτά που γυρίζουν στο μυαλό μου

κρίμα που δεν θα καταλάβεις
~~τι σαι για με~~

κρίμα που γίνομαι ό,τι σιχαίνομαι

και κάτω από τα σκοτεινά φώτα σου
φαίνομαι ψεύτικη, αηδιαστική

κρίμα, γιατί δεν έχω τίποτα άλλο.

https://www.youtube.com/watch?v=h7h0mowL4MU

δεν έχω άγιο πια να προσκυνώ

και όσο και αν ψάχνω στα παλιά
αυτός σβήνει και χάνεται

και μένω μόνη
17 λεπτά αργότερα
στην πραγματικότητα

να ρωτώ τι πήγε λάθος
και πως θα φτιάξω τα επόμενα 17

να μοιάζουν όπως τα έχω φανταστεί
και να φανταστώ πως θα μοιάσουν

μα τωρα που η φωτιά φουντώνει πάλι
το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάω

διαθέσιμο να το μοιραστώ
και να το μοιράσω

σε όλους τους αγίους που ξεθώριασαν
που ξεθωριάζουν

και τι θα γίνω χωρίς εκείνους,
σε έναν άδειο ουρανό
με βαριά ομίχλη
να πέφτει δακρύζοντας
στα χέρια που ξεμακραίνουν
και στα σώματα που παλεύουν
να διώξουν την μοναξιά
να βγάλουν και αυτήν την νύχτα...

Still burning..

do it slow.

Λαχταρώ

Και θέλω να κοιμάμαι δίπλα σου
και να κάνω τα ψώνια σου
και να κουβαλάω τις σακούλες σου
και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου
μα με αναγκάζουν να κάνω ηλίθια πράματα
και θέλω να παίζω κρυφτό
και να σου δίνω τα ρούχα μου
και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου
και να κάθομαι στην άκρη της μπανιέρας, όταν κάνεις μπάνιο
και να σου κάνω μασάζ στο λαιμό
και να φιλάω τα πόδια σου
και να κρατάω το χέρι σου.

Sarah Kane

Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου. Και να σου κάνω τα ψώνια σου, και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου, Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου, Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό, Και να σου δίνω τα ρούχα μου, και να σου λέω πόσο μ” αρέσουν τα παπούτσια σου, Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις μπάνιο, Και να σου τρίβω το σβέρκο σου, Και να σου φιλάω τα πόδια σου, Και να σου κρατάω το χέρι σου Πηγή: www.lifo.gr

But I still have to face the hours, don't I?

Τώρα που τίποτα δεν σκέφτομαι
και παραιτήθηκα από την προσπάθεια να καταλάβω
κρύβομαι απ΄όλους αυτούς που μου ζητάν το λόγο
και γυρνάω στην βέβαιη ανασφάλεια μου

Τώρα που εκείνος ξεθωριάζει αντί να εκρήγνυται
και με κάνει να αμφιβάλλω για την ύπαρξή του
έρχεται στον νου μου η σκιά του δέντρου πίσω του
και όχι η δική του αυστηρή όψη

Τώρα που εκείνη έφυγε και εκείνη θρηνεί
θρηνώ μαζί τους την χαμένη συνήθεια
μαζεύω τα χυμένα τους δάκρυα
και τα κρατώ πετρωμένα κάτω απ το μαξιλάρι

Τώρα που ανακαλύπτω αυτόν
που τον φοβάμαι και τον ποθώ
και τρέμω στην ιδέα της απουσίας του
γίνομαι πάλι εκείνη που έλειπε για χρόνια

Τώρα που γνώριστηκα με την απουσία της
κρατιέμαι με κόπο στην κατάλληλη απόσταση
τόσο που ο πόνος της να μην ξεπερνάει τον δικό μου
τόσο που τίποτα να μην ισχύει

Τώρα που δήλωσα την σειρά των πραγμάτων
νιώθω τα λόγια στιβαρά και άκαμπτα
ανίκανα να ανταποκριθούν σε όλα εκείνα
που έγιναν και όχι, μέσα η έξω απο το μυαλό μου

Νιώθω εκείνες τις ώρες ανάμεσα
να βαραίνουν στο σώμα μου
να μαζεύονται και να μου ζητάν το λόγο
ψάχνω λοιπόν μια βολική γωνιά στην άκρη του εαυτού μου

Ψάχνω την μουσική που θα με φιλοξενήσει
θα γεμίσει το τρομακτικό κενό
θα φροντίσει τις πληγές- όχι τις δικές μου
μα όλων εκείνων που με βασανίζουν και μου δίνουν νόημα

Shivering in bed*

Άργησα μόνο μερικούς μήνες
Τώρα διαβάζω ξανά και ξανά όσα δεν έγραψα
για σένα και για μένα
για κείνη και για κείνη
για όλες εμάς.

Φωνάζω να θυμηθώ όσα μου λες.
Παγιδεύω εκείνες τις αισθήσεις,
αυτής και αυτής και της άλλης νύχτας,
ανάμεσα στις ανασηκώμενες τρίχες
στον καλοκαιρινό αέρα στα φύλλα των δέντρων σου
στις χαρές μας και στην στεναχώρια μου.

Φωνάζω να θυμηθώ να σε ευχαριστήσω
να μαλώσω εαυτό μου
να φυλάξω εσένα και εσένα
στην μνήμη, στην αγκαλιά του σπιτιού μας
όχι δεν θα μαστε ξανά μαζί.

Θρηνώ όσα όσα ξεκινούν, και εγώ λείπω.
Γιορτάζω που είμαι τυχερή.
Γιορτάζω εσένα μικρή μου,
εσένα και για εσένα.
Μαζευτήκαμε πολλοί ή μήπως έιμαι εγώ μόνο;

Νύχτες, η μια πίσω απ την άλλη, η μια πιο ομορφή απ΄τις άλλες *χ
όχι δεν είναι μόνο αυτό που νομίζεις.

Boxer

Ήρθες ξανά σε άλλο σώμα.

Ήρθες και

ήπιαμε από το μπουκάλι των αναμνήσεων.

Χωριστά

έγδυσες τις σκέψεις μου,

ξεφλούδισες τα νήματα της φαντασίας μου.

Ήρθες

και

πάτησες τα χαλίκια του εγώ μου

έσβησες την λάμπα των αναστολών.

Ανάλαφρα

Ήλπισα τοτε,

στα πέταλα της τύχης,
στην δίνη των χρωματιστών νερών,
στην εκκωφαντική ηχώ του καταρράκτη

Για λίγο

Έχτισα με τις ελπίδες μου τον απατηλό μύθο και

έθαψα τα πρέπει καλά στην άκαρπη νυχτα

           Boxer, don't knock me down.
           Writer, don't write me out.
         Stranger, let's not stay estranged.

49

Πάντα λείπει μία, παλεύω να κλείσω το αριθμό μαγικά

Τίποτα δεν γίνεται μαγικά

Είναι αυτή που είμαστε όλοι μαζί, αυτή που κοιτάω μόνη

Τις στερεώνω την μια δίπλα στην άλλη, μην τις ξεχάσω, τις ξεφυλλίζω με την άκρη του μυαλού μου -όχι γιατί να το κάνω πάλι

Βάζω για σελιδοδείκτη αυτά που θυμάμαι να νιώθω

Αφήνω κενά που δεν θα συμπληρώσω, κενά που δεν γέμισαν, μνήμες που σπατάλησα στο κάθε μέρα, δίνω αξία σε όλα όσα δεν είμαι σίγουρη αν υπήρξαν

Κρατάω τις γρατζουνιές στο πλαστικό, τις πληγές του χαρτιού, φυλάω τα θολώματα των αισθήσεων, θολωμένα είναι και τα πρόσωπα από κάποιους άλλωστε

Τις βάζω σε σειρά, σειρά των γεγονότων και των μη γεγονότων

Αλλάζω την σειρά σε κάθε αφορμή

Αφορμή είναι οι άνθρωποι

Παίρνω φόρα ντύνομαι ξένος, μπαίνω στην ζωή μου μαζί τους -είμαι ένας απ αυτούς.

Είμαι ένας η γίνομαι ένα μαζί τους

Δεν έχει σημασία, υπάρχω και στέκω ανάμεσα τους

Πρέπει να είναι έτσι, -αφού τα έβαλα σε σειρά.

Puff

Άναψαν τα θέλω μου

και έσβησαν στα θολά σου μάτια

Μύρισα στον πυκνό καπνό

καμμένα κομμάτια της ύπαρξης σου

κομμάτια της ζωης χωρίς αύριο

Άφησα το αύριο να κολλήσει στο ταβάνι

εκείνο που χα βάψει με τις μέρες του χτες

και τις νύχτες που δεν ήρθαν ποτέ

Πέρασε κ αυτή η νύχτα

Μπέρδεψα τον δίσκο που φώτιζε

πάνω απ τις πολυκατοικίες

με την λάμπα που φώτιζε

το δάσος των θέλω μου

έσβησα το φως που ηταν ανοιχτό

και αποκοιμήθηκα στη στεγνή αγκαλιά του τώρα