How fragile we are...

Είναι κάποια πράματα που δεν μπαίνουν σε καλούπια,
 που δεν ακούγονται σωστά ,
 που δεν χωράνε σε στενές λογικές,
 ούτε σε καθιερωμένα πρότυπα..,
 που δεν μπορείς να τα εξηγήσεις ούτε στον πιο κοντινό σου φίλο.
 Ούτε καλά καλά στον εαυτό σου....

Είναι στιγμές που το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τις απολαύσεις..,
  που νιώθεις τόση ευτυχία που θα μπορούσες να πεθάνεις..

Και είναι και άνθρωποι μοναδικοί και ανεκτίμητοι...
 που σου προσφέρουν απλόχερα αγάπη..
 .. και σου μαθαίνουν να αγαπάς και να πονάς και να πασχίζεις και να προχωράς...

Πάντα φτάνω σε ένα σημείο που αδυνατώ να εκφράσω την απεραντοσύνη των συναισθημάτων και των σκέψεων ..
και αρκούμαι σε ένα ευχαριστώ.
Βαθύ και αληθινό.

Και με την σκέψη οτι δεν χάνεται τίποτα..
αναδύεται η ελπίδα να μην τελειώσουν όλα εδώ...
να μην μείνουν μόνο οι αναμνήσεις και οι φωτογραφίες...
... και σε κάθε νέα αρχή , σε κάθε λυπηρό τέλος , κάθε μέρα ρουτίνας να είσαι εκεί...

Ευχαριστώ.

On and on the rain will fall.. like tears from a star....
On and on the rain will say ....  how fragile we are....