Εκείνοι που αγαπώ.

Δεν ξέρω αν ποτέ θα μαι ευτυχισμένη.
Δεν ξέρω αν υπήρξα ποτέ.
Δεν ξέρω καν αν λέω αλήθεια.

Τα πράματα δεν είναι πολύπλοκα.
Εμείς αρεσκόμαστε να νομίζουμε ότι είναι  στην προσπάθεια να βρούμε νόημα, να δώσουμε αξία.
Τα πράματα δεν είναι πολύπλοκα.
Τα πράματα είναι απλά.

Χρειάζεται μόνο να αποδεχτούμε την πραγματικότητα ως έχει.
Και από κει και πέρα να δούμε πώς μπορούμε να την αλλάξουμε.

Κι αν θέλω τόσο πολύ να αλλάξω την δική μου πραγματικότητα, την θλιμμένη και θλιβερή ζωή μου, τόσο πιο δύσκολο φαντάζει.
Και απελπίζομαι και γεμίζω ντροπή για τον αδύναμο εαυτό μου.
Και στεναχωριέμαι που αναγκάζομαι να διαλύσω την εικόνα μου, που με ανόητες φιλοδοξίες και δικιολογίες είχα οικοδομήσει.

Πλέον , είμαι και νιώθω μικρή και ανούσια.
Είμαι παγιδευμένη σε να στενό μυαλό και να αδιάφορο σώμα.

Είμαι παγιδευμένη σε μια πνιγηρή μετριότητα.

Το μόνο που με κρατά είναι εκείνοι, οι άλλοι που αγαπώ...

...Και με κάνουν να ψάχνω μέσα μου και να αναζητώ κομμάτια αυτής της Μέλπως που φοβάμαι να ανακαλύψω.

Που ωστόσο τα ανακαλύπτω, αργά και σταθερά, και όλως παραδόξως με κάνουν και αισθάνομαι μια χαρά..!




*Do not ever forget : La vita e bella.