This is how it feels...

 Maybe there is a way out. Maybe not.

...Μόνη, ἐντελῶς μόνη,
    περπατῶ στὸ δρόμο
   καὶ πέφτω πάνω σὲ μεγάλα γεγονότα:

   Ὁ ἥλιος σὰν ἐπειγόντως νὰ ἐκλήθη ἀπὸ τὴ Δύση
    ἀφήνοντας ἡμιτελὲς τὸ δειλινό...

Σὲ λίγο ἡ νύχτα,
   κρατώντας τοὺς ἀμφορεῖς τοῦ μυστηρίου,
   τῶν ἰδιοτήτων της ἐπαίρετο,
    ὅταν τὸ ρεμβῶδες μάτι της, τὸ φεγγάρι,
   ἕνα ἀπρόδεκτο, λαθραῖο σύννεφο, πάτησε
       καὶ τὴν τύφλωσε.

Τοῦ ἀτυχήματος τούτου
    ἐπωφελήθηκε
    κάποιος παράξενος κατάσκοπος
    -τὸ μεσονύχτιο ὑποπτεύονται-
    τὸ σύμπαν πυροβόλησε
    καὶ τὸ ἄφησε ἀκίνητο...

Μετὰ ἀπὸ τέτοια γεγονότα,
  τὸ γεγονὸς πὼς εἶμαι πάλι μόνη
           παρελείφθη.




Γεγονότα ~ Κική Δημουλά