Κι αν δεν ξέρω αν θέλω, πώς μπορώ?
Δεν θέλω να αρκεστώ στο απλό και το εύκολο.
Τα εύκολα απογοητεύουν εύκολα.
Δεν ξέρω αν αξίζει κάτι παραπάνω.
Δεν ξέρω αν θέλω να δώσω βαθος.
Δεν θέλω να ξεχάσω. Μα πώς γίνεται?
Ήδη νιώθω τις αναμνήσεις μου θολές και ασαφείς.
Και γιατί να χρειάζομαι τις αναμνήσεις?
Θέλω να θύμάμαι τα πάντα.
Πώς ήμουν, πώς έγινα, πώς ενιωθα.
Το καλό με το παρελθόν είναι ότι είναι εκεί.
Είναι όμως?
Το μέλλον με φοβίζει.
Να ξεφύγω? Να αλλάξω?
Ή απλά να ζήσω την ζωή μου?
Να μην ξεχασω . Τίποτα.
Να μην ξεχασω να ζήσω.
Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντα πως για να ‘σαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό αυτό δεδομένο της αναπνοής.
Μονάχα με την ένθερμη υπομονή μπορούμε να κατακτήσουμε την θαυμάσια ευτυχία.
* Pablo Neruda
Αιώνιος ο προβληματισμός Μέλπω. Το θέμα είναι να ζείς. δες λίγο το τώρα. ασε το πριν και το μετά. η μνήμη μένει αν δεν σκαλίζεται. Μάλλον είναι και αυτό που σου μένει στο τέλος. όταν η ζωή είναι αδύνατη πια και το μέλλον στερεύει. Όμορφο κομμάτι. Να έχεις τη γαλήνη του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι.. Δύσκολο να έρθεις στο εδώ και το τώρα.. Μα μάλλον είναι το μόνο που έχει νόημα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι είναι πανέμορφο.. Να σαι καλά..