Με τίτλο. . .

Απέναντι στο προηγούμενο άρθρο μου,  με τίτλο . . . "Χωρίς τίτλο" . . .  και  εν όψη των καινούργιων συνθηκών, καταστάσεων και αναγκών της ζωής , αποφάσισα να προσπαθήσω γειώσω τις προηγούμενες απόψεις μου και να φανερώσω την άλλη οπτική πλευρά του θέματος . . .

Με λίγα λόγια στο προηγούμενο αρθράκι υποστήριζα ότι η ζωή μας είναι οι άλλοι και ζούμε αποκλειστικά για να συνυπάρχουμε και να επωφελούμαστε από αυτήν την καρποφόρα συνδιαλλαγή. . Αμ δε.. .   Οι άνθρωποι στην ζωή μας άλλοτε υπάρχουν , άλλοτε δεν υπάρχουν , φεύγουν, χάνονται ίσως να ξανάρθουν αλλά ποτέ δεν θα είναι στατικοί και παντοτινοί...  Απο πού και εως που εμείς μπορούμε να στηριζόμαστε- αποκλειστικα- σε αυτήν την ρευστή μεταβλητή , τους ανθρώπους γύρω μας... ?   Μάλλον από κείνη την στιγμή που δεν έχουμε μάθει να μπορούμε να στηριζόμαστε στους εαυτούς μας . . .

Μα η ουσία είναι να ζούμε για εμάς πρώτα από όλα.... Να νιώθουμε καλά και επαρκείς με τον εαυτό μας. . . Να μπορούμε να αντέξουμε την μοναξιά μας όταν δεν θα υπάρχουν άλλοι τριγύρω μας... Να τα βρούμε με τον εαυτό μας... να αγαπήσουμε το εγώ μας και ύστερα να καταφέρουμε να τα βρούμε και να αγαπήσουμε τους άλλους. . . .

Βέβαια για να τα κατορθώσουμε όλα αυτά φυσικά θέλουμε πρoσωπική εξάσκηση  .. αλλά και την βοήθεια των φίλων μας για να το συνειδητοποιήσουμε και να το ενισχύσουμε ... Άρα που καταλήγουμε? Ότι χρειαζόμαστε τόσο τον εαυτό μας όσο και τους γύρω μας για να ανεξαρτητοποιηθούμε και να ενδυναμώσουμε το εγώ μας? Ώπα ώπα οξύμωρο του κερατά? Τα μπλεξα χειρότερα?  Δεν ξέρω τι λέω.... ? Χα μάλλον.... Μου αρέσει όταν μπλέκεται το πράμα γιατί φαντάζει τόσο πολύπλοκο και δύστροπο, τόσο πολύ,  που σχεδόν με πείθει ότι η απάντηση είναι κάτι παραπάνω από απλή...

Ανακεφαλαιώνοντας και συνοψίζοντας -και γαμώ τους επιλόγους μαθαίνουμε στην έκθεση .. ε? - όλα είναι στο μικρούτσικο μυαλουδάκι μας που προσπαθεί να βάλει ταμπέλες σε καταστάσεις και συναισθήματα ... ΟΥΥΥΥΥΥ λέω εγω! ΄Ενα έχω να πω μόνο...

Peace &  love . . .

Υ.Γ  Άλλα ντάλλα κυρίες και κύριοι...  ό,τι να ναι και άλλα παρεμφερή .. Νά μαστε καλά με τους εαυτούς μας και με τους γύρω μας. . .

ΡΑΔΙΟΚΕΦΑΛΟΙ. . .

Listen to your heart......



Καινούριο album των Radiohead. . . The King Of Limbs . . .

Οι περιβόητη εγγλέζικη μπάντα με το περίεργο όνομα και τα απίστευτα κομμάτια κυκλοφορεί σημερα 19/02/2011 και μετα από 4 περίπου χρόνια δουλειάς το νέο και 8o επίσημο δίσκο τους The King Of Limbs. . .Αναμφίβολλα οι τρελοί και παλαβοί αυτοί τύποι θα μας εξεπλίξουν για άλλη μια φορά με τις καταθλιπτικές μελωδίες τους γεμάτες αίσθημα και τους αιώνια αλληγορικούς και παραφορτωμένους νόημα και καταπίεση στίχους. Η πώληση του δίσκου, όπως έγινε και με το προηγούμενο album "In Rainbows" , ξεκίνησε μέσω ίντερνετ... Παρ' όλο που αυτή τη φορά, η δισκογραφική τους απέτρεψε απο το να θέσουν έναντι του αντιτίμου στη σελίδα ένα κουμπί Donate που από δίπλα έγραφε δώστε όσα πιστεύετε ότι αξίζει η μουσική μας, έθεσαν το κόστος των 7 και 11 Ευρώ για κάθε κατέβασμα σε mp3 kai wav(που σημαίνει πλήρης ποιότητα cd) του δίσκου τους. Στα δισκοπωλεία το The King Of Limbs ίσως και με μια δώση ειρωνείας στο όνομα, όπως τους αρέσει να κάνουν με ξένες μπαντες( δες REM Oasis και μάλλον τώρα Kings Of Leon) σε μια έκδοση εφημερίδας όπως λένε με 2 βινύλια, 1 cd , αφήσες και τα συναφή στην τιμή των 33ων Ευρώ!Θα γίνει χαμός...... Ότι και να πούμε είναι λίγο για αυτή την μπάντα...Ελπίζω το νέο αλμπουμ να μπει άξια στη σειρά δίπλα στα άλλα αν και προσώπικά είμαι σίγουρος....

Αυτά για μια μεγάλη μπάντα...Μεγάλη από όλες τις απόψεις, μουσικής, ηθικής και πνεύματος με φώνη σαν κλάμα να σπαράζει στην ψυχή μας. Παραπάνω, μια δόση απο το καινούριο.....

Bolero . . .

Μαγεία .. . .


Τελευταίες εμφανίσεις αυτήν την Παρασκευή και Σάββατο live στο Μετρό ....    

                                                              *************

οι αγάπες

θάρθουν όλες μια μέρα, και γύρω μου

θα καθήσουν βαθιά λυπημένες.

φοβισμένα σπουργίτια τα μάτια τους,

θα πετούνε στην κάμαρα μέσα.

ωχρά χέρια θα σβήνουν στο σύθαμπο

και θανάσιμα χείλη θα τρέμουν.

"αδελφέ, θα μου πουν, δέντρα φεύγουνε,

μες στη θύελλα, και πια δεν μπορούμε,

δεν ορίζουμε πια το ταξίδι μας.

ένα θάνατο πάρε και δώσε.

εμείς, κοίτα, στα πόδια σου αφήνουμε,

συναγμένο από χρόνια, το δάκρυ.

τα χρυσά πούναι τώρα φθινόπωρα,

πού τα θεία καλοκαίρια στα δάση;

πού οι νυχτιές με τον άπειρον, έναστρο

ουρανό, τα τραγούδια στο κύμα;

όταν πίσω και πέρα μακραίνανε,

πού να επήγαν χωριά, πολιτείες;

οι θεοί μας εγέλασαν, οι άνθρωποι,

κ' ήρθαμε όλες απόψε κοντά σου,

γιατί πια την ελπίδα δεν άξιζε

το σκληρό μας, αβέβαιο ταξίδι.

σα φιλί, σαν εκείνα που αλλάζαμε,

ένα θάνατο πάρε και δώσε".

θα τελειώσουν. επάνω μου γέρνοντας,

θ'απομείνουν βουβές, μυροφόρες.

ολοένα στην ήσυχη κάμαρα

θα βραδιάζει, και μήτε θα βλέπω

τα μεγάλα σαν έκπληκτα μάτια τους

που γέμιζαν φως τη ζωή μου...

*το ποίημα ανήκει στην τελευταία συλλογή του Καρυωτάκη Ελεγεία και Σάτιρες.

***

*

  
since I was born I sterted to decay ..
now nothing ever ever goes my way ...


                              *****