ΝΝΕΚΑ


hey!!! η NNEKA για πρωτη φορα στην Ελλαδα! το νεο μεγαλο αστερι της reggae, soul, ethnic μουσικης στη χωρα μας τον οκτωβριο! σαββατο 6 οκτωβριου αθηνα στη γεωπονικη live! παρασκευη 5 οκτωβριου στη θεσσαλονικη στο block 33! tickets: 12, 15, 20 ευρω!                                            

Ion...

Έφυγα..
μα το άρωμά σου
έμεινε για πολύ ακόμα
να με συντροφεύει...

Έμεινε σαν κάτι αιθέριο
κι ασύλληπτο,
σαν κάτι
που το ζητούσε ο οργανισμός μου
επίμονα από την ατμόσφαιρα.

Έφυγα ,
μα η ματιά σου
έμεινε στις φλέβες μου,
η φωνή σου διάχυτη στον αέρα.

~Καλή συνέχεια φίλοι συνκαπνιστές ..
    ...Τα ξαναλέμε το συντομότερο απο την συμπρωτεύουσα...
Την αγάπη μου...

Είμαι τυχερός ...

Είμαι τυχερός...

Κι όταν με πληγώνεις
κι όταν με πουλάς
κι όταν με στριμώχνεις
μ' εκβιάζεις, μου κολλάς
  ...

 Κι όταν δε με θέλεις
κι όταν με πουλάς
κι όταν με στριμώχνεις
με βιάζεις, με χτυπάς

Νιώθω τυχερός,
είμαι τυχερός
σ' ευχαριστώ........

Porque..

Γιατί.. ή μάλλον γιατί όχι..?

Γιατί όχι..

Δεν καταφέρνω να βρω ποτέ έναν λόγο γιατί όχι...

Ναι η λογική. Αναγκαίο κακό. Ή καλό. Δεν μπορεσα ποτέ να καταλάβω. Ούτε μπορώ ακόμη.

Πάντα πίστευα ότι τα πράματα είναι απλά. Όντως είναι απλά. Η λογική είναι απλή.

Γιατί όμως τελικά όλα φαίνονται τόσο πολύπλοκα?

Γιατί υπάρχουν παράμετροι που δεν υπακούουν στην λογική.

Είναι λογικές οι τύψεις? Οι αναμνήσεις? Τα αγγίγματα?

Είναι λογικός ο έρωτας ? ..Η αγάπη?

Ευτυχως δεν είναι όλα μαθηματικά.

Υπάρχει περιθώριο εναλλακτικής απάντησης...

Υπάρχει το απρόοπτο..  !

Αυτό που δεν μπορείς ποτέ να υπολογίσεις...

~~ Ή μήπως όλα αυτά που βλέπω τώρα είναι στοιχεία μια εξίσωσης/ ανίσωσης που περιμένει να λυθεί στο τέλος?

Δεν έχω τόση μεγάλη εμπιστοσύνη ούτε στα μαθηματικά ούτε στην άτιμη την ζωή..

Οπότε πάλι από την αρχή να παλεύω με τα ακατανόητα...

Με τα ακατανόητα και τα καινούργια...

       . . .   love  love... &  l o v e  my   friends . ..       .. . .

Cul de sac

Στις θεωρίες ήμουν ανέκαθεν καλή...
Μα οι ίδιες σκέψεις γυρίζουν στο κεφάλι μου..
Χωρίς αποτέλεσμα..
Φτάνω πάντα σε ένα σημείο που ξαναγυρίζω στην αρχή..
On and on...

Γυρίζω πίσω και σκέφτομαι..    Αν...

Και τώρα έρχομαι να αντιμετωπίσω το πως..      Πώς?

Μάλλον δεν υπάρχει κανένας εύκολος τρόπος ούτε σύντομος δρόμος...

Μόνο ένα σταθερό χάος...

Και ένας βουβός φόβος...

Και περιμένω κάτι. Σωτήριο. Αλλά δεν έρχεται. Ούτε θα ρθει ποτέ. 

Από μέσα προς τα έξω συμβαίνουν οι αλλαγές, που σε σώνουν

Προσωρινά πάντα. Αλλά ουδέν μονιμότερον του προσωρινού, που είπε και ένας φίλος...

Εγκλωβισμένη στον εαυτό και τις σκέψεις μου.. Τουλάχιστον προσωρινά. Δηλαδή μόνιμα.

Τουλαχιστον υπάρχει η  μουσική .. και η καλή παρέα...

Ή αλλιώς η μουσική που σου κρατάει καλή παρέα...

* Cul de sac ~ Ο πάτος του σάκου. That's exactly where I stand.
 

How fragile we are...

Είναι κάποια πράματα που δεν μπαίνουν σε καλούπια,
 που δεν ακούγονται σωστά ,
 που δεν χωράνε σε στενές λογικές,
 ούτε σε καθιερωμένα πρότυπα..,
 που δεν μπορείς να τα εξηγήσεις ούτε στον πιο κοντινό σου φίλο.
 Ούτε καλά καλά στον εαυτό σου....

Είναι στιγμές που το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τις απολαύσεις..,
  που νιώθεις τόση ευτυχία που θα μπορούσες να πεθάνεις..

Και είναι και άνθρωποι μοναδικοί και ανεκτίμητοι...
 που σου προσφέρουν απλόχερα αγάπη..
 .. και σου μαθαίνουν να αγαπάς και να πονάς και να πασχίζεις και να προχωράς...

Πάντα φτάνω σε ένα σημείο που αδυνατώ να εκφράσω την απεραντοσύνη των συναισθημάτων και των σκέψεων ..
και αρκούμαι σε ένα ευχαριστώ.
Βαθύ και αληθινό.

Και με την σκέψη οτι δεν χάνεται τίποτα..
αναδύεται η ελπίδα να μην τελειώσουν όλα εδώ...
να μην μείνουν μόνο οι αναμνήσεις και οι φωτογραφίες...
... και σε κάθε νέα αρχή , σε κάθε λυπηρό τέλος , κάθε μέρα ρουτίνας να είσαι εκεί...

Ευχαριστώ.

On and on the rain will fall.. like tears from a star....
On and on the rain will say ....  how fragile we are....