Changing...

 

           
       Αν δεν κοιτάς εκει που θες να πας, θα πας εκεί που κοιτάς.

Escape

I just want this pain to stop.
For now and evermore.
I want to to clear my mind.
I want to see and feel.

I want to get lost .

.. Keep breathing....

Walk

I close my eyes and I hear your song ...

I can hear you playing it.. only for me...

I wake up and you' re there...

Am I still dreaming?

Just walking till I find you again...

                                        And here is your love,
                                              That lists where it will...

                                             Hello my love
                                                  and my love Goodbye..

Πίκρα

 

                                         
                                               Γεια..   Τι κάνεις? 

                                                                                 
                                                                                    Δε ξαναλέω πια πως
                     
           
                                                 σ' αγαπώ..

Speak low..

"Βρέχει με.. απόλυτη ειλικρίνεια...
άρα δεν είναι φήμη ο ουρανός, υπάρχει..

Και δεν έιναι το χώμα, λοιπόν, η μόνη λύση
όπως ισχυρίζεται o κάθε τεμπέλης νεκρός..."

Και δεν είναι οι μέρες όλες ίδιες,
παρόλο τον ήλιο τον αιώνιο..

Και τα απλά πράματα , δεν έιναι και αυτονόητα.

Και όταν χάνεται για λίγο το ενδιαφέρον , ψάξε στους ανθρώπους γύρω σου να μοιραστείς έναν κόσμο διαφορετικό.

Η ύπαρξη δικαιώνεται με την ένωση.





*Άτιτλο ~ Κική Δημουλά

Ζωή.

.. Τίποτα παραπάνω ~ Τίποτα λιγότερο ..

Peace and love..

I want to know..
Have you ever see the rain?

I wanted to say you something ..
 about the nights I spend without you...


I wish you to have peace and love for the rest of your life...

Εκείνοι που αγαπώ.

Δεν ξέρω αν ποτέ θα μαι ευτυχισμένη.
Δεν ξέρω αν υπήρξα ποτέ.
Δεν ξέρω καν αν λέω αλήθεια.

Τα πράματα δεν είναι πολύπλοκα.
Εμείς αρεσκόμαστε να νομίζουμε ότι είναι  στην προσπάθεια να βρούμε νόημα, να δώσουμε αξία.
Τα πράματα δεν είναι πολύπλοκα.
Τα πράματα είναι απλά.

Χρειάζεται μόνο να αποδεχτούμε την πραγματικότητα ως έχει.
Και από κει και πέρα να δούμε πώς μπορούμε να την αλλάξουμε.

Κι αν θέλω τόσο πολύ να αλλάξω την δική μου πραγματικότητα, την θλιμμένη και θλιβερή ζωή μου, τόσο πιο δύσκολο φαντάζει.
Και απελπίζομαι και γεμίζω ντροπή για τον αδύναμο εαυτό μου.
Και στεναχωριέμαι που αναγκάζομαι να διαλύσω την εικόνα μου, που με ανόητες φιλοδοξίες και δικιολογίες είχα οικοδομήσει.

Πλέον , είμαι και νιώθω μικρή και ανούσια.
Είμαι παγιδευμένη σε να στενό μυαλό και να αδιάφορο σώμα.

Είμαι παγιδευμένη σε μια πνιγηρή μετριότητα.

Το μόνο που με κρατά είναι εκείνοι, οι άλλοι που αγαπώ...

...Και με κάνουν να ψάχνω μέσα μου και να αναζητώ κομμάτια αυτής της Μέλπως που φοβάμαι να ανακαλύψω.

Που ωστόσο τα ανακαλύπτω, αργά και σταθερά, και όλως παραδόξως με κάνουν και αισθάνομαι μια χαρά..!




*Do not ever forget : La vita e bella.

Δε λιγοστεύει η σιωπή με μια λέξη.

Τράβα μία λέξη απ΄τη νύχτα
στην τύχη.

Ολόκληρη νύχτα στην τύχη.

Μη λες «ολόκληρη»,
πες «ελάχιστη»,
που σ αφήνει να φύγεις.

Ελάχιστη
αίσθηση,
λύπη
ολόκληρη
δική μου.

Ολόκληρη νύχτα.

Για αυτές τις νύχτες,  που θες να φύγεις..
Τις λέξεις εκέινες που δε θα ακουστούν ποτέ..
Τις αισθήσεις που ποθείς να μην ξεχάσεις..
Την λύπη την αιώνια .





*Η Περιφραστική Πέτρα~ Κική Δημουλά

Excuse me.

 

I apologize.

I  wanted to say I love you.

I just said thank you.

Escape.

Κι αν δεν ξέρω αν θέλω, πώς μπορώ?
Δεν θέλω να αρκεστώ στο απλό και το εύκολο.
Τα εύκολα απογοητεύουν εύκολα. 

Δεν ξέρω αν αξίζει κάτι παραπάνω.
Δεν ξέρω αν θέλω να δώσω βαθος.

Δεν θέλω να ξεχάσω. Μα πώς γίνεται?
Ήδη νιώθω τις αναμνήσεις μου θολές και ασαφείς.

Και γιατί να χρειάζομαι τις αναμνήσεις?

Θέλω να θύμάμαι τα πάντα.

Πώς ήμουν, πώς έγινα, πώς ενιωθα.

Το καλό με το παρελθόν είναι ότι είναι εκεί.

Είναι όμως?

Το μέλλον με φοβίζει.

Να ξεφύγω? Να αλλάξω?

Ή απλά να ζήσω την ζωή μου?

Να μην ξεχασω . Τίποτα.
Να μην ξεχασω να ζήσω.

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντα πως για να ‘σαι ζωντανός

χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό αυτό δεδομένο της αναπνοής.

Μονάχα με την ένθερμη υπομονή μπορούμε να κατακτήσουμε την θαυμάσια ευτυχία.




* Pablo Neruda

Όταν...

Μην μπορώντας να βρω την δική μου αλήθεια..

Να καταλαβω αν κάτι, οτιδήποτε αξίζει....

Να βάλω σε μια τάξη τα θέλω, τη ζωή μου...

Περιμένω κάτι να ρθει να μ αλλάξει..

Αναμένω μια λυτρωτική σπρωξιά...

Αλλά. 

Ξέχασα.

Οι αλλαγές συμβαίνουν..

Από μέσα προς τα έξω.

                              ..Όταν έρθει η ώρα πες μου
                                πες μου ποια θα ναι η αλήθεια σου
                            για να ντυθώ με τα ρούχα της
                               για να μυρίζω τ άρωμά της
                                   για να σε φιλήσω με τα χείλια της
                         κι αφού ξυπνήσω δίπλα σου στο κρεβάτι το πρωί
                                       να σ αποχαιρετήσω με ένα ψέμα σου...




*Όταν ~ Ρεμπώ

Remembering ~ 2,03

... Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν βαραίνουν μέσα μας πιὸ πολύ,
     ὅμως ἡ δική σου τρυφερότητα πόσο καιρὸ ἀκόμα θὰ βαστάξει;
 Ὅ,τι μᾶς γλύκανε, τὸ ξέπλυνε ὁ χρόνος κι ἡ συναλλαγή,
      ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς χαμογέλασαν βουλιάξαν σὲ βαθιὰ πηγάδια
               καὶ μείναν μόνο κεῖνοι ποὺ μᾶς πλήγωσαν,
         ἐκεῖνοι ποὺ ἀρνήθηκαν νὰ τοὺς ὑποταχτοῦμε.
     Ἐκεῖνοι ποὺ μᾶς παίδεψαν βαραίνουν πιὸ πολύ...

          ..Γλυκός που μπορεί να γίνει ο πόνος..
            Τόσο, που αργά ή γρήγορα χάνει την ταυτότητά του..
         Και γίνεται πικρή ευχαρίστηση.
            Και ο δρόμος των δακρύων, η λύτρωση.

       ..Ευτυχώς, δεν έχουν στερέψει τα δάκρυα.
           ..Ευτυχώς υπάρχει η μουσική.
                   και η αλήθεια
                            και οι άνθρωποι.




*Εκείνοι που μας παίδεψαν~Ντίνος χριστιανόπουλος

Τέλος ~ high hopes..

..

Τώρα ποὺ βρῆκα πιὰ μίαν ἀγκαλιά,

καλύτερη κι ἀπ᾿ ὅ,τι λαχταροῦσα,
τώρα ποὺ μοῦ ῾ρθαν ὅλα ὅπως τὰ ῾θελα
κι ἀρχίζω νὰ βολεύομαι μὲς στὴν κρυφὴ χαρά μου,
νιώθω πὼς κάτι μέσα μου σαπίζει..

..The grass was greener
   The light was brighter
   The taste was sweeter
      The nights of wonder
..With friends surrounded
T   he dawn mist glowing
    The water flowing
      The endless river...

             Forever and ever.  . .      .

*Τέλος~ Ντίνος Χριστιανόπουλος

Well, God bless your crooked little heart St. Louis got the best of me
I miss your broken-china voice
How I wish you were still here with me

Well, you build it up, you wreck it down
You burn your mansion to the ground
When there's nothing left to keep you here, when
You're falling behind in this
Big blue world

Oh you go to
Hold on, hold on
You got to hold on
Take my hand, I'm standing right here
You got to hold on

Down by the Riverside motel,
It's 10 below and falling
By a 99 cent store she closed her eyes
And started swaying
But it's so hard to dance that way
When it's cold and there's no music
Well your old hometown is so far away
But, inside your head there's a record
That's playing, a song called

Hold on, hold on
You really got to hold on
Take my hand, I'm standing right here
And just hold on. 

 Tom Waits

όσοι το έχετε νιώσει με καταλαβαίνετε, ευχαριστώ

This is how it feels...

 Maybe there is a way out. Maybe not.

...Μόνη, ἐντελῶς μόνη,
    περπατῶ στὸ δρόμο
   καὶ πέφτω πάνω σὲ μεγάλα γεγονότα:

   Ὁ ἥλιος σὰν ἐπειγόντως νὰ ἐκλήθη ἀπὸ τὴ Δύση
    ἀφήνοντας ἡμιτελὲς τὸ δειλινό...

Σὲ λίγο ἡ νύχτα,
   κρατώντας τοὺς ἀμφορεῖς τοῦ μυστηρίου,
   τῶν ἰδιοτήτων της ἐπαίρετο,
    ὅταν τὸ ρεμβῶδες μάτι της, τὸ φεγγάρι,
   ἕνα ἀπρόδεκτο, λαθραῖο σύννεφο, πάτησε
       καὶ τὴν τύφλωσε.

Τοῦ ἀτυχήματος τούτου
    ἐπωφελήθηκε
    κάποιος παράξενος κατάσκοπος
    -τὸ μεσονύχτιο ὑποπτεύονται-
    τὸ σύμπαν πυροβόλησε
    καὶ τὸ ἄφησε ἀκίνητο...

Μετὰ ἀπὸ τέτοια γεγονότα,
  τὸ γεγονὸς πὼς εἶμαι πάλι μόνη
           παρελείφθη.




Γεγονότα ~ Κική Δημουλά

... Siempre que te pregunto
     Que, cόmo, cuándo, y dónde
   Tú siempre me respondes
       ...Quizás, quizás, quizás. . .

.... Ya no busco... la salvación está en la esquina...

                       . . ..

...

Standing here.
Once again.
Somewhere between heart and home..

Hope there's someone.....

There's a ghost on the horizon...
There's a man on the horizon when I go to bed....

 

. . . 2013..

   
    Δεν αλλάζει κάτι. Ο χρόνος δεν τεμαχίζεται... Συνεχίζουμε να στρεφόμαστε γύρω από τον ήλιο στην τροχιά μας χωρίς καμία διαφορά...

Οι πρωτοχρονιές είναι εκεί για να μας παρακινούν να πάρουμε πάλι την ζωή στα χέρια μας..

Και καλά νέα αρχή μήπως και αποφασίσουμε τελικά which side are we on..?

Και έρχεται εκείνη η καταραμένη ώρα της αυτοκριτικής και κάπου ανάμεσα στα ανούσια γέλια, τις φωνές, το ποτό.. καταλαβαίνεις ότι ήρθε η ώρα να αποκλείσεις εκείνους που σε καταπιέζουν, να χαμηλώσεις τις φωνές εκείνων που προσπαθούν να καθορίσουν ποιος είσαι, να θυσιάσεις την ομορφιά , την αγάπη , την ευτυχία( πλασματική ή αληθινή??)  για το καινούργιο, το διαφορετικό..

Συνειδητοποιείς λοιπόν , ότι ευτυχώς, δεν είσαι όμοιος με κανέναν, δεν αξιολογείς τους ανθρώπους και τις καταστάσεις με τα ίδια σταθμά και τελικά αρχίζεις να διαμορφώνεις την δικιά σου αντίληψη για τον κόσμο, την αλήθεια, την ομορφιά...

Το θέμα , το φλέγον και το αιώνιο είναι αν θα καταφέρεις να στηρίξεις την δική σου θεώρηση των πραγμάτων ή αν απλά την επόμενη μέρα θα συνεχίσεις να ανέχεσαι, να άγεσαι και να φέρεσαι, να καταπιέζεσαι, να επιτρέπεις στον εαυτό σου να μην περνάς καλά...

Remains to be seen μάλλον... Ελπίζω να μην απογοητεύσω τον εαυτό μου. Πάλι.

     Ίσως τελικά να αλλάζει κάτι. Κάτι μικρό και ασήμαντο στον καθένα μας.
Εμείς έχουμε την ευθύνη τούτη.

Ας προσπαθήσουμε να φτιάξουμε κάτι όμορφο, κάτι δικό μας ,κάτι που να μην ανακουφίζει τα κατώτερα ένστικτά μας, κάτι που να εξυψώνει ό,τι ανθρωπινότερο υπάρχει μέσα μας..

Να μην επαναπαυόμαστε σε ένα απλό γεγονός. Είτε αυτό λέγεται ζωή, είτε αναπνοή, είτε καλοπέραση, είτε ποτό, είτε στους ανθρώπους γύρω μας. Χάνουμε το νόημα.

Με την ελπίδα της αλλαγής, εύχομαι ένα όμορφο, δυναμικό , αισιόδοξο 2013..!

I thank you all....