Cenicero

Τίναξες τις στάχτες σου

στο τασάκι μου

Έσβησες τις αναμνήσεις σου

στην φευγαλέα αγκαλιά μου

Γέμισες χρωματιστή σκόνη

το βρώμικο σοκάκι μου

Ήθελες να μ' απαλλάξεις

από το άκαυτο παρόν

Ήθελα να ξεχάσω

    ~και έχασα

Τώρα κρατώ το τασάκι μου

περίλυπη για τις στάχτες που φύσηξα, 

και για κείνες που δεν θα τινάξεις ποτέ 

Be the one

Είδα τον άνεμο να χτυπάει στο πουκάμισό σου
και άκουσα τους ώμους σου να σκιρτούν.

Ήταν ο ίδιος άνεμος που χε φέρει το γέλιο στο πρόσωπό της
και έσπρωξε την σκιά μου ανάλαφρα πάνω της.

Θάμπωσε η σκέψη μου όταν τον αναγώρισα
και αφέθηκα σα σταγόνα κάτω από τα μάτια σου.

Δεν ήθελα τίποτα άλλο πια
παρά το βέβαιο έδαφος.

Παράξενες βροχές

Κυλάει στα δάχτυλά σου η νύχτα,
μοιάζει να τρέχει ανυπεράσπιστη
να προλάβει τη μέρα που ξεγλιστρά

Μα όταν το φως θα βρει τον δρόμο
και θα αγγίξει τα βλέφαρά σου
θα μείνει απαρηγόρητο εκεί

Και όταν θα έρθουν στον ύπνο σου
θα εισβάλλει δειλά
στα τσίνορα που τρεμοπαίζουν

Και ενώ το σκοτάδι θα κατακλύζει
τον κόσμο σου πάλι, ακόμη
θα νιώθεις την ζεστασιά του στο βλέμμα σου

Και όταν φτάσει η ώρα
να ανοίξεις τα μάτια σου
θα ναι πια αργά
για εκείνη την αχτίδα που χάθηκε σε παράξενες βροχές

Do not spray into eyes

Έψαχνα να βρω κομμάτια του διαμελισμένου εαυτού μου απελπισμένα
να διώξω τα ίχνη των σκέψεων που φοβάμαι στο σκοτάδι
να προλάβω το έρωτα που δεν θα ζήσω ποτέ
να ξετυλίξω τα κουβάρια μου και να τυλιχτώ μαζί τους
να πνιγώ στην ανέλπιστη αγκαλιά μου, μόνη
να κοιτάχτώ στον καθρέφτη και να μην απλώσει η ματιά μου στο άδειο δωμάτιο

και χωρίς να το καταλάβω απλώθηκα στην δική σου όψη
και βυθίστηκα με τον νου μου μέσα στα χέρια σου
και μπέρδεψα τα κουβάρια μου με τα δικά σου,
τυλίχτηκα μαζί σου
έγινες ο έρωτας που δεν έζησα ποτε
έγινα η σκέψη που φοβήθηκα να μην ειπωθεί
και χάθηκα ανάμεσα στα δικά σου σκόρπια κομμάτια
μάταια προσπαθώντας
να δω με τα δικά μάτια σου τον σχηματισμό μου.

Φύτρωνε όλη νύχτα

Φύτρωνε όλη νύχτα
ώσπου το πρωί ξημέρωσε
και έμοιαζε το φως να καίει την εικόνα σου
και θόλωνε ο νους μου απ όλα αυτά τα ανείπωτα

Φύλαξα και εγώ εκείνες τις απαγορευμένες
πτυχές της αλήθειας μου
μην τυχόν τις αγγίξει η πραγματικότητά σου
και άκουσα τις πνοές τους να χάνονται 

Και όταν συνάντησαν τα θέλω μου
το ίδιο λεωφορείο που χε τα φώτα του σβηστά
χάθηκα στα σοκάκια
της παρανοικής ευτυχίας μου

Και πάνω στην σκιά της νύχτας
ξεχύθηκε το φως της μέρας
και μισόκλεισα τα μάτια
προσπαθώντας μη δω τον πόθο που
φύτρωνε όλη νύχτα χωρίς να ξημερωθεί ποτέ

Ακροστιχίδα

Ενώθηκα με τις γραμμές του υπόγειου σιδηροδρόμου,
μάταια προσπαθώντας να προλάβω το τραίνο
που έφευγε μπροστά.

Λαθεμένα από την βουή της ταχύτητάς
άκουσα την σειρά των γραμμάτων.

Ζαλίστηκα από τις στροφές και έτρεξα
να βρω την πιο γρήγορη έξοδο.

Ίδρωσα και έσταξαν
δάκρυα από το κορμί μου.

Άγγιξαν το λευκό πάτωμα
κόλλησαν με την άπιαστη σκόνη και
σχημάτισαν το όνομά της.