Είπες

Κι είν η καρδιά μου
σα νεκρού, θαμμένη*

θα την ξεθάψω,

πρώτα για μένα,
μετά για σένα
και έπειτα για τον
καθένα**

και θα κολλήσω
κομμάτια
στα πλευρά και στην πόρτα σου

να τα αγγίζω όταν κοιμάσαι
να τα χαιρετώ όταν ξυπνώ

επειδή όταν μου λείπει η αμηχανία
σκέφτομαι εσένα, εσένα, εσένα
που δε ξέρω

θα σε ψάξω όμως,
πως αλλιώς-

Θα φωνάζω το όνομά σου

όταν χύνω το κρασί μου, στο καινούριο σου φουστάνι 

                                    ..  και ολα οσα ηθελες να προσπαθω να γίνω
                                            μα δεν θα φτάνει μα δεν θα φτάνει....

  Και θα σου λέω παραμύθια τις νύχτες,
 για να κοιμάσαι πιο εύκολα αλλά μόνη σου...
Και γω θα σβήνω, όταν θα σβήνει και η οθόνη σου.

                                                                                                              

      
      *Που να πάρει και όμως στη μέση.