Υπάρχουμε - συνυπάρχουμε . . . . .

Γεια χαρά! Τι μου κάνετε? Ελπίζω όλα να βαίνουν καλώς... Λοιπόν αφού γίνεται τέτοιος πανικός με τους μετανάστες...Σκέφτηκα ότι σήμερα θα ήταν μια καλή ευκαιρία να κάνουμε μια κουβεντούλα για τους ταλαιπωρημένους φίλους μας... Από την μια λοιπόν βομβαρδιζόμαστε με τις τρομοκρατικές - δημαγωγικές δηλώσεις από τους βαθιά θρησκευόμενους και καλούς ανθρώπους της Εκκλησίας μας , του πολιτικού προσκηνίου -κυρίως της δεξιάς και ακροδεξιάς πτέρυγας αλλά όχι μόνο , ή των φερεφώνων της εκάστοτε πολιτικής ή κοινωνικής σκοπιμότητας ενώ από την άλλη υποβόσκουν οι προκαταλήψεις , η ξενοβοφία και η προγονοπληξία που διακατέχει τον λαό μας.. Πόσες πιθανότητες υπάρχουν άραγε να δούμε την αλήθεια και να παραμείνουμε άνθρωποι αν λάβουμε υπόψιν όλα τα παραπάνω? Σίγουρα λιγότερες από ότι φανταζόμαστε...

Όπως ακριβώς εμείς οι Έλληνες πριν από λίγα χρόνια μεταναστεύσαμε στην Αμερική , τον Καναδά και την Αυστραλία έτσι και τώρα για εξαιτίας πολλών παραγόντων -οικονομικών ή πολιτικών- κάποιοι άνθρωποι αναγκάζονται να αφήσουν τις πατρίδες τους για να εγκατασταθούν σε άλλες χώρες και να αναζητήσουν μια δεύτερη ευκαιρία για μια αξιοπρεπή ζωή ή έστω επιβίωση... Και φτάνουν στην Ελλάδα μας... Και εμείς τι κάνουμε? Τους ταλαιπωρούμε ακόμη περισσότερο.. Μέχρι να περάσουν τα σύνορα , να βγάλουν άδεια παραμονής , να κάνουν τις απαραίτητες ενέργειες μέχρι να γίνουν μόνιμοι... Και έπειτα να βρουν μια δουλειά ,μια οποιαδήποτε δουλειά , να συννενοηθούν σε μια ξένη γλώσσα , να καλύψουν τις πρωτεύουσες ανάγκες τους...

Το κράτος -όπως συνήθως- αφού τους επιτρέπει την είσοδο στην χώρα όχι μόνο τους αφήνει αβοήθητους αλλά με όποιο τρόπο μπορεί δυσχεραίνει την επικρατούσα κατάσταση και τους αναγκάζει να βρίσκουν εναλλακτικούς τρόπους επιβίωσης...Και δεν νομίζω ότι σε αυτόν τον τομέα υπάρχει περιθώριο βελτίωσης όση πίεση και αν ασκήσουμε στην κυβέρνηση... Το θέμα είναι πως αντιμετωπίζουμε εμείς τους μετανάστες από την στιγμή που αν δεν αλλάξει η δική μας νοοτροπία μας και θεώρηση των πραγμάτων δεν πρόκειται να υπάρξει καμία βελτίωση... Γιατί να μην δώσουμε μια ευκαιρία σε συνανθρώπους που ταλαιπωρήθηκαν πολύ, τόσο να βρουν τον δικό τους δρόμο, όσο να βοηθήσουν την χώρα μας να αναπτυχθεί οικονομικά ,πνευματικά και πολιτιστικά σε μια εποχή μάλιστα που χρήζει ανανέωσης σε όλους τους τομείς.. Γιατί να προσεγγίζουμε αρνητικά τους μετανάστες, να τους καταλογίζουμε όλα τα προβληματα της χώρας , τα εγκλήματα της κοινωνίας καιτις δυσχέρειες της οικονομίας? Γιατί να μην βλέπουμε πόσο μπορούμε όλοι μας να επωφεληθούμε από την αρμονική συνύπαρξη μαζί τους?

Την απάντηση ας την αναζητήσει ο καθένας μόνος του.. καθώς και την αλήθεια σχετικά με τους μετανάστες και την ολική στάση μας απέναντί τους.. Αξίζει να σημειωθεί κάπου εδώ, η φράση του Γκασμέτ Καπλάνι "Η πατρίδα του κάθε ανθρώπου είναι εκείνη που τον βοηθάει να αναπτυχθεί και να δημιουργήσει.." Παράλληλα δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε όλοι μας μετανάστες επί του πλοίου που λέγεται γη και πορεύεται προς το άπειρο..όλοι ονειρευόμαστε μια παραλία που θα μπορέσουμε να στεριώσουμε...Ας προσφέρουμε την παραλία μας και τους μετανάστες...ώσπου να σταματήσουν να θεωρούνται της γης οι κολασμένοι...
Υ.Γ1.Ευχαριστούμε θερμά τον κύριο Καπλάνι για την επίσκεψή του στο σχολείο μας...