Μουσική...Αληθινά Μαγική η δύναμη της Μούσας;



Καλημέρα παιδιά,
απ' ότι βλέπετε η Μέλπω το 'χει ρίξει στο Αγγλικό και άφησε εμάς - συνεργάτες σου λέει μετά, τστστστσ βλοσυρά ψέματα σκλάβους δε λες καλύτερα...;- να εκθέσουμε λίγο τους εαυτούς μας στο ιντερνετ!Πλακίζω φυσικά...χεχε θα με συνιθίσετε....Αν νιώθετε κρύο δεν έχετε αφήσει το παράθυρο ανοιχτό η οθόνη σας φταίει! Λοιπόν στο ψητό...(πο...πείνασα παλι...)

Το ακόλουθο άρθρο σχετικά με τη μουσική, γράφτηκε από μένα τον αδελφικό φίλο μου Διονύση ένα δροσερό βραδάκι πριν απο 2-3 μήνες...Μιλάει για την μεγαλύτερη αγάπη μας τη μουσική, ελπίζουμε να το ευχαριστηθείτε!

Γεμάτο στομάχι και ενώ οι αιώνιοι RADIOHEAD γεμίζουν αρμονικά το κενό ενος ακατάστατου νυσταγμένου δωματίου, καθίσαμε λοιπόν να μιλήσουμε για μουσική. Μα τί είναι η μουσική; Τί να ‘ναι αυτό ρε παιδιά;Μουσική ακούμε αλλά τί είναι η μουσική;
Μουσική είναι το αρχαίο δώρο του Θεού ή της Φύσης ή της Λογικής, όπως προτιμάτε να καλείτε αυτό το κάτι που υπάρχει υπήρχε και θα υπάρχει πανώ από τα κεφάλια μας...Είναι η τέχνη, η άριστη αυτή πανδαισία ηχητικών κυμάτων, που παρ’ολη την ασχήμια τους όταν αναπαριστούνται σε ένα γράφημα, παράγουν έναν από τους ανώτερους συναισθηματικούς, πνευματικούς, αισθησιακούς κλπ κλπ οργασμούς για τον άνθρωπο. Αυτός ο οργασμός μας οδηγεί...παντού! Τον κάθε ένα στο προσωπικό του ουτοπικό τρυπάκι, εκεί οπού βρίσκει τα πάντα που ποθεί.
Άλλοτε απλή, λογική, κάτι σαν μαθηματικά...Μετρημένο, συντονισμένο και άκρως εναρμονισμένο(δες Συμφωνίες Beethoven,κλασσική ροκ, ποπ κ πολλά άλλα),οπου μέσα από μια άρτια χρονική και αρμονική συνουσία, προκύπτει το τραγούδι. Άλλοτε πάλι, αντίθετη με κάθε κανόνα, κάθε λογική και κάθε χρονική αξία, όπου έχεις την αίσθηση:«Ρε γαμώτο, έχουν βγάλει δημοτικό τα παλικάρια η μπα;»(δες 2+2=5 – Radiohead),δημιουργεί τραγούδι πάλι, αλλά τόσο φορτωμένο με ακραία συναισθήματα που μερικές φορές δεν αντέχεις να το ακούσεις και να συνεχίσεις να στέκεσαι στα πόδια σου.(δες Pink Floyd σχεδόν οποιοδήποτε κομμάτι τους,Radiohead – The National Anthem,Muse - Plug in Baby)
Η μουσική παιδία ποτέ δεν τελείωνει.Παντού, κάθε είδος, με κάθε παρέα, από κάθε πηγή, κάθε ώρα και κάθε στιγμή, σε γεμίζει συναισθήματα, ξυπνάει το τέρας, καλά κρημένο μέσα σου, και το αφήνει για αύτες τις λίγες στιγμές να ζήσει μαζί σου και να εξιλεωθεί στο φώς της καταπιεσμένης ύπαρξης του σημερινού ανθρώπου.Σας αφήνουμε λοιπόν, να σκεφτείτε, γιατί ακούτε μουσική...Τι σας αρέσει; Αν βρείτε, πείτε μας.... Αυτά είχαμε να πούμε...για την μουσική...αιώνιο μπούσουλα στο αυτί μας και στη ζωή μας...
Η μουσική είναι ζωή, είναι θάνατος, είναι τα πάντα!Ο Θεός όταν έφτιαχνε τον κόσμο πάντως σίγουρα άκουγε μουσική...Δεν εξηγείται αλλιώς...

ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ .... ΝΟ 2!!!!!!!


Ναι κυρίες και κύριοι , φίλες και φίλοι , αναγνώστες και αναγνώστριες η ζωή όλων μας δεν θα ειναι πια η ίδια.... Μετά την ομολογουμένως τεράστια επιτυχία του άρθρου- διαλόγου του Περικλή, πλήθος θαυμαστών και θαυμαστριών θέλησαν να συμμετέχουν ως συντάκτες στο παρόν ιστολόγιο... Συμμαθήτρια , συνομίληκη , πολύ καλή φίλη για πολλά χρόνια , γκρινιάρα , λιγομίλητη , ψυχούλα , που ακούει στο όνομα evrydiki αποφάσισε να δημοσιεύσει για πρώτη φορά κάτι δικό της... Την ευχαριστούμε και ελπίζουμε να σας αρέσει....

ΜΗ ΣΚΟΤΩΝΕΤΕ ΤΗ ΣΑΤΙΡΑ!!!

Ωπ! Καλημέρα είστε όλοι καλά; Σίγουρα; Α πολύ χαίρομαι! Λοιπόν… αρχικά θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στη φοβερή και τρομερή δημιουργό αυτού του blog και πολύ καλή μου φίλη ,τη μέλπω, που μου δίνει την ευκαιρία να γράψω κι εγώ κάτι μικρό και ασήμαντο σε αυτό το μεγαλομέγιστο, τιτανοτεράστιο και υπερωκεάνιο blog!

Όπως γνωρίζουμε λοιπόν η σάτιρα στις μέρες μας αποτελεί πηγή εντάσεων και διαφωνιών. Είναι άλλωστε φανερό πως δεν είναι και λίγα τα εξώδικα και οι επιπλήξεις που έχουν δεχτεί σατιρικές εκπομπές όπως για παράδειγμα το Ράδιο Αρβύλα από δήθεν παναγιότατους και μη. Τι είναι λοιπόν η σάτιρα; Προφανώς είναι μια επίθεση στο κατεστημένο, στη εξουσία και στις επικρατούσες ιδέες. Οι σατιριστές δε διστάζουν να βάλουν στο στόχαστρο οτιδήποτε αρκεί βέβαια να είναι δημοσιοποιημένο. Ως αποτέλεσμα πολλοί επιθυμούν να θέσουν όρια σε αυτή την επικριτική και συχνά σκληρή γελοιοποίηση. Η σάτιρα λοιπόν έχει σκοπό να ξεσκεπάσει με πονηρό ίσως τρόπο τα ελαττώματα και τις αδυναμίες της κοινωνίας μας. Καταφέρνει να διαβρώσει τα διάφορα προσωπεία αποκαλύπτοντας το ψεύδος και την υποκρισία. Η πολιτική και κοινωνική σάτιρα θίγει τα κακώς κείμενα και μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά στη διόρθωσή τους. Ακόμη η σάτιρα λειτουργεί αφυπνιστικά για τους πολίτες και οδηγεί στην αυτογνωσία και στη βελτίωση των αδυναμιών. Ωστόσο είναι γνωστό πως λίγοι αποδέχονται τη διαπόμπευσή τους. Μη μπορώντας να υποστηρίξουν τη θέση τους με επιχειρήματα και χωρίς να μπορούν να κατανοήσουν πως από τη φύση της η σάτιρα είναι αμείλικτη και δεν κάνει διακρίσεις καταφεύγουν στα δικαστήρια και εξευτελίζονται ακόμα περισσότερο.

Προφανώς η σάτιρα δεν μπορεί να ασκηθεί από τον οποιονδήποτε. Η σάτιρα ασκείται από άτομα διορατικά με έντονο το αίσθημα του αυτοσαρκασμού και της οξύνοιας, βλέπε Αντώνη Κανάκη. Ο σατιρικός είναι ο πρώτος που οφείλει να διακρίνει την υποκρισία και την αναισθησία για να τη φανερώσει και στους άλλους, όχι αυτούσια αλλά συγκαλυμμένη με το πέπλο του γελίου.

Το πρόβλημα υπάρχει όταν ο σατιριστής δεν έχει τα χαρακτηριστικά που προαναφέρθηκαν, ούτε και το λεπτό χειρισμό που απαιτείται ώστε η σάτιρα να βρεί το στόχο της. Πρόβλημα δημιουργείται και όταν ο σατιριζόμενος δεν αποδέχεται τη σάτιρα. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει πως ευθύνεται η ίδια η σάτιρα, εφόσον αυτοσκοπός της είναι να στηλιτέψει και επομένως είναι λογικό να στεναχωρεί τους ανθρώπους στους οποίους ασκεί κριτική και φανερώνει τα ελαττώματα τους. Κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι αδιανόητο να υφίσταται σάτιρα με όρια. Διότι αν υπάρχει κάτι σε αυτό τον κόσμο που δεν πρέπει να έχει όρια τότε αυτό είναι η σάτιρα. Γιατί πείτε μου, ποιος είναι ικανός να θέσει αυτά τα όρια και με ποια κριτήρια; Μήπως είναι σωστό να μη σατιρίζονται για παράδειγμα πρόσωπα της εκκλησίας και να σατιριζόμαστε μόνο εμείς οι κοινοί θνητοί που δεν έχουμε την εξουσία της εκκλησίας στα χέρια μας; Ε;;;

Από την άλλη η δήθεν σάτιρα που απλώς γελοιοποιεί χωρίς να έχει άλλο αποτέλεσμα είναι ένα ανούσιο αστείο που προσβάλλει την προσωπικότητα του ατόμου και γι’αυτό είναι καταδικαστέα

Η κοινωνία μας λοιπόν έχει ανάγκη τη σάτιρα που άφοβα επικρίνει οτιδήποτε ανήθικο αδυνατούν να ξεσκεπάσουν οι νόμοι της κοινωνίας παρόλαυτά για να είναι επιτυχημένη αυτή η σάτιρα πρέπει να εκπληρώνει το σκοπό της και να υπακούει μόνο στους δικούς της κανόνες. Αυτά! θενκς! Περιμένω σχόλια!.

ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ..............!!!!


Ναι κυρίες και κύριοι το ξέρω ότι τα τελευταία βράδια δεν κοιμόμαστε καλά και η φαγούρα έχει γίνει ανυπόφορη... Αλλά από σήμερα έχουμε καινούργιο συνεργάτη στο cenicero... Συνομήλικος (σχεδόν) , συμμαθητής , συνοδοιπόρος , μουσικός , πολυλογάς, πότε αισιόδοξος ,πότε μουτζούφλης και από τους λίγους που αξίζουν να γίνουν συνεργάτες μου (μετριοφροσύνη πάνω από όλα) και να δημιουργήσουν μέσα από το καταπληκτικό ιστολόγιο , που ακούει στο όνομα cenicero... Σήμερα θα σας παρουσιάσω την πρώτη του απόπειρα να δημοσιεύσει κάποιους από τους προβληματισμούς του , θα κόψω αντιδράσεις και θα δούμε αν θα ξαναδημοσιεύσει τίποτα άλλο... Καλή διασκέδαση...!


ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΌΣ.....?

- Πόσο άχρηστος μπορεί να νιώθει ώρες ώρες ένας άνθρωπος? Ερώτηση είναι αυτό θα μου πεις? Κάθομαι λοιπόν τρεις μέρες τώρα , έχοντας τραβηγμένο το σκούρο μπλε πέπλο της απαισιοδοξίας πάνω από τον κόσμο μου και συλλογίζομαι.. Αυτήν την στιγμή νιώθω να καταχρώμαι την ζωή που μου χαρίζεται. Έχω διαβάσει σαν καλό παιδί όπως έμαθα και συνήθισα 16 χρόνια τώρα στο επάγγελμα , έχω κάνει την βόλτα μου και να μαι πάλι σπίτι... Τώρα τι? Τώρα τίποτα! Που να ξερε η φουκαριάρα η μάνα μου , όπως λέει και ο παππούς, ότι θα έκανε έναν τόσο άχρηστο γιο... Δεν είναι ότι δεν έχω τι να κάνω, είναι ότι δεν μπορώ να αποφασίσω... Μα απέτυχα τόσο στην ζωή μου?

- Μα όχι ρε συ βλάκα , τι λες τώρα? Τόσα έχεις καταφέρει! Κοίτα γύρω σου, μουσική , παρέες, σχολείο, όλοι σε παινεύουν!

- Ναι αλλά εγώ με παινεύω? Όλα μου φαίνονται σκοτεινά και άδεια...

- Γιατί ρε συ?

- Όλα μου φταίνε! Η μία που δεν ανοίγει το κινητό , ο άλλος που έχει μάθημα , η άλλη που διαβάζει... Μα γιατί όλα στραβά? Βαριέμαι, το νιώθεις?

- Γιατί στραβά ρε συ? Τέλεια είσαι! Πάλι βαριέσαι? Χρόνο δεν ήθελες πέρυσι? Ορίστε ,έχεις άπλετο!

- Λιγότερο ελεύθερο χρόνο!Να κάνω κάτι , κάτι διαφορετικό, καινούργιο να καλύψω τον χρόνο μου... Να μην κάθομαι σε έναν καναπέ, κοιτώντας τον τοίχο , κάνοντας ΤΙΠΟΤΑ!

- Τόσα έχεις να κάνεις! Είσαι αχάριστος... Ανικανοποίητη φύση παιδί μου...

- Άνθρωπος λέγεται....

- Μαλάκας λέγεται....

- Ίσως έτσι να με χαρακτήριζει κανείς τώρα....

- Μα τόσα παιδιά να μην έχουν όσα έχεις εσύ και να βαριέσαι? Ντροπή σου!

- Ντροπή μου...

- Και τί έχεις στο μυαλό σου να κάνεις για να ξεβαρεθείς? Πάντα έχεις κάτι στο μυαλό σου...

- Θέλω να παίξω λίγη μουσική αλλά δεν γίνεται, θέλω να βγω με το κορίτσι μου αλλά δεν γίνεται, θέλω να κολυμπήσω, να νιώσω ελεύθερος στο νερό , ελευθερία ποίησης , σκέψης , αλλά ούτε αυτό γίνεται... Ελευθερία θέλω...

- Ελευθερία να πεις ... γίνεται?

- Κάπως έτσι...

- Μα γιατί να μην την έχεις? Εσύ είσαι ο κυρίαρχος του εαυτού σου!

- Δεν ξέρω... Έτσι μεγάλωσα... Όταν σε μεγαλώνουν μέσα σε ένα γυάλινο κλουβί από μη και πρέπει τι θες να καταλήξεις? Έμαθα να φοβάμαι το ξένο, το φρέσκο , το διαφορετικό. Όλα έξω από κλουβί όσο καλά και να φαίνονται στην πραγματικότητα δεν ειναι έτσι...

- Δεν έχεις δίκιο...

- Ειρωνευόμουν φυσικά...Αλλά πως να το αποβάλλω αυτό? Μόνο εγώ μπορώ να το αλλάξω αυτό και δεν είναι εύκολο....

- Σάμπως δεν το ξέρω και εγω ...16 χρόνια μες στο κεφάλι σου είμαι...

- Ποιος φταίει για όλα αυτά? Η μάνα και η γιαγιά , κολλημένες εκεί. Δεν είναι ότι το θέλουν, δεν είναι ότι δεν το ξέραν ότι ο φόβος είναι παράλογος...

- Μην είσαι τόσο σίγουρος γι' αυτό ...ειδικά για την πρώτη...

- Χαχα , ωραίος και χιουμοράκι...πού ήμουν? Α, το πρόβλημα είναι ότι φοβούνται και αυτές, βλέπεις και αυτές έμαθαν να φοβούνται και τώρα είτε από εκδίκηση -ο άνθρωπος είναι εγωιστικό ον ας μην ξεχνάμε- ή από φόβο μήπως το διαφορετικό με κάνει κι εμένα διαφορετικό, χειρότερα ίσως ή καλύτερα από αυτές....

- Ωραία τό θεσες...

- Άρα φαύλος κύκλος...ε? Το πρόβλημα δεν είναι ποτέ τόσο μικρό όσο φαίνεται... Τώρα πώς το αλλάζω εγώ αυτό? Σιγά, σιγά όλα γίνονται... Ίσως να μην είμαι και τόσο άχρηστος τελικά... Είμαι καλός συνομιλητής... Έστω και με μένα....

- Άντε πάλι σ' εφτιαξα, πάλι λάδι την έβγαλες... Πώς τα καταφέρνω έτσι κάθε φορά... Χεχε...

- Άντε αύριο να βρω την Μέλπω να της το δώσω...Θα γκρινιάξει που είναι μεγάλο, θα το διαβάσει όμως, θα το κριτικάρει, μα μου ξου του.....

- Έλα τώρα που σε χαλάει... Αφού και οι δύο το ξέρουμε ότι την λατρεύεις εεε, το λατρεύεις εννοώ!

- Σου έχω πει ότι μου την δίνει που είσαι μέσα στο κεφάλι μου?

- Ναι... κααααλά....

- Πωπω , λές να το δημοσιεύσει?

- Ίσως....

- Ε, ας ευχαριστήσουμε για το διάβασμε τότε....

- Ευχαριστούμε παιδιά!
- Ευχαριστούμε Μέλπω!

-See you! Άντε φύγε τώρα, καλά τά παμε...ας γίνουμε πάλι ένα.....!