To Χρέος....

ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ ...... ΝΟ 3!!!

Καλημέρα σε όλους! Επιτέλους  , μετά από μια πραγματικά εξουθενωτική περίοδο αδιάκοπου διαβάσματος για κάτι καταπληκτικά αμερικάνικα πτυχία που κρίνουν αν ξέρεις αγγλικά , φυσικά μετά από αμοιβή που ανέρχεται στα 180 ευρώ ,είμαι στην ευχάριστη θέση να σας πληροφορήσω ότι θα αρχίζω κάποια στιγμή ξανά να ασχολούμαι -τακτικά και σοβαρά- με το cenicero , αν και χωρίς εμένα μια χαρά είναι.. (!!!) ...(βλ. προηγούμενες αναρτήσεις--> περικλής και evridiki )....To ξέρω ότι χαρήκατε υπερβολικά πολύ και ετοιμάζεστε να κάνετε πάρτυ με αυτά τα χαρμόσυνα νέα , αλλά προς το παρόν έχουμε 3ο συνεργάτη!!! Πραγματικά είμαι συγκινημένη με την προθυμία όλων και περισσότερων προσωπικοτήτων του ελληνικού σχολικού στερεώματος να βάλουν με το άρθρο τους ένα απειροελάχιστο λιθαράκι στον ναό του ακούει στο όνομα cenicero! Ναι! Είναι γεγονός... Η ξανθιά , μπουκλωτή , οικολόγα, πεντακάθαρη , - θα έλεγα το ζώδιο της αλλά φοβάμαι ότι θα παρεξηγηθεί -  συνησιότισα , καλή  φίλη και στο ίδιο θρανίο για τον τελευταίο 1 χρόνο , σας παρουσιάζω την angelina με το πρώτο αρθράκι της στο ιστολόγιο -και δεν νομίζω τελευταίο- , με θέμα τι άλλο.... το περιβάλλον!

Γεια σας, γεια σας , γεια σας! Τι μου κάνετε? Πάντα καλά! Επιτέλους , αξιώθηκα να γράψω ένα άρθρο για το cenicero που τόσο καιρό λέω και ξαναλέω στην φίλη μου , την Μέλπω... αφού έκαναν την αρχή οι άλλοι δύο συνεργάτες του blog...
Είναι ένα θέμα που νομίζω πως σας απασχολεί όλους σας... Το περιβάλλον! Απογοητευτήκατε .. ε? Περιμένατε κάτι πιο πιασάρικο .. ε? Δεν θα σας πω κάτι καινούργιο... απλά αν καταφέρω να σας κάνω να το σκεφτείτε έστω και λίγο παραπάνω θα έχω πετύχει κι εγώ κάτι .... !

Λοιπόν , όπως όλοι γνωρίζετε η μόλυνση του περιβάλλοντος είναι από τα πιο σοβαρά προβλήματα της κοινωνίας μας και αυτό με το οποίο κάθε άνθρωπος οφείλει να ασχοληθεί αφού θέτει σε κίνδυνο την ίδια μας την ζωή ... Η φύση προσφέρει ένα καταφύγιο στον άνθρωπο. Υπερασπιζόμενος, λοιπόν την φύση υπερασπίζεται το ανθρώπινο είδος και εξασφαλίζει την επιβίωσή του.... Τα στοιχεία του περιβάλλοντος εξαρτώνται τα μεν από τα δε και είναι άρρηκτα συνδεδεμένα... Είναι αυτό που ονομάζουμε οικολογική αλυσίδα....  Αν ένας κρίκος από αυτήν την αλυσίδα καταστραφεί τότε ολόκληρο το σύνολο διαταράσσεται... Θα αντιλαμβάνεστε βέβαια, πως η ισορροπία της φύσης είναι εύθραστη. Στις μέρες μας μάλιστα , δυστυχώς για μας , έχει ήδη σπάσει ....

Εμείς όμως , τί μπορούμε να κάνουμε γι αυτό?  Η απάντηση βρίσκεται σε απλές , καθημερινές κινήσεις... Ίσως οι περίσσοτεροι από εσάς να τις έχετε ακούσει πολλές φορές ... ίσως πάλι όχι.... Το θέμαδεν είναι να τις ακούμε , το θέμα να τις εφερμόζουμε... Είναι πραγματικά τόσο δύσκολο να κλείνουμε τα φώτα όταν βγαίνουμε από ένα δωμάτιο? Και βέβαια όχι ... Πρέπει να έχουμε οικολογική συνείδηση... Μπορούμε παράδειγμα ... να μην σπαταλάμε το νερό , να μετακινούμαστε με τα πόδια, το ποδήλατο και για τις πιο μακρινές αποστάσεις με το λεωφορείο ή το μετρό... Να μην πετάμε για κανένα λόγο σκουπίδια στο έδαφος αφού υπάρχουν δοχεία απορριμάτων που εξυπηρετούν αυτό το σκοπό , να μαζεύουμε και να ανακυκλώνουμε τα προιόντα από πλαστικό , γυαλί ή αλουμίνιο. Ακόμα και για τα ψώνια μας στο super market μπορούμε να μην χρησιμοποιούμε τόσες πλαστικές σακούλες ή συσκευασίες....

Πιστεύω πως πολλοί μαζί μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα... Αν κάνουμε μια μικρή προσπάθεια κα΄θε μέρα, το περιβάλλον θα είναι λιγότερο εχθρικό απέναντί μας και φυσικά λιγότερο μολυσμένο... Το λιώσιμο των πάγων , η τρύπα του όζοντος , η έλλειψη νερού είναι φαινόμενα που μας τρομάζουν αλλά που όμως εμείς τα δημιουργήσαμε.... Πρέπει να καταλάβουμε πως η Γη είναι το ΄σπίτι μας και οφείλουμε να την προστατεύσουμε... Και καλό είναι να θυμάστε πάντα .. : Δεν κληρονομούμε την Γη από τους προγόνους μας αλλά την δανειζόμαστε από τα παιδιά μας.... Antoine de Saint Exypery

Δεν συμφωνείτε? ....... Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας ... Να στε καλά όλοι!

Συναίσθημα...

Πήγε λίγος καιρός από τότε που το 'χα ψει αλλά ας αλλάξουμε λίγο κλίμα...

-Τί είναι η αγάπη;Γενικά τί είναι το συναίσθημα;Πώς γίνεται ένα ων να νιώθει τόσα πράγματα για ένα άλλο ων, φίλο του, εχθρό του, συμμαθητή του, παντελώς άγνωστο κ.λ.π...;Και το χειρότερο...Πώς γίνεται να τα εκφράζει χρησιμοποιόντας μεγάλες, μικρές, δυνατές ή αδύνατες λέξεις, όταν ούτε αυτό ξέρει τί είναι αυτό που νιώθει;!
-Ωχ κακό που μας βρήκε...!Πάλι μόνος σου μιλάς ρε συ;Εξετάσεις πλησιάζουν και τα μυαλά σου στα κάγκελα σε αγάπες και φραμπαλάδες;
-Ναι ρε συ γιατί;Να διαβάσω;Τί; Ξύπνα στην Ελλάδα ζούμε ρε συ...1η Λυκείου η λέξη αυτή δεν ισχύει!Σαν την μαμά κατάληξες! Αλλά ας μην ξεφεύγουμε...Τί λες να είναι το συναίσθημα; Γιατί χώνεται στη ζωή μας όλη την ώρα; Φέρνει τα πάνω κάτω...Είναι και τόσες ορμόνες της εφηβείας στη μέση...Σκατά μας κάνουν...!Σήμερα είσαι αγγαλιά με το φιλαράκι σου και την άλλη βρίζεστε και σας ακούει όλο το οικοδομικό τετράγωνο!
-Αμ τί το θες;Βαριά η εφηβεία! Κάτσε να σε φωτίσω λοιπόν...Συναίσθημα είναι μια κατάσταση που περιλαμβάνει το προσωπικό βίωμα (τις στιγμές)μ την έκφρασή του σε επίπεδο συμπεριφοράς (αρα δεν αρκεί μόνο να το λες) και τις φυσιολογικές αλλαγές του ανθρώπινου οργανισμού που το συνοδεύουν (άρα είναι στο ποιόν του να σε κάνει σκατά). Έτσι μας το θέτει η ψυχολογία!
-Επίδειξη γνώσεων κάνεις; Όχι ότι δεν έχεις και κάποιο δίκιο...Τί είναι και η ψυχολογία; Συμπεράσματα της μελέτης της ανθρώπινης συμπεριφοράς είναι...Τίποτα παραπάνω...Δεν υπάρχει απόδειξη...Αλλά παρ’οτι δεν είμαι υπερ στην ιδέα οτι τελικά όλοι μοιάζουμε σε γενικές γραμμές, οφείλω να παραδεχτώ ότι εδώ έχουν κάποιο δίκιο...Αλλά γιατί να υπάρχουν όλα αυτά; Γιατί να μισώ κάποιον; Το μίσος δεν έχει βάση! Ούτε η αγάπη... Και μάλλον ούτε τα ενδιάμεσα... Γιατί λοιπόν;
-Α...έχεις κεφάκια ε; Πάμε πάλι στο φιλοσοφικό... Θα σε φάνε οι ιδέες και τα μεγάλα εσένα...
-Δεν πειράζει...
-Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι αυτό ίσως δίνει χρώμα στη ζωή μας; Τί θα ήσουν ένας άνθρωπος χωρίς συναίσθημα; Δεν θα ήσουν άνθρωπος! Μια άψυχη μηχανή, χωρίς σκοπό και στόχο! Γιατί θέτεις στόχους; Γιατί αισθάνεσαι ότι θες να κάνεις κάτι! Σαν τον Ξένο του Αλμπερ Καμύ... Ένα τίποτα!(ωραίο βιβλίο...)
-Ναι όντως... Απίθανο πράμα ο άνθρωπος... Η ζωή γενικά... Μα στις μέρες μας ακόμα και το συναίσθημα κοντεύουμε να εξευτελίσουμε! Στην κενή πλέον κοινωνία... Στην κενή αυτή μάζα της σημερινής παγκοσμιοποίησης, στον τοίχο, όπως λένε και οι Floyd, ποιός αισθάνεται πια; Ακούς παντού τις μεγάλες λέξεις... Αλλά απο πράξεις τίποτα... Έχουμε καταλήξει ακόμα και το είναι μας υλιστικό!
-Ο Αμερικάνος έχει καταλάβει τον κόσμο, την οικονομία,ορίστε μέχρι και τις ψυχές μας...(Χωρίς να θέλω να προσβάλλω πάντα, μιλάω για το αμερικανικό υλιστικό πρότυπο...)
-Και όλα αυτά στο βωμό του χρήματος...Κρίμα...Αλλά τι να κάνουμε τώρα;Πως σπάμε τα δεσμά της αναισθησίας; Πως γινόμαστε η εξαίρεση;
-Έλα σκέψου...Καλά το πας...
-Χμ...Ίσως αν αφήναμε τον εαυτό μας ελεύθερο; Αν δεν αφήναμε το πράσινο, πορτοκαλί, μπλέ χρώμα ενός χαρτονομίσματος να σκέφτεται αντί για μας...Αν ξαναγυρίζαμε στη φύση μας; Ξεχνούσαμε φόβους μη και πρέπει και βλέπαμε τον καθαρό εαυτό μας...Τον αφήναμε να αισθανθεί...Τότε ίσως καταλαβαίναμε ξανά τα συναισθήματα μας...
-Μπράβο το παιδί μου!Είδες και μοναχούλι τα κατάφερες!
-Το χιούμορ σου με σκοτώνει...
-Το ‘χω αυτό...Πάντως πλάκα έχει να μας γράφουμε ε;Άφου βρίσκουν ενδιαφέρουσες τις μαλακίες που λέμε μεταξύ μας...Και μετά λένε οτί δεν πάμε εμείς καλά...Πάντως το κρατήσαμε σε ήπιους τόνους αυτή τη φορά...
-Αντε φτάνει άλλη φορά πάλι...Μπές πάλι μέσα...Ευχαρίστησε και τα παιδιά
-Ευχαριστούμε παιδιά! Τους Floyd κλείσε εσυ θα μαστουρώσεις πάλι...
-Βρε άμε! Ευχαριστούμε για το διάβασμα!
But I got nowhere to fly to… Nobody Home –
20:43 19/4/10 Pink Floyd

Ελλάδα 6/5...

-Μα το άδειο τους το κεφάλι μέσα...Γιατί ρε βλάκα Έλληνα;Γιατί είσαι τόσο τούβλο;Πως γίνεται από έναν αγώνα για το δίκιο σου και για τα δικαιώματα σου, μια διαδήλωση, το απόλυτο όργανο του λαού, να καταφέρνεις να πατώσεις το είναι σου ακόμα περισσότερο;!Σου είπανε κατέβα κ κάνε τα χαμό και συ - μα καλά μυαλό δεν έχεις; - ηλίθιε, πας κ ρίχνεις μια βόμβα με πλήρη συναίσθηση του τί κάνεις και καις 4 ψυχές, 4 ζωές, 4 χιλιάδες εκατομμύρια όνειρα,στιγμές και ό,τι σου δίνει αυτό το θαύμα, η μαγεία της ζωής με μια κίνηση και μια δικαιολογία!!: ‘’Καείτε μαλάκες γιατί δεν απεργήσατε’’. Ακόμα δεν το πιστεύω ρε συ...Καλά πες ότι δεν ξέρει το γαμήσι που τρώει ο υπάλληλος στον ιδιωτικό τομέα,πες οτι δεν ξέρει το μόνιμο φόβο ‘’μην μείνεις στο κλαρί’’, δεν ξέρει, δεν σκέφτεται ότι αυτή τη στιγμή στερεί ζωή και ζωές; Το ανώτερο αγαθό να το στερείς απο τον άλλο με το έτσι θέλω; Επειδή δεν απήργησε;

-Ό,τι και να πεις ρε συ έχεις δίκιο...Πόσο χαμηλά φτάσαμε;Πολύ και θα πέσουμε κ ακόμα πιο κάτω...Ο Έλληνας πέθανε...Τρελάθηκε...Τα ‘χασε!Του γαμήσαν την εκπαίδευση, στα αρχίδια του, του γαμήσαν τα δικαιώματα του, στα αρχίδια του.Αυτός ακόμα πλακώνεται μόνος του...Ξεχνά την ενότητα, ξεχνά τα ιδανικά που στήριζε κάποτε, για τα οποία ζεί!Ο εγωισμός του, τον κάνει ό,τι θέλει, χάνεται στο δρόμο του και ό,τι του δίνουν εκεί που πέσει το κάνει...Τα ξεχνά όλα.Και μια μέρα, όταν του παίρνουν τα λεφτά... ερε τα γαμημένα τα φράγκα, ΤΟΤΕ ξυπνάει.Υπάρχει πια άνθρωπος;Τι καταλήξαμε; Μια αδηφάγος ταμειακή μηχανή;Δεν έχουμε πια σκέψη, δεν ξέρουμε πια τί μας γίνεται...Αποφασίσαμε να τα πάρουμε και δεν ξέρουμε πώς!Κάνουμε ό,τι μας λενε!Σκοτώνουμε, για όνομα του Θεού!

-Μη ρίχνεις το φταίξιμο σε αυτούς που φταίνε,δεν θα την πληρώσουν ποτέ, εσύ σε λυτρώνεις!Αλλά Πέθανες.Έχεις πεθάνει χρόνια τώρα...Τί να κάνεις τώρα; Δεν ξέρω...Ούτε εσύ ξέρεις...Κάποια μέρα θα το βρεις αλλά μέχρι τότε σου εύχομαι και σε παρακαλω...Μην πέσεις παρακάτω...Σώσου όσο περιμένεις κ όσο προλαβαίνεις...Σώσε ό,τι απέμεινε...μέχρι να ξαναγεννηθείς...

Δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ Αλβανέ Αλβανέ, όπως λένε και μερικοί αισχροί. Είναι μεγάλη η ευχή πλεον, μην εκνευρίζεσαι, κατάλαβε την...A crisis in concience,the real revolution is the revolution of consciousness.What prevents you to change? - J.Krishnamurti

Τιμή και λύπη για τις ψυχές που χάθηκαν...Θρήνος για το παιδί που δεν πρόλαβε να δεί το φώς...Δεν πρόλαβε να γευτεί τη ζωή...Όλεθρος για τον Έλληνα...Κρίμα για την Ελλάδα...

Ποτέ δεν θα πάψω να ελπίζω όπως ποτέ δεν
Θα πάψω να απογοητεύομαι

Χάλια .. ... . .

   

Ένα καταπληκτικό τραγούδι.... Αφιερωμένο σε όλους τους πονεμένους , αυτούς που θα πονέσουν , το ξέρουν αλλά επιμένουν , σε αυτούς που φοβούνται να πονέσουν , αυτούς που έχουνε προκαλέσει πόνο άθελά τους και σε αυτούς που,  πού και πού είναι χάλια....
                      Φιλιά....     Μέλπω....