Συναίσθημα...

Πήγε λίγος καιρός από τότε που το 'χα ψει αλλά ας αλλάξουμε λίγο κλίμα...

-Τί είναι η αγάπη;Γενικά τί είναι το συναίσθημα;Πώς γίνεται ένα ων να νιώθει τόσα πράγματα για ένα άλλο ων, φίλο του, εχθρό του, συμμαθητή του, παντελώς άγνωστο κ.λ.π...;Και το χειρότερο...Πώς γίνεται να τα εκφράζει χρησιμοποιόντας μεγάλες, μικρές, δυνατές ή αδύνατες λέξεις, όταν ούτε αυτό ξέρει τί είναι αυτό που νιώθει;!
-Ωχ κακό που μας βρήκε...!Πάλι μόνος σου μιλάς ρε συ;Εξετάσεις πλησιάζουν και τα μυαλά σου στα κάγκελα σε αγάπες και φραμπαλάδες;
-Ναι ρε συ γιατί;Να διαβάσω;Τί; Ξύπνα στην Ελλάδα ζούμε ρε συ...1η Λυκείου η λέξη αυτή δεν ισχύει!Σαν την μαμά κατάληξες! Αλλά ας μην ξεφεύγουμε...Τί λες να είναι το συναίσθημα; Γιατί χώνεται στη ζωή μας όλη την ώρα; Φέρνει τα πάνω κάτω...Είναι και τόσες ορμόνες της εφηβείας στη μέση...Σκατά μας κάνουν...!Σήμερα είσαι αγγαλιά με το φιλαράκι σου και την άλλη βρίζεστε και σας ακούει όλο το οικοδομικό τετράγωνο!
-Αμ τί το θες;Βαριά η εφηβεία! Κάτσε να σε φωτίσω λοιπόν...Συναίσθημα είναι μια κατάσταση που περιλαμβάνει το προσωπικό βίωμα (τις στιγμές)μ την έκφρασή του σε επίπεδο συμπεριφοράς (αρα δεν αρκεί μόνο να το λες) και τις φυσιολογικές αλλαγές του ανθρώπινου οργανισμού που το συνοδεύουν (άρα είναι στο ποιόν του να σε κάνει σκατά). Έτσι μας το θέτει η ψυχολογία!
-Επίδειξη γνώσεων κάνεις; Όχι ότι δεν έχεις και κάποιο δίκιο...Τί είναι και η ψυχολογία; Συμπεράσματα της μελέτης της ανθρώπινης συμπεριφοράς είναι...Τίποτα παραπάνω...Δεν υπάρχει απόδειξη...Αλλά παρ’οτι δεν είμαι υπερ στην ιδέα οτι τελικά όλοι μοιάζουμε σε γενικές γραμμές, οφείλω να παραδεχτώ ότι εδώ έχουν κάποιο δίκιο...Αλλά γιατί να υπάρχουν όλα αυτά; Γιατί να μισώ κάποιον; Το μίσος δεν έχει βάση! Ούτε η αγάπη... Και μάλλον ούτε τα ενδιάμεσα... Γιατί λοιπόν;
-Α...έχεις κεφάκια ε; Πάμε πάλι στο φιλοσοφικό... Θα σε φάνε οι ιδέες και τα μεγάλα εσένα...
-Δεν πειράζει...
-Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι αυτό ίσως δίνει χρώμα στη ζωή μας; Τί θα ήσουν ένας άνθρωπος χωρίς συναίσθημα; Δεν θα ήσουν άνθρωπος! Μια άψυχη μηχανή, χωρίς σκοπό και στόχο! Γιατί θέτεις στόχους; Γιατί αισθάνεσαι ότι θες να κάνεις κάτι! Σαν τον Ξένο του Αλμπερ Καμύ... Ένα τίποτα!(ωραίο βιβλίο...)
-Ναι όντως... Απίθανο πράμα ο άνθρωπος... Η ζωή γενικά... Μα στις μέρες μας ακόμα και το συναίσθημα κοντεύουμε να εξευτελίσουμε! Στην κενή πλέον κοινωνία... Στην κενή αυτή μάζα της σημερινής παγκοσμιοποίησης, στον τοίχο, όπως λένε και οι Floyd, ποιός αισθάνεται πια; Ακούς παντού τις μεγάλες λέξεις... Αλλά απο πράξεις τίποτα... Έχουμε καταλήξει ακόμα και το είναι μας υλιστικό!
-Ο Αμερικάνος έχει καταλάβει τον κόσμο, την οικονομία,ορίστε μέχρι και τις ψυχές μας...(Χωρίς να θέλω να προσβάλλω πάντα, μιλάω για το αμερικανικό υλιστικό πρότυπο...)
-Και όλα αυτά στο βωμό του χρήματος...Κρίμα...Αλλά τι να κάνουμε τώρα;Πως σπάμε τα δεσμά της αναισθησίας; Πως γινόμαστε η εξαίρεση;
-Έλα σκέψου...Καλά το πας...
-Χμ...Ίσως αν αφήναμε τον εαυτό μας ελεύθερο; Αν δεν αφήναμε το πράσινο, πορτοκαλί, μπλέ χρώμα ενός χαρτονομίσματος να σκέφτεται αντί για μας...Αν ξαναγυρίζαμε στη φύση μας; Ξεχνούσαμε φόβους μη και πρέπει και βλέπαμε τον καθαρό εαυτό μας...Τον αφήναμε να αισθανθεί...Τότε ίσως καταλαβαίναμε ξανά τα συναισθήματα μας...
-Μπράβο το παιδί μου!Είδες και μοναχούλι τα κατάφερες!
-Το χιούμορ σου με σκοτώνει...
-Το ‘χω αυτό...Πάντως πλάκα έχει να μας γράφουμε ε;Άφου βρίσκουν ενδιαφέρουσες τις μαλακίες που λέμε μεταξύ μας...Και μετά λένε οτί δεν πάμε εμείς καλά...Πάντως το κρατήσαμε σε ήπιους τόνους αυτή τη φορά...
-Αντε φτάνει άλλη φορά πάλι...Μπές πάλι μέσα...Ευχαρίστησε και τα παιδιά
-Ευχαριστούμε παιδιά! Τους Floyd κλείσε εσυ θα μαστουρώσεις πάλι...
-Βρε άμε! Ευχαριστούμε για το διάβασμα!
But I got nowhere to fly to… Nobody Home –
20:43 19/4/10 Pink Floyd