IDEAS

Remember, Remember, the 5th of November...

Μα τελικά πιστεύω πως αυτό που λείπει πλέον από τον κόσμο μας, είναι οι ιδέες. Συγκεκριμένα μια ιδέα.

Βλέπετε, στις μέρες μας η διάθεση και η φυσική αν θέλετε ορμή του ανθρώπου είναι έτοιμη για κάτι μεγάλο. Κάτι σπουδαίο για να γραφτεί στην ιστορία.

Περίπου ανα 50 χρόνια και πολύ λιγότερο μάλιστα ο κόσμος μας διαταρράσεται από κάτι σπουδαίο. Κάτι που άλλαζει το πρόσωπο του κόσμου. Πόλεμοι συνήθος, τρελοί, αλλαζόνες ηγέτες. Γεγονότα που αποσυντονίζουν την τάξη, την στασιμότητα, την αδράνεια της ζωής.

Τα τελευταία 50 χρόνια δεν έγινε τίποτα σπουδαίο. Μόνο προσπάθειες. Πάντοτε όμως πίσω από της προσπάθειες αυτές υπήρχε ένα μαύρο κουτί να τις υποδαυλίζει και να της βαφτίζει ως ασήμαντες. Ο λόγος φυσικά για την τηλεόραση, της διαφημίσεις και τα χιλιάδες μπιχλιμπίδια, μέσα προπαγάνδας φανερά και μη, τα οποία πλέον έχουν τον κυρίαρχο ρόλο στη ζωή κάθε ανθρώπου.

Ό,τι κι αν γίνει, πιστεύαμε ότι θα περνούσε. Μήπως όμως βρισκόμαστε σε λήθαργο; Πόσοι λίγοι μα λίγοι νοιάζονται για το τί συμβαίνει πραγματικά γύρω μας; Πόσοι δεν χρησιμοποιούν την αντίδραση και την επανάσταση ως καταναλωτικό αγαθό και μάλιστα πολυτελείας; Η ιδέα της ύλης, του ψωνίζω άρα υπάρχω και της απόλυτης θνησιμότητας του ανθρώπου δεσπόζει πάνω από τον κόσμο τα τελευταία πολλά χρόνια. Και κανείς δεν τολμά φυσικά, ούτε καταφέρνει να την ταρακουνήσει.

Η ιδέα αυτή όμως, δεν μπορεί ακόμα τουλάχιστον να συμπεριλάβει την μαζική οργή, την θλίψη και την αγανάκτηση του ανθρώπου που κάθε μέρα βλέπει την οικογένεια του με απογοήτευση, χωρίς δουλειά και συχνά χωρίς φαϊ.

Κάθε ιδέα πέφτει και βυθίζεται στην ιστορία. Δεν πιστεύω πως η σημερινή ιδέα του κόσμου μας είναι αιώνια όπως φαίνεται και όπως λένε πολυάριθμοι ειδικόι.

Το κέφι υπάρχει. Ο χρόνος είναι σωστός. Η σχετική συμμετρία του κόσμου μας, περιμένει.

Από ποιά ιδέα όμως θα κρατηθούμε, θα ενωθούμε εμείς για να συνεχίσουμε αυτή την ιστορία; Πώς φτιάχνεται μια ιδέα; . . .