... Έρχεται από το πουθενά μερικά ήσυχα ,ζεστά βράδια μια μελαγχολία... Και σκάβεις βαθιά μέσα στις αναμνήσεις να βρεις κάτι.. Κάτι που να σε κάνει να ξαναρχίσεις .. Κάτι να θυμάσαι το επόμενο πρωί που θα ξυπνήσεις... Αχ ... και είναι τόσο βάρβαρα τα πρωινά... Και τόσο γλυκά μελαγχολικές οι νύχτες... Και πώς το πρωινό φως ξεθωριάζει , σχεδόν εξαφανίζει τις σκέψεις και τα συναισθήματα...Και τις αισθήσεις.. Και τις μνήμες...
Θα περάσει και αυτή η νύχτα.... Και θα μας βρει το πρωί...
Ας μην ξεχαστεί καμία νύχτα...
Και ας κρατήσουμε κάθε πρωί την απόγευση της νύχτας....
Πώς γίνεται να μην ξεχασουμε τίποτα και να πάμε μόνο , σταθερά και μόνο μπροστα?
Κάθε νέα μέρα, ένα όμορφο πρωινό και ένα νέο ξεκίνημα...
Και λίγο πριν καλημερίσουμε το φεγγάρι, λίγο πριν καληνυχτίσουμε τον ήλιο, χορεύουμε ένα μυστήριο βαλς με τα όνειρα... τα χαμένα κατά προτίμηση για να πάρουν μπρος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Κυριακή!
Η μελαγχολία που είναι πάντα εκεί. Μόνος σου καθώς θα κλείσεις την πόρτα του σπιτιού σου. Πάνω στο σημείο καμπής είναι όλα πιο δύσκολα
ΑπάντησηΔιαγραφή