Είδα τον άνεμο να χτυπάει στο πουκάμισό σου
και άκουσα τους ώμους σου να σκιρτούν.
Ήταν ο ίδιος άνεμος που χε φέρει το γέλιο στο πρόσωπό της
και έσπρωξε την σκιά μου ανάλαφρα πάνω της.
Θάμπωσε η σκέψη μου όταν τον αναγώρισα
και αφέθηκα σα σταγόνα κάτω από τα μάτια σου.
Δεν ήθελα τίποτα άλλο πια
παρά το βέβαιο έδαφος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου