Φύτρωνε όλη νύχτα
ώσπου το πρωί ξημέρωσε
και έμοιαζε το φως να καίει την εικόνα σου
και θόλωνε ο νους μου απ όλα αυτά τα ανείπωτα
Φύλαξα και εγώ εκείνες τις απαγορευμένες
πτυχές της αλήθειας μου
μην τυχόν τις αγγίξει η πραγματικότητά σου
και άκουσα τις πνοές τους να χάνονται
Και όταν συνάντησαν τα θέλω μου
το ίδιο λεωφορείο που χε τα φώτα του σβηστά
χάθηκα στα σοκάκια
της παρανοικής ευτυχίας μου
Και πάνω στην σκιά της νύχτας
ξεχύθηκε το φως της μέρας
και μισόκλεισα τα μάτια
προσπαθώντας μη δω τον πόθο που
φύτρωνε όλη νύχτα χωρίς να ξημερωθεί ποτέ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου