Κυλάει στα δάχτυλά σου η νύχτα,
μοιάζει να τρέχει ανυπεράσπιστη
να προλάβει τη μέρα που ξεγλιστρά
Μα όταν το φως θα βρει τον δρόμο
και θα αγγίξει τα βλέφαρά σου
θα μείνει απαρηγόρητο εκεί
Και όταν θα έρθουν στον ύπνο σου
θα εισβάλλει δειλά
στα τσίνορα που τρεμοπαίζουν
Και ενώ το σκοτάδι θα κατακλύζει
τον κόσμο σου πάλι, ακόμη
θα νιώθεις την ζεστασιά του στο βλέμμα σου
Και όταν φτάσει η ώρα
να ανοίξεις τα μάτια σου
θα ναι πια αργά
για εκείνη την αχτίδα που χάθηκε σε παράξενες βροχές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου