ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ..............!!!!


Ναι κυρίες και κύριοι το ξέρω ότι τα τελευταία βράδια δεν κοιμόμαστε καλά και η φαγούρα έχει γίνει ανυπόφορη... Αλλά από σήμερα έχουμε καινούργιο συνεργάτη στο cenicero... Συνομήλικος (σχεδόν) , συμμαθητής , συνοδοιπόρος , μουσικός , πολυλογάς, πότε αισιόδοξος ,πότε μουτζούφλης και από τους λίγους που αξίζουν να γίνουν συνεργάτες μου (μετριοφροσύνη πάνω από όλα) και να δημιουργήσουν μέσα από το καταπληκτικό ιστολόγιο , που ακούει στο όνομα cenicero... Σήμερα θα σας παρουσιάσω την πρώτη του απόπειρα να δημοσιεύσει κάποιους από τους προβληματισμούς του , θα κόψω αντιδράσεις και θα δούμε αν θα ξαναδημοσιεύσει τίποτα άλλο... Καλή διασκέδαση...!


ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΌΣ.....?

- Πόσο άχρηστος μπορεί να νιώθει ώρες ώρες ένας άνθρωπος? Ερώτηση είναι αυτό θα μου πεις? Κάθομαι λοιπόν τρεις μέρες τώρα , έχοντας τραβηγμένο το σκούρο μπλε πέπλο της απαισιοδοξίας πάνω από τον κόσμο μου και συλλογίζομαι.. Αυτήν την στιγμή νιώθω να καταχρώμαι την ζωή που μου χαρίζεται. Έχω διαβάσει σαν καλό παιδί όπως έμαθα και συνήθισα 16 χρόνια τώρα στο επάγγελμα , έχω κάνει την βόλτα μου και να μαι πάλι σπίτι... Τώρα τι? Τώρα τίποτα! Που να ξερε η φουκαριάρα η μάνα μου , όπως λέει και ο παππούς, ότι θα έκανε έναν τόσο άχρηστο γιο... Δεν είναι ότι δεν έχω τι να κάνω, είναι ότι δεν μπορώ να αποφασίσω... Μα απέτυχα τόσο στην ζωή μου?

- Μα όχι ρε συ βλάκα , τι λες τώρα? Τόσα έχεις καταφέρει! Κοίτα γύρω σου, μουσική , παρέες, σχολείο, όλοι σε παινεύουν!

- Ναι αλλά εγώ με παινεύω? Όλα μου φαίνονται σκοτεινά και άδεια...

- Γιατί ρε συ?

- Όλα μου φταίνε! Η μία που δεν ανοίγει το κινητό , ο άλλος που έχει μάθημα , η άλλη που διαβάζει... Μα γιατί όλα στραβά? Βαριέμαι, το νιώθεις?

- Γιατί στραβά ρε συ? Τέλεια είσαι! Πάλι βαριέσαι? Χρόνο δεν ήθελες πέρυσι? Ορίστε ,έχεις άπλετο!

- Λιγότερο ελεύθερο χρόνο!Να κάνω κάτι , κάτι διαφορετικό, καινούργιο να καλύψω τον χρόνο μου... Να μην κάθομαι σε έναν καναπέ, κοιτώντας τον τοίχο , κάνοντας ΤΙΠΟΤΑ!

- Τόσα έχεις να κάνεις! Είσαι αχάριστος... Ανικανοποίητη φύση παιδί μου...

- Άνθρωπος λέγεται....

- Μαλάκας λέγεται....

- Ίσως έτσι να με χαρακτήριζει κανείς τώρα....

- Μα τόσα παιδιά να μην έχουν όσα έχεις εσύ και να βαριέσαι? Ντροπή σου!

- Ντροπή μου...

- Και τί έχεις στο μυαλό σου να κάνεις για να ξεβαρεθείς? Πάντα έχεις κάτι στο μυαλό σου...

- Θέλω να παίξω λίγη μουσική αλλά δεν γίνεται, θέλω να βγω με το κορίτσι μου αλλά δεν γίνεται, θέλω να κολυμπήσω, να νιώσω ελεύθερος στο νερό , ελευθερία ποίησης , σκέψης , αλλά ούτε αυτό γίνεται... Ελευθερία θέλω...

- Ελευθερία να πεις ... γίνεται?

- Κάπως έτσι...

- Μα γιατί να μην την έχεις? Εσύ είσαι ο κυρίαρχος του εαυτού σου!

- Δεν ξέρω... Έτσι μεγάλωσα... Όταν σε μεγαλώνουν μέσα σε ένα γυάλινο κλουβί από μη και πρέπει τι θες να καταλήξεις? Έμαθα να φοβάμαι το ξένο, το φρέσκο , το διαφορετικό. Όλα έξω από κλουβί όσο καλά και να φαίνονται στην πραγματικότητα δεν ειναι έτσι...

- Δεν έχεις δίκιο...

- Ειρωνευόμουν φυσικά...Αλλά πως να το αποβάλλω αυτό? Μόνο εγώ μπορώ να το αλλάξω αυτό και δεν είναι εύκολο....

- Σάμπως δεν το ξέρω και εγω ...16 χρόνια μες στο κεφάλι σου είμαι...

- Ποιος φταίει για όλα αυτά? Η μάνα και η γιαγιά , κολλημένες εκεί. Δεν είναι ότι το θέλουν, δεν είναι ότι δεν το ξέραν ότι ο φόβος είναι παράλογος...

- Μην είσαι τόσο σίγουρος γι' αυτό ...ειδικά για την πρώτη...

- Χαχα , ωραίος και χιουμοράκι...πού ήμουν? Α, το πρόβλημα είναι ότι φοβούνται και αυτές, βλέπεις και αυτές έμαθαν να φοβούνται και τώρα είτε από εκδίκηση -ο άνθρωπος είναι εγωιστικό ον ας μην ξεχνάμε- ή από φόβο μήπως το διαφορετικό με κάνει κι εμένα διαφορετικό, χειρότερα ίσως ή καλύτερα από αυτές....

- Ωραία τό θεσες...

- Άρα φαύλος κύκλος...ε? Το πρόβλημα δεν είναι ποτέ τόσο μικρό όσο φαίνεται... Τώρα πώς το αλλάζω εγώ αυτό? Σιγά, σιγά όλα γίνονται... Ίσως να μην είμαι και τόσο άχρηστος τελικά... Είμαι καλός συνομιλητής... Έστω και με μένα....

- Άντε πάλι σ' εφτιαξα, πάλι λάδι την έβγαλες... Πώς τα καταφέρνω έτσι κάθε φορά... Χεχε...

- Άντε αύριο να βρω την Μέλπω να της το δώσω...Θα γκρινιάξει που είναι μεγάλο, θα το διαβάσει όμως, θα το κριτικάρει, μα μου ξου του.....

- Έλα τώρα που σε χαλάει... Αφού και οι δύο το ξέρουμε ότι την λατρεύεις εεε, το λατρεύεις εννοώ!

- Σου έχω πει ότι μου την δίνει που είσαι μέσα στο κεφάλι μου?

- Ναι... κααααλά....

- Πωπω , λές να το δημοσιεύσει?

- Ίσως....

- Ε, ας ευχαριστήσουμε για το διάβασμε τότε....

- Ευχαριστούμε παιδιά!
- Ευχαριστούμε Μέλπω!

-See you! Άντε φύγε τώρα, καλά τά παμε...ας γίνουμε πάλι ένα.....!

6 σχόλια:

  1. Πο πο τιμέεεεες....Ρόμπα με έκανες πάλι Μέλπω...!Πλάκα κάνω...Γουαου, είμαι ο πρώτος που σχολιάζω το άρθρο μου!Καλωσόρισα!:P
    Ελπίζω να σας αρέσει...
    Είμαι ο Περικλής.......όπως δεν ανέφερε κυρία και δεν τελείωσα αλλα δυστυχώς για σας ως πολυλογάς..., έχω πολλάάάάά να πω!

    Ευχαριστώ ΞΑΝΑ για όλα,Μέλπω!(χειροκρότημα)with the very best of wishes and my humble love... P.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλωσόρισες!!Ελα Περικλή πες την αλήθεια ούτε εσύ πας καλά ε?χιχιχιχιχιχιχιχ
    Πολύ καλό κείμενο!
    Καλή Αρχή και keep goin..γιου γκοτ ιτ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. τελικα ολοι τις ιδιες σκεψεις κανουμε...πολυ ωραιος ο διαλογος... εχουμε και υπαρξιακα προβληματα βρε αδερφε! πως να το κανουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλησπέρα!!!
    Πρώτη φορά διαβάζω το blog σας και έτυχε του Περικλή!!!
    Περικλή...super ο διάλογος!!!
    Συνέχισε...!!!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Υ.Γ Καλησπέρα Μέλπω!!!
    Θα τα λέμε σίγουρα!
    ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΕΙΡΗΝΗ... ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή