The great beyond..

Διάβασμα με θέα την θάλασσα..
Ο ήλιος φωτίζει το γαλάζιο που γεμίζει τα μάτια σου στην πανέμορφη πόλη...
Αντανακλά στα ξύλινα τραπέζια και από κει ζωντανεύει τα γράμματα στο ασπρόμαυρο βιβλιο...

Και σκέφτεσαι... το θέλω ή το πρέπει? Σχετικό..
Το πρέπει μπορείς να το φέρεις στα μέτρα σου... Μπορεί να γίνει αφορμή για να γνωρίσεις τον εαυτό σου, αφορμή για μεγάλα πράματα..

Τίποτα δεν είναι μονοδιάστατο... Τα πράματα εκείνα που σε στεναχωρούν, σε καταπιέζουν είναι εκεί για να σου θυμίσουν ότι υπάρχεις...Σημαντικό.

Ίσως το πρέπει μπορεί να σου δείξει το δρόμο για το θέλω. Το θέλω αυτό που θα σε κάνει να επαναστατήσεις στο κατεστημένο πρέπει..

Μετά από μια μέρα γεμάτη κούραση, αυπνία, διάβασμα.. 
σκέφτομαι μόνο την επόμενη μέρα που ξημερώνει και το νόημα πίσω από τις γραμμές..

Burnt by the sun..

...

How can I be bitter that it's over
after all I've got myself to blame
the sun dissolves to winter now it's over
I'm lost amongst the shadows that remain.. 

 ... A drop of dream in reality's ocean. Until the first light of day...

Πάλι από την αρχή..!

Κάθε μέρα.. Μια αρχή...
Ας ξεκινήσουμε... Πάλι. Τον αγώνα. Τον ατέλειωτο. Τον καθημερινό. Αυτόν που μας κρατάει ζωντανούς.

Η ζώη δεν είναι παίξε γέλασε.
Δεν χαρίζει τίποτα. Ο χρόνος είναι σχετικός. Να βάλουμε ζωή στον χρόνο μας. Στις μέρες μας.

Η ζωή δεν είναι το γεγονός της απλής αναπνοής.
Χρειάζεται προσπάθεια. Και υπομονή. Και πίστη. Και επιμονή.

Να προσπαθούμε για τον στόχο.Χωρίς να χάνουμε την διαδρομή.Την μαγεία. Γίνεται? Εσύ το καθορίζεις...

Να στοχεύουμε στα δύσκολα. Για να μην απογοητευόμαστε.
Τα εύκολα απογοητευουν εύκολα..

Και όπως είπε και μια φίλη μπορεί να μην αλλάξεις τον κόσμο , αλλά μπορείς να κάνεις την διαφορά..!

Τις πιο ωραίες μέρες μας δεν τις ζήσαμε ακόμη. Έπονται...

Seaside...

Κάπου έχει χαθεί το νόημα...
Κάπου χάνεται ο εαυτός μας...

Δεν ξέρω τι αξίζει πια....
Αξίζει να είσαι καλα? Να περνάς καλά?

Βλέπω μόνο μια μαυρίλα..
Αυτοί μας θέλουν ετσι?

Θέλω να βάλω ένα τέλος. Να φτιάξω κάτι από την αρχή. Δικό μου.

Μα κάπου χανω το νόημα...

Θέλω να πιαστώ από κάτι..Ο,τιδήποτε..

Θέλω μια ελπίδα, μια προοπτική.

Δε ξέρω τι θέλω. Δεν ξέρω τι να περιμένω....

This time I might ask the sea for answers...
... The deep grey sea...

Ταξίδια

Ξέρεις ανώνυμε φίλε, μερικές φορές νιώθω πολύ χάλια. Είναι που όλα γίνονται τόσο γρήγορα που στην ενήλικη ζωή που διανύω τελευταία ελάχιστα πράματα βιώνω πιο βαθιά απο το χοντρό και άσχημο πετσί μου.
Fast Forward καταστάσεις. Στο τέλος σου μένει μια πίκρα. Απογοητεύεις. Κάνεις λάθος επιλογές. Τη λάθος στιγμή. Αλλά τελικά λες πως όλα είναι εμπειρία και ΟΚ ρε αδερφέ θα ζήσεις σοφότερος μετά απο αυτό.
Μα να ο σατανάκος ο μικρός πάνω απ'το κεφάλι σου. Τύψεις και θλίψεις. Δεν έχει άδικο.

Το να ζείς μια έντιμη ζωή είναι δύσκολο σε έναν άτιμο και ασαφή κόσμο. Τελικά διαφθείρεσαι! Ή μήπως συμβιβάζεσαι. Η αλήθεια είναι σκληρή, but Truth Doesn't Make a Noise.
Είναι λύτρωση. Και συγκλονίζει τα σάπια θεμέλια που θέλει να θέσει μέσα σου η βρωμιάρα κοινωνία. Πολύ σαπίλα. . . 

Τα ταξίδια σώζουν

Ζωή γεμάτη τρύπες. ζωή τσαρδάλι....

Το παπάκι..

Ζωή 2 ταχυτήτων...

                                                            placebo B3

          νέο album απο το αγαπημένο μας συγκρότημα! τέλεια! τέλεια! i love u Brian : p

Διακοπές

Όπου να ναι έρχεται η στιγμή να τελειώσει το δικό μου καλοκαίρι.

 Μάλλον στο τέλος των μεγαλύτερων διακοπών που είχα ποτε. Γεμάτες σίγουρα. Κλάμα, χαρά , γνώση, συναίσθημα, ένταση, χαλάρωση, έρωτες, μπλέξιμο και παρέα. Αρκετό απ' όλα τους

 Συγκινούμε στην ιδέα, πάντα με την μίζερη άποψη μου ότι κάτι δεν έχω προλάβει, κάτι έπρεπε ακόμα να κάνω. Αλλά προς το παρόν ας αρκεστώ στις αναμνήσεις. Και μπροστά έχει μέλλον. Ενδιαφέρον μέλλον.

Ευχαριστώ τη ζωή και τους ανθρώπους που συντέλεσαν σε αυτές τις στιγμές

 Κοιτάμε μακριά
μπροστά φίλοι, το ταξίδι τώρα αρχίζει.

Να ζεις σε ένα μέρος που κανείς δεν σε καταλαβαίνει. Φαινομενική αρμονία, πραγματικό χάος. και χωρίς διαφυγή...

                                                           ΝΝΕΚΑ


hey!!! η NNEKA για πρωτη φορα στην Ελλαδα! το νεο μεγαλο αστερι της reggae, soul, ethnic μουσικης στη χωρα μας τον οκτωβριο! σαββατο 6 οκτωβριου αθηνα στη γεωπονικη live! παρασκευη 5 οκτωβριου στη θεσσαλονικη στο block 33! tickets: 12, 15, 20 ευρω!                                            

Ion...

Έφυγα..
μα το άρωμά σου
έμεινε για πολύ ακόμα
να με συντροφεύει...

Έμεινε σαν κάτι αιθέριο
κι ασύλληπτο,
σαν κάτι
που το ζητούσε ο οργανισμός μου
επίμονα από την ατμόσφαιρα.

Έφυγα ,
μα η ματιά σου
έμεινε στις φλέβες μου,
η φωνή σου διάχυτη στον αέρα.

~Καλή συνέχεια φίλοι συνκαπνιστές ..
    ...Τα ξαναλέμε το συντομότερο απο την συμπρωτεύουσα...
Την αγάπη μου...

Είμαι τυχερός ...

Είμαι τυχερός...

Κι όταν με πληγώνεις
κι όταν με πουλάς
κι όταν με στριμώχνεις
μ' εκβιάζεις, μου κολλάς
  ...

 Κι όταν δε με θέλεις
κι όταν με πουλάς
κι όταν με στριμώχνεις
με βιάζεις, με χτυπάς

Νιώθω τυχερός,
είμαι τυχερός
σ' ευχαριστώ........

Porque..

Γιατί.. ή μάλλον γιατί όχι..?

Γιατί όχι..

Δεν καταφέρνω να βρω ποτέ έναν λόγο γιατί όχι...

Ναι η λογική. Αναγκαίο κακό. Ή καλό. Δεν μπορεσα ποτέ να καταλάβω. Ούτε μπορώ ακόμη.

Πάντα πίστευα ότι τα πράματα είναι απλά. Όντως είναι απλά. Η λογική είναι απλή.

Γιατί όμως τελικά όλα φαίνονται τόσο πολύπλοκα?

Γιατί υπάρχουν παράμετροι που δεν υπακούουν στην λογική.

Είναι λογικές οι τύψεις? Οι αναμνήσεις? Τα αγγίγματα?

Είναι λογικός ο έρωτας ? ..Η αγάπη?

Ευτυχως δεν είναι όλα μαθηματικά.

Υπάρχει περιθώριο εναλλακτικής απάντησης...

Υπάρχει το απρόοπτο..  !

Αυτό που δεν μπορείς ποτέ να υπολογίσεις...

~~ Ή μήπως όλα αυτά που βλέπω τώρα είναι στοιχεία μια εξίσωσης/ ανίσωσης που περιμένει να λυθεί στο τέλος?

Δεν έχω τόση μεγάλη εμπιστοσύνη ούτε στα μαθηματικά ούτε στην άτιμη την ζωή..

Οπότε πάλι από την αρχή να παλεύω με τα ακατανόητα...

Με τα ακατανόητα και τα καινούργια...

       . . .   love  love... &  l o v e  my   friends . ..       .. . .

Cul de sac

Στις θεωρίες ήμουν ανέκαθεν καλή...
Μα οι ίδιες σκέψεις γυρίζουν στο κεφάλι μου..
Χωρίς αποτέλεσμα..
Φτάνω πάντα σε ένα σημείο που ξαναγυρίζω στην αρχή..
On and on...

Γυρίζω πίσω και σκέφτομαι..    Αν...

Και τώρα έρχομαι να αντιμετωπίσω το πως..      Πώς?

Μάλλον δεν υπάρχει κανένας εύκολος τρόπος ούτε σύντομος δρόμος...

Μόνο ένα σταθερό χάος...

Και ένας βουβός φόβος...

Και περιμένω κάτι. Σωτήριο. Αλλά δεν έρχεται. Ούτε θα ρθει ποτέ. 

Από μέσα προς τα έξω συμβαίνουν οι αλλαγές, που σε σώνουν

Προσωρινά πάντα. Αλλά ουδέν μονιμότερον του προσωρινού, που είπε και ένας φίλος...

Εγκλωβισμένη στον εαυτό και τις σκέψεις μου.. Τουλάχιστον προσωρινά. Δηλαδή μόνιμα.

Τουλαχιστον υπάρχει η  μουσική .. και η καλή παρέα...

Ή αλλιώς η μουσική που σου κρατάει καλή παρέα...

* Cul de sac ~ Ο πάτος του σάκου. That's exactly where I stand.
 

How fragile we are...

Είναι κάποια πράματα που δεν μπαίνουν σε καλούπια,
 που δεν ακούγονται σωστά ,
 που δεν χωράνε σε στενές λογικές,
 ούτε σε καθιερωμένα πρότυπα..,
 που δεν μπορείς να τα εξηγήσεις ούτε στον πιο κοντινό σου φίλο.
 Ούτε καλά καλά στον εαυτό σου....

Είναι στιγμές που το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τις απολαύσεις..,
  που νιώθεις τόση ευτυχία που θα μπορούσες να πεθάνεις..

Και είναι και άνθρωποι μοναδικοί και ανεκτίμητοι...
 που σου προσφέρουν απλόχερα αγάπη..
 .. και σου μαθαίνουν να αγαπάς και να πονάς και να πασχίζεις και να προχωράς...

Πάντα φτάνω σε ένα σημείο που αδυνατώ να εκφράσω την απεραντοσύνη των συναισθημάτων και των σκέψεων ..
και αρκούμαι σε ένα ευχαριστώ.
Βαθύ και αληθινό.

Και με την σκέψη οτι δεν χάνεται τίποτα..
αναδύεται η ελπίδα να μην τελειώσουν όλα εδώ...
να μην μείνουν μόνο οι αναμνήσεις και οι φωτογραφίες...
... και σε κάθε νέα αρχή , σε κάθε λυπηρό τέλος , κάθε μέρα ρουτίνας να είσαι εκεί...

Ευχαριστώ.

On and on the rain will fall.. like tears from a star....
On and on the rain will say ....  how fragile we are.... 

You're the truth not I....

Τελικά και μετά από σοβαρή σκέψη αναθεωρώ. Όχι. Δεν έχει να κάνει με λάθος επιλογές. Όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Και μάλιστα μπορείς να βρεις ακριβώς το γιατί συμβαίνουν , εκείνη την χρονική στιγμή και κάτω απο τις συγκεκριμένες συνθήκες... Μια λοιπόν -φαινομενικά- λάθος επιλογή προυποθέτει να έχουν προηγηθεί πολλές άλλες πράξεις και σκέψεις που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε μια συμπεριφορά που θεωρείται λάθος... Και δεν εννοώ σε μια πράξη αλλά ίσως σε μια κουβέντα ή μια σκέψη...

Και το διευκρινίζω αυτό διότι νομίζω οτι οι πράξεις έχουν υπερεκτιμηθεί... Μια κουβέντα ή μια σκέψη μπορεί να έχει ακριβώς την ίδια δύναμη.. το ίδιο αποτελεσμα...και όσον αφορά εμένα πάντα προτιμώ τις πραξεις διότι μου φαίνονται πιο ασφαλέις και συγκεκριμένες απο τις κουβέντες.. Μια κουβέντα μπορεί να ξεφύγει , να παρεκτραπεί και να προκαλέσει ό,τι και μια ακραία πράξη.. Μόνο που για να κάνεις οτιδήποτε , πρέπει και αναγκάζεσαι να σκεφτείς περισσότερο...


Πάλι μπορεί να κάνω λάθος... 

Και όσον αφορά τις λάθος επιλογές... Ποιος κρίνει τι είναι λάθος και σωστο? Γιατί και με ποιο δικαίωμα να επικρίνω η να κατακρίνω το γεγονός ότι κάποιος επέλεξε μια συμπεριφορά..? Όχι. Δεν νομίζω οτι μπορώ να γνωρίζω κάποιον άνθρωπο τόσο καλά όσο να μπορώ να προβλέψω και να δικαιολογήσω τις κινήσεις του... Ούτε καν τον εαυτό μου...

Η ζωή μόνο μπορεί να σε ανταμείψει για αυτά που έκανες και δεν έκανες.. ή να σε χαντακώσει ανάλογα... Και αν πιστέψεις τελικά ότι από κάθε τι βγαίνει κάτι όμορφο και θετικό... τότε δεν μπορεί να είσαι παρά ευτυχισμένος...!



*εξαιρετικά αφιερωμένο σε όσους μετά από κόπο και προσπάθεια βρήκαν αρχικά τον εαυτό τους και πλάι σε αυτόν την ευτυχία...

That's the end,
And that's the start of it.
That's the whole,
And that's the part of it.
That's the high,
And that's the heart of it.
That's the long,
And that's the short of it.
That's the best,
And that's the test in it.
That's the doubt,
The doubt, the trust in it.
That's the sight,
And that's the sound of it.
That's the gift,
And that's the trick in it.

 You're the truth Not I.

Καλό καλοκαίρι μας....

   . . . . .

...

Είναι καλό να έχεις επιλογές. Ακόμα και αν κάνεις τις λάθος. Τον τελευταίο καιρό κάνω τις λαθος σκέψεις, τις λάθος κινήσεις, παίρνω τις λάθος αποφάσεις, καταλήγω στις λάθος επιλογές. Αλλά δεν πειράζει. Τουλάχιστον εμένα. Δεν ξέρω βέβαια τι αντίκτυπο υπάρχει στους ανθρώπους γύρω μου... και αυτή είναι η μόνη μου αγωνία...

Όσον  αφορά τον εαυτό μου μπορεί να υπάρχει μια κάποια φθορά αλλά έχει και αυτό την θετική του πλευρά... Έχεις κάτι να διορθώσεις στο μέλλον.. Κάτι να αγωνιάς, και να προσπαθείς και να ελπίζεις...Αγαπώ τα λάθη μου... όταν κάνω τα πάντα για να τα διορθώσω... Γιατί όπως είχε πει μια φίλη είμαστε αυτό που κάνουμε για να αλλάξουμε αυτό που είμαστε... Ή κάπως έτσι...

Εκεί που θέλω να καταλήξω..- κάτι που σπάνια καταφέρνω - είναι ότι ακόμη πιστεύω ότι μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο... Αρκεί να αλλάξεις τον εαυτό σου.. όχι υποκριτικά , ούτε καταναγκαστικά αλλά βαθιά και αληθινά... Αν καταφέρεις να αλλάξεις τον τρόπο που βλέπεις τα πράματα .. Αν αποφασίσεις να μην πάρεις τον εύκολο δρόμο των καταφάσεων αλλα να έχεις το κουράγιο κηνυγήσεις το όνειρο το άπιαστο... Με όποιο κόστος...

Και κυρίως να διώξεις τους φόβους... Και κυρίως τον φόβο να μείνεις εσύ και ο εαυτό σου.. Να συνηθίσεις την μοναξιά χωρίς να ξεχάσεις την ομορφιά των ανθρώπων να πέρασαν και άφησαν υπέροχα πράματα.. 

Και επειδή ο δρόμος μπροστα για όλα αυτά έιναι μακρύς και δύσκολος πρέπει να περνάμε καλα.. Οπότε παρεάκια, ποτάκια, παραλίες και διακοπούλες.... Τα λέμε πάλι ίσως το φθινόπωρο...


 . . . . .

23...

trying to understand why he did what he did...

Μόνη πατρίδα τα παιδικά μας χρόνια...

... Έρχεται από το πουθενά μερικά ήσυχα ,ζεστά βράδια μια μελαγχολία... Και σκάβεις βαθιά μέσα στις αναμνήσεις να βρεις κάτι.. Κάτι που να σε κάνει να ξαναρχίσεις .. Κάτι να θυμάσαι το επόμενο πρωί που θα ξυπνήσεις... Αχ ... και είναι τόσο βάρβαρα τα πρωινά... Και τόσο γλυκά μελαγχολικές οι νύχτες... Και πώς το πρωινό φως ξεθωριάζει , σχεδόν εξαφανίζει τις σκέψεις και τα συναισθήματα...Και τις αισθήσεις.. Και τις μνήμες... 

Θα περάσει και αυτή η νύχτα.... Και θα μας βρει το πρωί... 

Ας μην ξεχαστεί καμία νύχτα...

Και ας κρατήσουμε κάθε πρωί την απόγευση της νύχτας....

Πώς γίνεται να μην ξεχασουμε τίποτα και να πάμε μόνο , σταθερά και μόνο μπροστα?

Κάθε νέα μέρα, ένα όμορφο πρωινό και ένα νέο ξεκίνημα...

Και πριν από αυτό μια μοναδική, αξέχαστη νύχτα από την ζωή μας.....

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ

Σήμερα είναι η δική μας πρεμιέρα. Κι αυτή εδώ είναι η πρώτη μας προκήρυξη. Στην Ελλάδα, κάθε φορά που ξεφυτρώνει μια νέα εφημερίδα, ένα νέο πολιτικό κόμμα, μια νέα οργάνωση, όλοι αυτοί στις προγραμματικές τους διακηρύξεις ισχυρίζονται ότι ακριβώς αυτούς περίμενε πώς και πώς ο τόπος για να καλύψουν το κενό που υπάρχει στο χώρο. Εμείς τέτοιες φιλοδοξίες δεν έχουμε. Άλλωστε, στην σημερινή Ελλάδα που τα πάντα είναι σχεδόν ψεύτικα, μακιγιαρισμένα όπως οι μασκαράδες το Τριώδιο , σε μιαν Ελλάδα-μαιμού, ας μείνει ένα τουλάχιστον γνήσιο και ατόφιο:το κενό.

Στην Ελλάδα των ημερών μας και προπάντων των νυκτών μας , η καρδιά του προβλήματος είναι η καρδια. Δηλαδή , ο έρως , αφού αυτός είναι η καρδιά όλων των άλλων προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο τόπος. Εδώ όλοι είναι ερωτευμένοι με κάτι, έτσι δηλώνουν : "Έχω έρωτα με την πολιτική "," Η σχέση μου με την δημοσιογραφία είναι αμιγώς ερωτική "," Με την ποίηση ο δεσμόσ είναι καθαρά ερωτικός" ,"Είμαι ερωτευμένος με την ομάδα μου" , "Τι να σου πω, αυτό το στιφάδο το ερωτεύτηκα" , και ούτω καθεξής.

Όλα αυτά ωραία μεν στη θεωρία, στην πράξη όμως τι γίνεται ώστε ο έρως να είναι ολοκληρωμένος? Και πράξη στο προκείμενο είναι μία και μόνη: σεξ. Αλλά και το σεξ στην Ελλάδα σήμερα κατάντησε ΔΕΚΟ, ήτοι εξευτελίστηκε σε υποτονικό , μηχανιστικό, δημοσιουπαλληλική ρουτίνα, βαρεμάρα σκέτη, χασμουρητό με μια λέξη λεξη κατεστημένο. Επιτέλους, ας χτυπήσουμε το καταστημένο εδ εδώ ακριβώς που πονάει!

"Έρως ανίκατε μάχαν" είπε εκείνος ο αρχαίος. Εντάξει. Όταν όμως ο έρως διεκπερειώνεται χωρίς καμιά απολύτως μάχη στο κρεβάτι, στο χαλί ή στο μωσαικό ή όπου αλλού, όταν το παιχνίδι σε αποκοιμίζει σαν να βλέπεις στην τηλεόραση ελληνικό σίριαλ, τότε πού πάμε ;.. Πού επιτέλους πάμε;.. Δίχως μάχη , ο έρως-σεξ δεν είναι δυστυχώς "ανίκατος" , αντίθετα, ηττημένος είναι, χαμένος είναι από χερι.

Κηρύσσουμε από σήμερα νέες επαναστατικές, αναρχικές πρακτικές στο καίριο τούτο, εθνικής σημασίας πρόβλημα. Και για να είμαστε απόλυτα σαφείς , δίνουμε μερικά πρώτα υποδείγματα σεξιστικής συμπεριφοράς. Ενώ είστε με τον ερωτικό σας παρτενέρ σε περίπτυξη ή έστω σε θέση προθέρμανσης ή εξόρμησης και διαπιστώνεται από την πλευρά του παθητική εντελώς αποδοχή της μοίρας του, πετάτε στη γωνία του χώρου στον οποίο βρίσκεται δυο, τρεις τρακατρούκες που έχετε φροντίσει να προμηθευτείτε εγκαίρως. Ή έχοντας το το ένα χέρι σας περασμένο στο λαιμό του συντρόφου σας ή αλλού, με το άλλο ανάβετε κρυφά με τον αναπτήρα σας ένα βεγγαλικό ή άλλη κροτίδα και, εννοείται , τα πετάτε στην γωνία, όχι και να καείτε πακέτο. Ή, αν τα πιο πάνω αποδεικνύονται αναποτελεσματικά, χρησιμοποιείτε ισχυρότερα μέσα: βαρελότα. Υπάρχουν όμως και τα πολύ μεγάλα κόλπα: τραβάτε μερικές ριπές στον αέρα με την καραμπίνα ( κατά προτίμηση με κομμένη την κάννη) ή με 38άρι ή 45άρι ή άλλο νούμερο που τό χετε για τυχερό - οι τελευταίες όμως αυτές τεχνικές είναι δυνατόν λόγω του συγκλονιστικού σοκ, να φτάσουν σε δυσάρεστα αποτελέσματα, δηλαδή σε αιφνίδια απόσυρση  (κοινώς τράβηγμα) του παρτενέρ σας με κατάληξη την καταλυτική  (κοινώς μηδέν) συμμετοχή του. 

Εν πάση περιπτώσει, με τις μεθόδους που προτείνουμε , οι αναπόφεκτες δονήσεις που προκαλούνται στον ή στην (έπρεπε και πρωτύτερα να σημειώνουμε το στον ή στην αναλόγως , προς αποφυγήν πρεξηγήσεως)  παρτενέρ σας , οι αναταράξεις και οι ανακατατάξεις επί του στρώματος ή του χαλιού ή του μωσαικού ή όπου αλλού, δημιουργούν οπωσδήποτε φοβερή έκτηξη πάθους στην διεξεγωγή του σεξ, πυροδοτούν αλυσιδωτές εκλύσεις πολλαπλών οργασμών, με μία λέξη γίνται το σώσε ή το έλα να δεις ή της τρελής ή χαμός ( εδώ δεν βρίσκουμε τώρα πρόχειρη , μια άλλη έκφραση, νομίζουμε πάντως ότι δώσαμε πλήρη εικόνα του επερχόμενου σεισμού). Με την διαδικασία αυτή επιτυγχάνετε να μανιπουλάρετε (αυτό το πήραμε από συναδελφική προκήρυξη, συγγνώμη) τον άλλον ή την άλλην και, τελικά , αν όλο και περισσότεροι Έλληνες και Ελληνίδες προστρέχουν στις μεθόδους που προτείνουμε με τον συνδυασμό επί τόπου αυτοσχεδιασμού και άλλων τυχόν συνιστωσών, τότε η επιστημονικώς τεκμηριωμένη ενέργεια η αναπτυσσόμενη κατά την πράξιν θα έχει βαθύτερες επιπτώσεις ευεργετικές και και για τον οργανισμό των εν προκειμένω πρωταγωνιστών αλλά και για τονε εθνικό οργανισμό, διότι θα προκύπτει αναζωογόνηση και δραστηριοποίηση των κυττάρων με συνέπεια να σημάνει για όλους μας συναγερμός εγρήγορσσης εις θέσιν μάχης και έτσι θα κατορθώσουμε να ξεκολλήσουμε από την αποβλακωτική υπνηλία στην οποία μας ωθούν όλα αυτά τα τρελά και κουφά που συμβαίνουν στον τόπο μας. Θα απελευθερωθεί λοιπόν ο πολίτης από την αδιαφορία και την απάθεια που χαρακτηρίζουν αλίμονο τη στάση του στα κακώς κείμενα και κακώς δρώμενα στην Ελλάδα του 2012. Οπότε μπαίνουν επιτέλους οι βάσεις για μια γενικότερη εθνική εκτόξευση και εξέγερση προς ένα αύριο λαμπερό βέβαια και όχι γκρι σκούρο προς το μαύρο όπως σήμερα. 

Η ΠΙΟ ΚΕΡΔΟΦΟΡΟΣ ΚΑΙ ΨΥΧΩΦΕΛΗΣ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΕΞ!!!!

~ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ 31 ΝΟΕΜΒΡΗ , ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΙΗΓΗΜΑΤΩΝ  "Η ΚΟΝΤΡΑ" ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑΚΗ.

ΥΓ. ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΑ ΚΑΚΟΚΕΦΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΙΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΣΕ ΠΟΛΛΑ ΝΕΑ ΦΙΛΙΚΑ ΜΟΥ ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΓΙΑ ΟΜΟΡΦΗ( ΕΡΩΤΙΚΗ) ΖΩΗ.. 

Απο 'δω και πάνω...

Τα λέει όλα πιστεύω. Από δω και πάνω πεινασμένη μου καρδιά, με χαρά και δάκρυα σε χορταίνω. Από δω και πάνω δε ρωτάω άλλο πια τι ζητώ που πάω και ποιος να ΄μαι. Από δω και πάνω σταματώ τις προσευχές, από δω και πάνω δε φοβάμαι. Από δω και πάνω τραγουδώ για τη φωτιά, κι απ' του κόσμου το καμίνι ξεμακραίνω.

Looking for the Summer...

 

χμ.. χμ.... ναι! απογοήτευση το λένε....

Carnaval de Sao Vincente

... και στα εύκολα και στα δύσκολα... 

    θέλει ομορφιά και τρέλα η ζωή....

 .......μπρος να μην παραχωρήσουμε σε κανέναν την χαρά μας...

 απλά να την μοιραστούμε...! 

Θαυμασμό και σεβασμό στην κυρία απο πάνω με την μελωδική φωνή....

Ξέρεις έρχονται στιγμές που τα πράματα που φαντάζουν δυσαρεστα -σχεδόν αναπάντεχα -   κρύβουν την μεγαλυτερη χαρά και αισοδοξία.και ελπίδα. Και όσο δεν σου αρέσουν αυτές οι ανόητες και ουτοπικές λέξεις εγώ θα τις βάζω σε σειρά ώστε να δίνουν το πιο χαρούμενο και δυνατό μήνυμα. Να δίνουν ενα γαμημένο μήνυμα και στην δική μου την ζωή. Να δίνουν τουλάχιστον μια ψευδαίσθηση ευχαρίστησης και ικανοποίησης. Που θα κυνηγήσω όπως μπορώ για να γίνει το ονειρο πραγματικότητα. Δεν ξερω ποιο ονειρο ακόμη αλλά θα το βρω. Με τους ρυθμούς της Cesaria και τα λόγια που δεν κατανοώ αλλά νιώθω πάμε για κάτι πιο όμορφο, πιο ελευθερο....!


 . . .        ευχαριστώ       . . ..

Αφιερωμένο στους ανθρώπους γύρω μου, τους παροντες και τους απόντες,  που κατά ένα περίεργο τρόπο μόνο χαρές και ομορφιές μου χάρισαν και μου χαρίζουν...

την αγάπη μου.... Καλή αντάμωση την 1η του Ιούνη....

Πριγκηπέσσα...

.... ..   Καλημέρες!

Το τέλος....

Αυτό ήταν...  Μετά από 12 χρόνια το σχολείο τελειώνει.... 12 χρόνια χαμογελα , παρέες, φίλοι... Μια μικρή ζωή... Και ο φόβος τώρα μην όλα αυτά ξεχαστούν... Όχι να μην ξεχαστούν... Ωραία χρονια.. ξέγνοιαστα... Ας προσπαθησουμε να μην ξεχασουμε... Ευχαριστώ για τις ομορφες και τις άσχημες στιγμές συμμαθητές και καθηγητές... Ιδιαίτερα για την παρουσία του στα τελευταία τρια χρόνια ευχαριστω τον δάσκαλο και ποιητή Γιάννη Κουβαρά... Εύχομαι σε καθηγητές και μαθήτες καλή συνέχεια , όμορφη ζωή και χαμόγελα...

IDEAS

Remember, Remember, the 5th of November...

Μα τελικά πιστεύω πως αυτό που λείπει πλέον από τον κόσμο μας, είναι οι ιδέες. Συγκεκριμένα μια ιδέα.

Βλέπετε, στις μέρες μας η διάθεση και η φυσική αν θέλετε ορμή του ανθρώπου είναι έτοιμη για κάτι μεγάλο. Κάτι σπουδαίο για να γραφτεί στην ιστορία.

Περίπου ανα 50 χρόνια και πολύ λιγότερο μάλιστα ο κόσμος μας διαταρράσεται από κάτι σπουδαίο. Κάτι που άλλαζει το πρόσωπο του κόσμου. Πόλεμοι συνήθος, τρελοί, αλλαζόνες ηγέτες. Γεγονότα που αποσυντονίζουν την τάξη, την στασιμότητα, την αδράνεια της ζωής.

Τα τελευταία 50 χρόνια δεν έγινε τίποτα σπουδαίο. Μόνο προσπάθειες. Πάντοτε όμως πίσω από της προσπάθειες αυτές υπήρχε ένα μαύρο κουτί να τις υποδαυλίζει και να της βαφτίζει ως ασήμαντες. Ο λόγος φυσικά για την τηλεόραση, της διαφημίσεις και τα χιλιάδες μπιχλιμπίδια, μέσα προπαγάνδας φανερά και μη, τα οποία πλέον έχουν τον κυρίαρχο ρόλο στη ζωή κάθε ανθρώπου.

Ό,τι κι αν γίνει, πιστεύαμε ότι θα περνούσε. Μήπως όμως βρισκόμαστε σε λήθαργο; Πόσοι λίγοι μα λίγοι νοιάζονται για το τί συμβαίνει πραγματικά γύρω μας; Πόσοι δεν χρησιμοποιούν την αντίδραση και την επανάσταση ως καταναλωτικό αγαθό και μάλιστα πολυτελείας; Η ιδέα της ύλης, του ψωνίζω άρα υπάρχω και της απόλυτης θνησιμότητας του ανθρώπου δεσπόζει πάνω από τον κόσμο τα τελευταία πολλά χρόνια. Και κανείς δεν τολμά φυσικά, ούτε καταφέρνει να την ταρακουνήσει.

Η ιδέα αυτή όμως, δεν μπορεί ακόμα τουλάχιστον να συμπεριλάβει την μαζική οργή, την θλίψη και την αγανάκτηση του ανθρώπου που κάθε μέρα βλέπει την οικογένεια του με απογοήτευση, χωρίς δουλειά και συχνά χωρίς φαϊ.

Κάθε ιδέα πέφτει και βυθίζεται στην ιστορία. Δεν πιστεύω πως η σημερινή ιδέα του κόσμου μας είναι αιώνια όπως φαίνεται και όπως λένε πολυάριθμοι ειδικόι.

Το κέφι υπάρχει. Ο χρόνος είναι σωστός. Η σχετική συμμετρία του κόσμου μας, περιμένει.

Από ποιά ιδέα όμως θα κρατηθούμε, θα ενωθούμε εμείς για να συνεχίσουμε αυτή την ιστορία; Πώς φτιάχνεται μια ιδέα; . . .

Meet me down . . .

/

.. where have you been?
              .... where are you going to?
                              .........    I wanna know what's new ...... 
                                                        .......   I wanna go with you  . . .