Όλο και πιο συχνά αναρωτιέμαι τελευταία αν μπορεί κάποιος να έχει ό,τι θέλει ή ό,τι χρειάζεται την κατάλληλη στιγμή ώστε να το εκτιμήσει και να τον "γεμίσει" - για να γίνω και λίγο "cliché". Και άραγε, εκτός από το μοντέλο "όλα ή τίποτα" υπάρχει κάποιο, οποιοδήποτε μοντέλο, που μπορεί να μας ικανοποιήσει;
Κι αν ναι, τότε πώς μπορούμε να μην το θεωρήσουμε κακόγουστο και κακοήθες παιχνίδι της ίδιας μας της συνείδησης και αντίληψης, δεδομένου του γεγονότος πως αυτή η "κάλυψη" αποτελεί κάτι τόσο εφήμερο και τόσο εύθραυστο και τόσο δυναμικό και ασταθές;
Εγώ δεν προτίθεμαι να παραβλέψω όλες τις αλήθειες που σχετίζονται με τη συγγένεια μεταξύ της καταλυτικής δράσης της αχόρταγης συνείδησής μου και των αχόρταγων απωθημένων μου με όλα εκείνα (και όλους εκείνους) που κατά καιρούς παίζουν το ρόλο του υποστρώματος.
Ίσως πάψω να πιστεύω στην ευτυχία. Ή ίσως την ονομάσω ψευδαίσθηση. Ψευδαίσθηση αρκετά δυνατή ώστε να ψευδ-αισθάνομαι τον πρωτόγονο παλμό της σε κάθε κυβικό νανόμετρο του σώματός μου σαν ευχάριστη, ζωογόνο ηλεκτροπληξία.
Και ίσως πω πως ο έρωτας είναι το μεγαλύτερο φιάσκο που μπορεί να μας στήσει η ίδια μας η φύση. Ένα ψευδερέθισμα, ικανό να κάνει τα ίδια κυβικά νανόμετρα να αναπηδούν μέσα στη σύγχυσή τους, αναζητώντας διέξοδο από την καταστροφική, νοσηρή ευχαρίστηση που κρύβεται στον πόνο. Μία πανίσχυρη δόση διεγερτικής, δηλητηριώδους, αρχέγονης ευτυχίας. Τόσο μάλιστα ισχυρής, που μέχρι να ολοκληρωθεί η δοσοληψία νοιώθουμε ήδη κενοί συναισθημάτων στην ιδέα και μόνο πως θα ή πως ίσως επιστρέψουμε στην πρωτύτερη κατάσταση.
Αναθεώρηση, αποδόμηση, αναδόμηση, μετονομασία.
Χαίρετε (αν μπορείτε)!
~Ευάγγελος~
*Διευκρίνηση: Ο τίτλος είναι παρμένος από τους στίχους ενός άλλου κομματιού των Soap and Skin που λέγεται "Sleep".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου