49

Πάντα λείπει μία, παλεύω να κλείσω το αριθμό μαγικά

Τίποτα δεν γίνεται μαγικά

Είναι αυτή που είμαστε όλοι μαζί, αυτή που κοιτάω μόνη

Τις στερεώνω την μια δίπλα στην άλλη, μην τις ξεχάσω, τις ξεφυλλίζω με την άκρη του μυαλού μου -όχι γιατί να το κάνω πάλι

Βάζω για σελιδοδείκτη αυτά που θυμάμαι να νιώθω

Αφήνω κενά που δεν θα συμπληρώσω, κενά που δεν γέμισαν, μνήμες που σπατάλησα στο κάθε μέρα, δίνω αξία σε όλα όσα δεν είμαι σίγουρη αν υπήρξαν

Κρατάω τις γρατζουνιές στο πλαστικό, τις πληγές του χαρτιού, φυλάω τα θολώματα των αισθήσεων, θολωμένα είναι και τα πρόσωπα από κάποιους άλλωστε

Τις βάζω σε σειρά, σειρά των γεγονότων και των μη γεγονότων

Αλλάζω την σειρά σε κάθε αφορμή

Αφορμή είναι οι άνθρωποι

Παίρνω φόρα ντύνομαι ξένος, μπαίνω στην ζωή μου μαζί τους   -είμαι ένας απ αυτούς.

Είμαι ένας η γίνομαι ένα μαζί τους

Δεν έχει σημασία, υπάρχω και στέκω ανάμεσα τους

Πρέπει να είναι έτσι, -αφού τα έβαλα σε σειρά.