δεν έχω άγιο πια να προσκυνώ

και όσο και αν ψάχνω στα παλιά
αυτός σβήνει και χάνεται

και μένω μόνη
17 λεπτά αργότερα
στην πραγματικότητα 

να ρωτώ τι πήγε λάθος
και πως θα φτιάξω τα επόμενα 17

να μοιάζουν όπως τα έχω φανταστεί
και να φανταστώ πως θα μοιάσουν

μα τωρα που η φωτιά φουντώνει πάλι
το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάω

διαθέσιμο να το μοιραστώ
και να το μοιράσω

σε όλους τους αγίους που ξεθώριασαν
που ξεθωριάζουν

και τι θα γίνω χωρίς εκείνους,
σε έναν άδειο ουρανό
με βαριά ομίχλη
να πέφτει δακρύζοντας
στα χέρια που ξεμακραίνουν
και στα σώματα που παλεύουν
να διώξουν την μοναξιά
να βγάλουν και αυτήν την νύχτα...