Τα χλωμά τα φώτα

δεν μπορώ να κοιτώ στους άδειους τοίχους.-

μου θυμίζουν εμένα
όταν λείπεις εσύ*

τους άγνωστους χειμώνες σου
την γνώριμη απ ουσία μου

λείπω από μένα
και όταν επιστρέφω είμαι το φάντασμα των άλλων

και όμως δεν είμαι η μόνη που είμαι μόνη
είσαι και συ και αυτός και εκείνοι

-τι να σου πω και γω
απο παιδί είσαι εκεί-

κρίμα που ποτέ δεν θα σου πω
αυτά που γυρίζουν στο μυαλό μου

κρίμα που δεν θα καταλάβεις
τι σαι για με 

κρίμα που γίνομαι ό,τι σιχαίνομαι

και κάτω από τα σκοτεινά φώτα σου
φαίνομαι ψεύτικη, αηδιαστική

κρίμα, γιατί δεν έχω τίποτα άλλο. 



https://www.youtube.com/watch?v=h7h0mowL4MU