Απότιση Τιμής

Καλημέρα! Είναι η πρώτη φορά που αποφασίζω να γράψω για το ιστολόγιο της καλής μου φίλης Μέλπως, για το οποίο τρέφω μεγάλο θαυμασμό. Καμιά φορά μου έρχεται, έτσι, η όρεξη να εξωτερικεύσω κάποιες από τις σκέψεις μου, σκέφτομαι πως θέλω να τις πω σε κάποιον και να μην τις κρατήσω μόνο για τον εαυτό μου. Δεν είναι πολύ βαθυστόχαστες, είναι απλά η γνώμη μου για πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας. Μην ανησυχείτε, δε συμβαίνει πολύ συχνά. Αυτή τη φορά πάντως το φτωχό , αυτό, ιστολόγιο δεν τη γλίτωσε. Το πήρα απόφαση . Θα μιλήσω.

Απότιση Τιμής

Ήρθε λοιπόν και φέτος η 28η Οκτωβρίου και όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτό για τους μαθητές ανά όλη την Ελλάδα: 2 μέρες χωρίς μάθημα, όπου χαλαρώνουμε, βγαίνουμε με τους φίλους μας, περνάμε και μια βόλτα από την καθιερωμένη και στείρα επανάληψη της τυπικής σχολικής γιορτής όπου «τιμούμε» τους πεσόντες αγωνιστές του ’40… και φυσικά την πατροπαράδοτη σχολική παρέλαση.

Ας μου εξηγήσει κάποιος κάτι: γιατί οι μαθητές της Ελλάδας τιμούν τους ήρωες αυτής της χώρας με παρελάσεις; Δε θα πω το κλισέ «αυτό δε γίνεται σε καμία ευρωπαϊκή χώρα» γιατί, κατά τη γνώμη μου δεν κάνει καμία διαφορά. Κι εμείς ευρωπαϊκή χώρα είμαστε. Απλά οι μαθητικές παρελάσεις δεν είναι απότιση τιμής. Συμβολίζουν κάτι. Ξεκίνησαν από φασιστικά, ναζιστικά, μιλιταριστικά, ολοκληρωτικά καθεστώτα με σκοπό να δείξουν την ομοιογένεια και τη στρατιωτική πειθαρχία της νεολαίας. Ο Χίτλερ ήταν από τους πρώτους (αν όχι ο πρώτος, δε θυμάμαι καλά) που θέσπισαν τις μαθητικές παρελάσεις. Στην Ελλάδα, συγκεκριμένα, ξεκίνησαν από τη δικτατορία του Μεταξά.

Δε διαφωνώ με την ιδέα της παρέλασης γενικά. Στο στρατό είναι καλή. Ο στρατός μιας χώρας πρέπει να διακατέχεται από πειθαρχία και αυστηρότητα. Δεκτόν. Οι μαθητές όμως; Οι πρόγονοί μας αγωνίστηκαν για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι, αγωνίστηκαν για τα ιδανικά της δημοκρατίας και της ελεύθερης βούλησης κι εμείς τους τιμούμε με μια επίδειξη στρατιωτικού τρόπου οργάνωσης και σκέψης! Δείχνουμε πως μας αρέσει ο μιλιταρισμός, ενάντια στον οποίο αυτοί σκοτώθηκαν! Η παρέλαση αντικατοπτρίζει ένα στρατοκρατικό ιδεώδες. Αυτό θέλει η σύγχρονη Ελλάδα για τα παιδιά της;

«Δε σε υποχρεώνουμε να συμμετάσχεις, επιλογή σου είναι. Αν δε θέλεις να τιμήσεις τους προγόνους σου, δικαίωμά σου». Δεν είπα πως μας υποχρεώνει κανείς. Απλά αμφιβάλλω αν αυτό θεωρείται τιμή. Κατά τη γνώμη μου, πολύ περισσότερο νόημα θα είχε αν πηγαίναμε όλο το σχολείο ομαδικά σε μια πορεία για να καταθέσουμε στεφάνια στη μνήμη τους, παρά να κάνουμε μία παρέλαση, η οποία ούτως η άλλως τα τελευταία χρόνια έχει υποβαθμιστεί σε μία αφορμή για να χάνουν οι μαθητές ώρες μαθήματος. Αλλά είναι η παράδοση, βλέπεις. Του βγάζεις του Έλληνα κάτι από το κεφάλι έτσι εύκολα; Δεν μπορείς.

Επιλέγουμε να «τιμούμε» τους ανθρώπους που σκοτώθηκαν για να ζούμε εμείς ελεύθεροι, με ένα σύμβολο αντίθετο με όλα αυτά για τα οποία εκείνοι αγωνίστηκαν. Μόνο και μόνο για να χαρεί η γιαγιά και ο παππούς που θα δουν το εγγονάκι τους να παρελαύνει.