Capricorn ή ξαφνικός θάνατος στην πλημμύρα

Κάθεσαι σε ένα άδειο κρεβάτι μόνος σου.Χτυπιέσαι.Θέλεις να βγείς έξω,να χαθείς.Να πάρεις ενα τρυπάνι και μια τρύπα στο κεφάλι σου να ανοίξεις.Να μην υπάρχει σήμερα.Να μην υπάρχει αύριο.Why? Why don't you tell me what you really want?Αλλά ποιός ξέρει τι θέλει πραγματικά; Εγώ πάντως θέλω να σβήσω...έτσι απλά να χαθώ όπως λέει το κομμάτι...κ ας μην μ αρέσε.Είναι στιγμές που νοιώθεις ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι.Πάντα κάτι σε κρατάει πριν πέσεις στην άβυσσο.Είναι φορές όμως που δεν έχεις από πουθενά να κρατηθείς μέχρι να ξαναπατήσεις στα πόδια σου.Είσαι μόνος σου.Why? Γιατί έχεις βυθιστεί τόσο πολύ στη ρουτίνα που αφήνεις τον κόσμο να κυλάει και να καταστρέφεται γύρω σου.Δεν το συνειδητοποιέις,όταν είναι πολύ αργά.Και τότε αποφασίζεις ότι είναι αργά το βράδυ.Αύριο πρωί εύχεσαι να το θυμάσαι.Αλλά αύριο το πρωί έχεις να διαβάσεις πάλι.Κοιτάζοντας μες τον καθρεύτη βλέπεις ένα πρόσωπο γνωστό αλλά δεν είσαι πια εσύ.Πρέπει να ξαναβρείς τον εαυτό σου γαμώτο.Πρεπει να ράψεις τις γρατζουνιές σου.Μην χύσεις άλλο αίμα.Το τριαντάφυλλο η καρδιά σου ασπρίζει.Πεθαίνει...Εσύ θα σε βγάλεις απο κει.Πλέον όλα ένα τηλέφωνο είναι.Ένα κουμπί μπορεί να σε βγάλει από την κινούμενη άμμο.Η ζωή σου να μην σταματήσει εκεί που θέλουν.Να πάνε να γαμηθούνε όλοι τους.
Αρχίζεις να βλέπεις θολα;Βάλε γυαλιά.Το να περπατάς στη θολούρα ίσως σε σκοτώσει.Οι δρόμοι είναι γεμάτοι ανοιχτούς υπονόμους που έχουν στηθεί εκεί από τους ίδιους που σου θολώνουν το μάτι.Αλλά και απο σένα.Μην πέσεις μεσα εκεί...Άναψε τη φωτιά ξανά.Ξύλα σε 2 ώρες στα φέρνουν όπως λέει κ ο αιώνιος φίλος...15 λεπτά σου πάιρνει να βάλεις την φωτιά.Μην περιμένεις όταν μάθεις οτι έσβησε...
Όλα κινούνται σε επαναλαμβανόμενες ακόλουθίες.Αν όχι όλα, τα περισσότερα.Αλλά τίποτα δεν γίνεται μόνο του...

Και μια μέρα ίσως η φώτια να είναι ζεστή και φωτεινή ξανά.Ίσως με ένα γέλιο της ξανα όλα να περάσουν.Ένα φιλή της την καρδιά σου ξανά να γεμίσει.Ίσως με μια νότα τα πάντα να σβήσεις.Μια κραυγή ξανά να σε εκφράσει.Μια πλάκα της παρέας να σε στείλει πάλι αλλού.Το αποκούμπι να είναι πάλι όλη σου η ζωή.Όχι μόνο αισχρά μπλέ μικρά νούμερα.Όχι μόνο μεγάλες σημαντικές λέξεις σε κιτρινισμένο χαρτί...Δεν θα πεθάνουμε ποτέ μωρή κουφάλα νεκροθάφτη!We won't be dragged down by the stone!

Υ.Γ: κατα παράδοση του μπλογκ τελευταία...αυτά ήταν αποτέλεσμα μιας θεόσταλτης συνειδητοποίησης στις 1 το βράδυ...Αφού είχες φτάσει στον πάτο...Και είχες σκάψει...Πολύ.Ποιόι από όσους τύχει να διαβάσουν αυτό το κωλοπειπερ που έγραψα με καταλαβαίνουν;...;!

Capricorn - Raining Pleasure αφιερωμένο...
Dogs - Pink Floyd
IIIIIIII had become...Comfortably Numb.....τα καλύτερα νοήματα τα έχουν τα καλύτερα κομμάτια τις καλύτερες στιγμές.Και έρχονται μόνα τους!