Cenicero: Ιανουαρίου 2011

Χωρίς τίτλο . . .

... Kαλημέρα και με τις υγειές σας..... Καιρό έχει να με επισκεθτεί η φίλτατη έμπνευση και απ ότι φαίνεται αν δεν το ζμπρώξεις και λίγο του λόγου σου, δουλειά δεν γίνεται...

... Και εκεί λοπόν που σε διαπερνάει ένα ρίγος χαράς και αισιοδοξίας -ας πούμε- και λες ωραία (!) , να ένας λόγος για να συνεχίσω να χαίρομαι που υπάρχω , να υπάρχω και να χαίρομαι... Αμέσως μετά σου ρχονται με πρωτόγνωρα καταιγιστικούς ρυθμούς , λόγοι να να απαξιώσεις τα πάντα , να σκεφτείς τα χειρότερα , να πάθεις κατάθλιψη , να γίνεις σκατά , να αρχίσεις τα ψυχοφάρμακα και όχι απαραίτητα με αυτήν την σειρά... Τι είναι αυτό το πράμα και γιατί κάποιος να το νιώσει? Ελεεινές καταστάσεις κυρίες και κύριοι, που μάλιστα είναι απόλυτα θεμιτές απο το υπέροχο σύστημα , βολικές , μίζερες, σκοτεινές, που καλλιεργούνται με τα χρόνια μέσα μας και μας φαίνονται φυσικές... Σκατά στα μούτρα τους λέω γω ....

Και συνεχίζω.... Είναι τελικά όλα μάταια ή μήπως υπάρχει κάτι, κάτι που να μας περιμένει και να μας προσφέρει απλόχερα . . . λογω ύπαρξης????? Υπάρχει?

Και ας πάρουμε την χειρότερη θεωρία ... ότι δεν υπάρχει τίποτα και ότι θα μας φάνε ψυχή τε και σώματι τα αγαπητά σκουληκάκια....Και εμείς δεν έχουμε παρά να περνάμε καλά και να γουστάρουμε με τους εαυτούληδες μας.... -που οπωσδήποτε δεν το υποτιμώ γιατί είναι κάτι και αυτό -...

Απλά εμένα δεν με καλύπτει ,δεν μoυ αρκεί , δεν μoυ αρέσει ,δεν το πιστεύω και δεν θέλω να το πιστέψω...! ΟΚ? Γιατί νομίζω ότι η ζωή μας είναι οι άλλοι... Και νομίζω ότι ο καθένας θα πρέπει να σπαταλήσει όση ενεργεια μπορεί για να προσφέρει στο έπακρον .... στους φίλους , συγγενείς, αγαπημένους, μισημένους, αδικημένους ,αβοήθητους ....

Και νομίζω ότι η χαρά που εισπράτεις από κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν συγκρίνεται με καμία άλλη αλλά και πολύ περισσότερο είναι σχεδόν ακατόρθωτο να εκτοπισθεί και να εξαφανισθεί μέσα σε λίγα δεύτερα όπως συμβαίνει άλλες φορές....

Μην επαναπαύεστε! Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή...

αυτό είναι μια καλή ερώτηση!

Εντάξει! παραδεχτείτε το! σας έλειψα! απο πέρσι έχω να γράψω άρθρο! δεν έπαψα όμως να είμαι ένα φανατικό αποτσίγαρο!! τώρα που βρήκα λίγο χρόνο συνέλλεξα με πολύ μόχθο απο τον κυβερνοχώρο (εντάξει υπερβάλλω!) μερικά αναπάντητα ερωτήματα που ταλανίζουν το μυαλό του σύγχρονου ανθρώπου...Σας τα παρουσιάζω!

απο τί υλικό είναι φτιαγμένο το πελεκούδι και καίγεται συνέχεια?
ποιος και πότε ενημέρωσε τον Ταρζάν ότι τον λένε έτσι?
γιατί ο ντόναλτ ντακ όταν βγαίνει από το μπάνιο φοράει πετσέτα ενώ κυκλοφορεί τις υπόλοιπες ώρες χωρίς παντελόνι?
γιατί τα ντουλάπια στα αστυνομικά τμήματα έχουν κλειδαριές?
ποιος ήταν ο αντικειμενικός σκοπός του Αλέξη όταν βρισκόταν πίσω από τις λέξεις?
υπάρχει λογική απάντηση στο ερώτημα 'γύρισες'?
τι σημαίνει κάθομαι όρθιος?
αφού ο άνθρωπος προέρχεται από τον πίθηκο γιατί υπάρχουν ακόμα πίθηκοι?
οι γοργόνες κάνουν απολέπιση?
τα ΑΤΜ γιορτάζουν της Αναλήψεως?
πώς λέγεται ένα αγριογούρουνο όταν είναι ήρεμο?
υπάρχει επιστημονική εξήγηση γιατί το παρδαλό κατσίκι έχει μεγαλύτερη αίσθηση του χιούμορ από τα υπόλοιπα μονόχρωμα?
το @ σε τι ακριβώς μοιάζει με το παπάκι?
υπάρχει κάποιος ψυχοπαθής που δημιουργεί συστηματικά λάκκους στις φάβες?
πόσο περήφανος για το σώβρακό του είναι ο σούπερμαν ώστε να το φοράει πάνω από το παντελόνι?
γιατί του διαόλου η μάνα δεν δοκιμάζει να μείνει πιο κοντά?
τι χρησιμεύει η τρύπα στα ντόνατς?
αυτός που βρίσκεται παγιδευμένος ανάμεσα στο 'γκρεμό' και στο 'ρέμα' έφτασε εκεί κολυμπώντας ή σκαρφαλώνοντας?
τι μέσο χρησιμοποιεί ένα βουνό για να πάει στον Μωάμεθ?
αφού λένε πως το κολύμπι κάνει καλό στη σιλουέτα πώς εξηγούν τις φάλαινες?
στην ερώτηση 'θέλετε να γίνετε δωρητής οργάνων' η απάντηση' πάρτε τ' αρχίδια' μου θεωρείται θετική ή αρνητική?
σε τι τεστ επιδεξιότητας υποβάλλεται ο κώλος ώστε να αποκτήσει τελικά δικαίωμα στο μεταξωτό βρακί?
αυτό το διαφανές-περιτίλιγμα- με- τις- φουσκάλες- που- κάνουν- τσούκου -τσούκου- και -κάθονται- όλοι- και- τις- σπάνε σαν -υπνωτισμένοι ξέρει κανένας πώς λέγεται με μία λέξη?
οι γοργόνες κάνουν απολέπιση?
σε ποια ακριβώς περιοχή του ουράνιου θόλου βρίσκεται το σφοντύλι?

Xρόνια μας πολλά!

Φίλε , φίλη, ανυποψίαστε περαστικέ, φανατικό αποτσίγαρο, αγαπημένε συν καπνιστή ή απλά κολλημένε cenicerakia... Σαν σήμερα, 15 Ιανουαρίου του 2010 , μέσα στην απόλυτη βαρεμάρα και εκνευρισμό , αποφάσισα να κάνω κάτι... Έτσι λοιπόν χώρις πολλή σκέψη αποφάσισα να δημιουργήσω ένα blog... Λάθος , όχι ένα blog., το Cenicero....

Αισίως λοιπόν, ένα χρόνο αργότερα , μετράμε 59 αναρτήσεις (59 --> 5+9 = 14--> 1+4 = 5), 3 "επίσημους" συνεργάτες και άλλους 5 "κρυφούς" , αρκετούς αναγνώστες και μπόλικους περαστικούς....

Η αλήθεια είναι ότι είμαι χαρούμενη για το δημιούργημά μου , που βέβαια χωρίς εσάς δεν θα ήταν τίποτα... Οπότε σας ευχαριστώ πολύ, τους συνεργάτες, τους φίλους, τους αναγνώστες και τους ... placebo για την ιδέα του ονόματος...

Κάνω -που λέτε- μια βολτούλα στις αναρτήσεις από πέρσι μέχρι τώρα... Έχει πολύ πλάκα...

Και ακόμη πιο πολύ πλάκα έχει να κάνεις βόλτα στις αναρτήσεις όχι του δικού σου blog... Να "ακούς" τις σκέψεις άλλων ανθρώπων μέσα από τα ιστολόγιά τους.... Ο καθένας έχει κάτι διαφορετικό να πει... Και σε αυτό μοιάζουμε όλοι...

Οπότε..

ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ CENICERO!

. . . Να τα χιλιάσεις , καλές μας εμπνεύσεις και να σε χαιρόμαστε βρε!

Άντε και του χρόνου ... . . !

Υ.Γ. Ναι το ξέρω. . . είχα υποσχεθεί κέρασμα στους συν καπνιστές και τους φίλους , αλλά όταν κάνουμε σχέδια ο θεός γελάει και με το δίκιο του... και γω ψοφάω με πονόλαιμο και πυρετο στο κρεβάτι.... Οπότε.. τα φιλιά μου...

peace.love.hope.

Kαι μένεις σαν μαλάκας . . .

Και μένεις σα μαλάκας, σαν αποχαυνωμένος αυνάνας και χαζεύεις τις ζωές των άλλων... Και ξέρεις ότι προσπάθησες να έχεις μια ζωή πιο αληθινή...Και ξέρεις ότι το θες πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο... Και είναι γύρω σου μαζεμένοι όλοι οι σχετικοί και άσχετοι πρόθυμοι να επιρρίψουν ευθύνες, να αποφανθούν με σχεδόν υστερική σιγουριά για τη ζωή σου, ακόμα και αν οι ίδιοι είναι βουτηγμένοι στο ψέμα και την ενοχή, στο περίπου και το βόλεμα...

Και συ τους έχεις σιχαθεί όλους αυτούς...Δεν έχεις τίποτα να πεις...ξαφνικά δεν έχουν λόγο ύπαρξης στη ζωή σου...Και προσπαθείς να βρεις τι στο διάολο άλλαξε...Και γελάς συγκαταβατικά, αποδεχόμενος στωικά τη νέα πραγματικότητα, ενώ στην ουσία θέλεις να κλάψεις για την κατάντια σου, για την μικρότητά σου, για την ανικανότητά σου να σταθείς στα πόδια σου και να διεκδικήσεις αυτό που στ’ αλήθεια θέλεις...Σωπαίνεις και μέρα με τη μέρα συνηθίζεις τον καινούριο σου ρόλο...

Και σου λένε να μη θυμάσαι,να μην σκέφτεσαι,να τα κάνεις όλα από την αρχή...Πώς γίνεται να αλλάξεις σελίδα όταν δεν πρόλαβες να γράψεις ούτε το πρώτο γράμμα? Και προσπαθείς να ερμηνεύσεις τ’ ανερμήνευτα μήπως και ηρεμήσεις την ψυχή σου...Το μόνο όμως που καταφέρνεις είναι να εγκλωβίζεσαι στο χρόνο...
Δεν υπάρχουν απαντήσεις ,μόνο εικασίες...

Πλέον προσπαθώ να σταματήσω ν’ ακούω...Να βάλω τους δικούς μου όρους...Να ζήσω την αλήθεια που θα επιλέξω...

Y.Γ Όχι , και βέβαια δεν πρόκειται για δική μου έμπνευση.. Αλλά θα μπορούσε.. Τέλος πάντως ευχαριστώ την αδερφή μου για την παραχώρηση ενός εκ των πολλών και εξαιρετικών δημιουργημάτων της και φυσικά για την άδεια δημοσιοποίησής του...

Τα ίδια.......

-Γειά...

-Τί πάλι εσύ;

-Ναι ρε, πάλι εγώ τι σαν τι διαφήμηση θα το κάνουμε;;; Και αν θες να ξέρεις ούτε εγώ χαίρομαι που σε άκουσα...

-Καλοσύνες...Τί τρέχει πάλι; Δεν φχαριστιέσαι το άνθος της εφηβείας σου; Τί με ενοχλείς;

-Ποιό άνθος ρε συ...Ποιά εφηβεία μας γαμάνε και συ κοιμάσαι...Δεν βλέπω εφηβεία εγώ...Μόνο μαύρο και άγχος...Πολύ άγχος τελευταία...

-Γιατί έτσι ρε συ τι σου χω πει; Τί κάνουμε στα δύσκολα; Κόλυμπαμε Κόλυμπάμε....!

-Πού να κολυμπήσω ρε συ;;;
Μέσα στη μαυρίλα!

-Πρόσεχε μόνο μην χτυπίσεις πάνω σε κανένα κρουαζιερόπλοιο και σε ψάχνουμε σαν την Αννούλα... Αλλά φτάνουν οι πλάκες...Τί έγινε ρε συ; Τί σου συνέβει πάλι;

-Η ερώτηση είναι τί δεν συμβαίνει ακόμα!Καλά ότι μασάω τη ζωή μου σαν ξεραμένη σταφίδα το 'χω συνηθίσει...Και το χειρότερο είναι ότι δεν νομίζω αυτό να αλλάξει ποτέ...Ίσως είναι έτσι τελικά ο άνθρωπος και δει ο σύγχρονος ηλίθιος, σαν και μένα...Αλλά το χώνεψα...Ούτος η άλλως υπάρχουν και πιό άμεσα θέματα...

-Για λέγε να σε ακούσω σε κάτι καινούριο...Πιάσε το απο ντο...
Κόψε ρε... Το θέμα πάντως είναι το μέλλον...Αυτό το τεράστιο κιβώτιο που σου ανοίγουν μπροστά σου. Τόσο μεγάλο και τόσο άδειο...Και σου λένε πως είναι δικό σου!Γέμισε το όπως θέλεις...!Πόσο κομπλάρεις Θεέ μου.Τί ξέρεις εσύ που ούτε την πιζάμα σου δεν μπορείς να διπλώσεις και θα πακετάρεις ένα ολόκληρο και άδειο κουτί για τη ζωή σου...

Αλλά κάπου εδώ αρχίζει το δράμα...Γιατί σιγά μην σε αφήσουν να το φτιάξεις μόνο σου...Ποιό μαλακισμένο σαν και μένα δεν έχει πάντα τη μάνα του απο πίσω να του πλένει, να του σιδερώνει και να του τα ' χει όλα έτοιμα...Έτοιμα ώστε να γίνεται πιο άχρηστος και άπο τούβλο!Οχι το τουβλο χτίζει, από ένα κομμάτι πατημένα σκατα στο δρόμο!

-Θα σου πω εγώ...Κανένα...

-Εμ και εσύ παθών...Όχι που θα γλίτωνες...Το κακό είναι πως αυτή η μάνα και δεν λέω πατέρας γιατί δυστυχώς δεν μένω με τον πατέρα μου πολλά χρόνια τώρα...Να κρατάει το αντίβαρο και να μην σαβουρίαζομαι το σακί κάτω... είναι και κολλημένη! Πού να πάς μουσική σχολή βρε άμοιρε; Θα ΨΟΦΗΣΕΙΣ στην ψάθα! Πήγαινε ιατρική...! Να κάνεις καριέρα να βγάζεις λεφτά...! Μα ρε μάνα δεν γουστάρω αυτό για τη ζωή μου!!! Και στα να μου αν θα ΨΟΦΗΣΩ στην ψάθα! Θέλω να παίζω μουσική! Μουσική! ΜΟΥΣΙΚΗ!...

Στα να μου τι σου αρέσει εσένα! Αλλά δεν το λες ρε μάνα αυτό το τελευταίο το κρατάς μέσα σου... Αντ' αυτού, μου ξανακοτσάρεις τα υπόλοιπα τα ίδια σε ταχτά χρονικά διαστήματα για... να μην ξεχνιέμαι... Να μην πιστεύω και γώ στο όνειρο μου ποτέ...Επανάληψη μητήρ μαθήσεως. Το 'χω εμπεδώσει καλά αυτο... Και δεν ξέρω πιά τί να κάνω... Με κάθε ευκαιρία με λούζει ψυχρό το άγχος με καίει μου τρώει τα σωθηκά...Προχθές κάποιος μου βρήκε μια άσπρη τρίχα στο μαλλί...Τί άλλο;;;; και είμαι ακόμα 16...

-Ηρέμησε, ηρέμησε ρε μάστορι...Δεν φταίει η μάνα... Δεν φταίς εσύ... Την ευτυχία σου θέλει ρε συ...Τίποτα άλλο... Άλλα δυστυχώς την έχουν κάνει να το πιστέψει... “Ευτυχία = Χρήμα”
και μόνο την ευτυχία σου θέλει...

-Μα ρε συ και εγώ πρέπει να πληρώνω που είναι στουρνάρι και δεν μπορεί να ανοίξει τα μάτια και το μυαλό της...;;;;!

-Η επανάληψη μητήρ μαθήσεως εσύ δεν το πες;

-Εγώ τό πα...Θα πεθάνω ρε συ...Δώσε μου λίγη παρηγοριά...

-Δεν έχω να σου δώσω...

-Πώς να ζήσω άλλο μέσα σε αυτό το μαύρο;;;Πώς;;;;!

-Μην το κοιτάς... Βλέπε τα αστέρια... Βλέπε ότι έχει μείνει...Και κάνε υπομονή...υπομονή...αλλά μην κλείνεις τα μάτια...

-Υπομονή.......

Στη σιωπή...Αρκεί το σκοτάδι

Αποφθέγματα . . . .

" Επειδή ό,τι συμβαίνει ποτέ ξανά δεν θα συμβεί κι επειδή ό,τι έχει συμβεί ατέλευτα συμβαίνει πάλι, είμαστε όπως ήμασταν , τα πάντα μέσα μας έχουν αλλάξει.... "

" Μισούμε την επιστροφή στον εαυτό μας όπως θα μισούσαμε ένα κουρελιασμένο ή λεκιασμένο κοστούμι αν ήμασταν αναγκασμένοι να το φορέσουμε ...."

" Το μόνο που έχεις είναι αυτό που δίνεις ...."

" Αυτό που πάντα θα μπορούσαμε να γίνουμε κλαίει μέσα μας απαρηγόρητο..."

" Υπάρχουν δύο τρόποι να ζει κανείς. Ο ένας είναι σαν να μην γίνεται κανένα θαύμα γύρω σου. Ο άλλος σαν να είναι όλα θαύματα.... "

" Η ευτυχία είναι μυστήριο σαν την θρησκεία. Δεν πρέπει ποτέ να επεξηγείται .... "

" Από το χτες μάθαινε ... Από το σήμερα βίωνε ... Από το αύριο ήλπιζε ... "

" Η ευτυχία είναι ένα ρούχο που το παραγγείλαμε στα πρώτα μας χρόνια. Παχαίνουμε όμως και δεν μας πηγαίνει πια..."

" Τον άθρωπο τον κρίνουμε όχι μόνο από τον τρόπο που μιλάει αλλά και από τον τρόπο που σωπαίνει..."

" Μερικοί είναι τόσο τρελοί ώστε κάνουν βουτιά στο βούρκο. Και άλλοι είναι τόσο αναίσθητοι ώστε να τους κοιτούν ασυγκίνητοι...."

" Όταν απλώνεις τα χέρια σου να πιάσεις τ άστρα μπορεί βέβαια να μη τα φτάσεις μα είναι σίγουρο ότι δεν θα καταλήξεις με μια χούφτα λάσπη..."

" Γενναιοδωρία είναι να δίνεις περισσότερα από αυτά που μπορείς... Υπερηφάνεια είναι να παίρνεις λιγότερα από αυτά που χρειάζεσαι..."

" 'Οταν οι ελέφαντες παλεύουν , εκείνο που υποφέρει έιναι το γρασίσι... "

" Ο άνθρωπος είναι πιο επικίνδυνος όταν προσποιείται παρά όταν εκδηλώνεται ..."

" Κανένας δεν είναι τόσο μικρός όσο αυτός που θέλει να φαίνεται μέγας .... "

" Σε μία περίπτωση ο άνθρωπος είναι ευτυχής όταν έρχεται δεύτερος. Όταν πρώτος έρχεται το παιδί του...."

" Το να κατακτήσεις την ευτυχία είναι κατόρθωμα. Το να την διατηρήσεις είναι κατάκτηση. Το να την απολαύσεις είναι θρίαμβος.... "

" Η φιλία είναι ένας δεσμός , που η ελπίδα τον ομορφαίνει, η ευτυχία τον διατηρεί , η δυστυχία τον δυναμώνει...."

"Αυτές οι βαθιές ρυτίδες σου, οι βαθειές γραμμές στις άκρες των ματιών σου, φαντάζουν σαν πεντάγραμμο που πάνω του γράψαμε τα ωραιότερα τραγούδια της ζωής μας.... "

" Είναι καλύτερα να χαρίζεις παρά να δανείζεις ... και στοιχίζει περίπου τα ίδια... "

" Η αλήθεια είναι κουτσή και άσχημη . Έρχεται αργά.. Και είναι αποκρουστική στους ενόχους. Έρχεται όμως...... "

" Ο ρεαλισμός παρέχει έδαφος. ο ρομαντισμός ονειροπολήσεις...."

" Είναι προτιμότερο ένα κακό που ήρθε , παρά ένα κακό που το περιμένεις. Και είναι προτιμότερη η ευτυχία που περιμένεις παρά η ευτυχία που ήρθε....."

" Το βάρος που φέρνει κανείς γίνεται ελεφρότερο με αισιοδοξία....."

" Σ αυτούς , που δεν μπορούν να υψωθούν ούτε μια σπιθαμή από τη γη , όσο πιο ψηλά πετάμε , τόσο πιο μικροί τους φαινόμαστε.... . "

" Οι αρετές είναι όπλα... Επιβάλλονται και επικρατούν.... "

" Μια από τις μεγαλύτερες συνταγές επιτυχίας είναι να μετατρέπεις τις δυσκολίες σε ευκαιρίες .... "

Πραγματική , Αιώνια Ζάλη. . .

Γιατί μήνες πέρασαν...
Αλλά εγώ ακόμα δεν ξέρω που να πατήσω και πού να βρεθώ...

Ακόμα και στη γη μου που τόσα χρόνια πατάω δεν μπορώ να σταθώ όρθιος...
ΠΕΦΤΩ!Πάντα πέφτω...και δεν είναι κανένας να με πιάσει στον πάτo, στο φαράγκι...

Μα δεν θα πεθάνω....
Εκεί θα μείνω σακατεμένος...Σε μια καλύβα θα χωθώ και εκεί, κάτω, χαμηλά θα ζήσω...

Γιατί δεν θα μπορώ να ξαναανέβω...
Με αφήσαν στον αέρα αλλά δεν μου 'μάθαν πώς να πετάω...Δεν τους ένοιαξε ποτέ...

Δεν τους ένοιαξε οτι θα πέσω...
Και αγάπησα τον φόβο αυτό να πέσω...Μα τώρα που στη λάσπη έχω κολλήσει και καμιά φωνή δεν με γλιτώνει...

Ποιόν φόβο ρε Γιάννη να αγαπήσω πάλι...;Τί έχω να φοβάμαι μετά;Τα μάτια μου απο
λάσπη καλύπτονται.Βλέπω; Δεν βλέπω ψηλά πια...Ο φόβος δεν με νίκησε...

...έπεσα...