Τα ίδια.......

-Γειά...

-Τί πάλι εσύ;

-Ναι ρε, πάλι εγώ τι σαν τι διαφήμηση θα το κάνουμε;;; Και αν θες να ξέρεις ούτε εγώ χαίρομαι που σε άκουσα...

-Καλοσύνες...Τί τρέχει πάλι; Δεν φχαριστιέσαι το άνθος της εφηβείας σου; Τί με ενοχλείς;

-Ποιό άνθος ρε συ...Ποιά εφηβεία μας γαμάνε και συ κοιμάσαι...Δεν βλέπω εφηβεία εγώ...Μόνο μαύρο και άγχος...Πολύ άγχος τελευταία...

-Γιατί έτσι ρε συ τι σου χω πει; Τί κάνουμε στα δύσκολα; Κόλυμπαμε Κόλυμπάμε....!

-Πού να κολυμπήσω ρε συ;;;
Μέσα στη μαυρίλα!

-Πρόσεχε μόνο μην χτυπίσεις πάνω σε κανένα κρουαζιερόπλοιο και σε ψάχνουμε σαν την Αννούλα... Αλλά φτάνουν οι πλάκες...Τί έγινε ρε συ; Τί σου συνέβει πάλι;

-Η ερώτηση είναι τί δεν συμβαίνει ακόμα!Καλά ότι μασάω τη ζωή μου σαν ξεραμένη σταφίδα το 'χω συνηθίσει...Και το χειρότερο είναι ότι δεν νομίζω αυτό να αλλάξει ποτέ...Ίσως είναι έτσι τελικά ο άνθρωπος και δει ο σύγχρονος ηλίθιος, σαν και μένα...Αλλά το χώνεψα...Ούτος η άλλως υπάρχουν και πιό άμεσα θέματα...

-Για λέγε να σε ακούσω σε κάτι καινούριο...Πιάσε το απο ντο...
Κόψε ρε... Το θέμα πάντως είναι το μέλλον...Αυτό το τεράστιο κιβώτιο που σου ανοίγουν μπροστά σου. Τόσο μεγάλο και τόσο άδειο...Και σου λένε πως είναι δικό σου!Γέμισε το όπως θέλεις...!Πόσο κομπλάρεις Θεέ μου.Τί ξέρεις εσύ που ούτε την πιζάμα σου δεν μπορείς να διπλώσεις και θα πακετάρεις ένα ολόκληρο και άδειο κουτί για τη ζωή σου...

Αλλά κάπου εδώ αρχίζει το δράμα...Γιατί σιγά μην σε αφήσουν να το φτιάξεις μόνο σου...Ποιό μαλακισμένο σαν και μένα δεν έχει πάντα τη μάνα του απο πίσω να του πλένει, να του σιδερώνει και να του τα ' χει όλα έτοιμα...Έτοιμα ώστε να γίνεται πιο άχρηστος και άπο τούβλο!Οχι το τουβλο χτίζει, από ένα κομμάτι πατημένα σκατα στο δρόμο!

-Θα σου πω εγώ...Κανένα...

-Εμ και εσύ παθών...Όχι που θα γλίτωνες...Το κακό είναι πως αυτή η μάνα και δεν λέω πατέρας γιατί δυστυχώς δεν μένω με τον πατέρα μου πολλά χρόνια τώρα...Να κρατάει το αντίβαρο και να μην σαβουρίαζομαι το σακί κάτω... είναι και κολλημένη! Πού να πάς μουσική σχολή βρε άμοιρε; Θα ΨΟΦΗΣΕΙΣ στην ψάθα! Πήγαινε ιατρική...! Να κάνεις καριέρα να βγάζεις λεφτά...! Μα ρε μάνα δεν γουστάρω αυτό για τη ζωή μου!!! Και στα να μου αν θα ΨΟΦΗΣΩ στην ψάθα! Θέλω να παίζω μουσική! Μουσική! ΜΟΥΣΙΚΗ!...

Στα να μου τι σου αρέσει εσένα! Αλλά δεν το λες ρε μάνα αυτό το τελευταίο το κρατάς μέσα σου... Αντ' αυτού, μου ξανακοτσάρεις τα υπόλοιπα τα ίδια σε ταχτά χρονικά διαστήματα για... να μην ξεχνιέμαι... Να μην πιστεύω και γώ στο όνειρο μου ποτέ...Επανάληψη μητήρ μαθήσεως. Το 'χω εμπεδώσει καλά αυτο... Και δεν ξέρω πιά τί να κάνω... Με κάθε ευκαιρία με λούζει ψυχρό το άγχος με καίει μου τρώει τα σωθηκά...Προχθές κάποιος μου βρήκε μια άσπρη τρίχα στο μαλλί...Τί άλλο;;;; και είμαι ακόμα 16...

-Ηρέμησε, ηρέμησε ρε μάστορι...Δεν φταίει η μάνα... Δεν φταίς εσύ... Την ευτυχία σου θέλει ρε συ...Τίποτα άλλο... Άλλα δυστυχώς την έχουν κάνει να το πιστέψει... “Ευτυχία = Χρήμα”
και μόνο την ευτυχία σου θέλει...

-Μα ρε συ και εγώ πρέπει να πληρώνω που είναι στουρνάρι και δεν μπορεί να ανοίξει τα μάτια και το μυαλό της...;;;;!

-Η επανάληψη μητήρ μαθήσεως εσύ δεν το πες;

-Εγώ τό πα...Θα πεθάνω ρε συ...Δώσε μου λίγη παρηγοριά...

-Δεν έχω να σου δώσω...

-Πώς να ζήσω άλλο μέσα σε αυτό το μαύρο;;;Πώς;;;;!

-Μην το κοιτάς... Βλέπε τα αστέρια... Βλέπε ότι έχει μείνει...Και κάνε υπομονή...υπομονή...αλλά μην κλείνεις τα μάτια...

-Υπομονή.......



Στη σιωπή...Αρκεί το σκοτάδι