Μη Χειρότερα.......!

Τελευταίο άρθρο για φέτος...!Αν ήταν βέβαια άρθρο καλά θα 'ταν...Το παρακάτω κείμενο αποτελέι προιόν πραγματικής διαδικτυακής συζήτησης εμού και της συμπαθεστάτης αρχισυντάκτριας σχετικά με το τελευταίο ευχετήριο άρθρο!!!!Αν το σβήσει δεν φταίω!!!!!

Ιδου!:

Pmy Makris says
Γειά σου Μέλπω!
melpo molko says
τ να πω εγω τωρα
Pmy Makris says
δειτε κοσμε ανθρωπο που δεν ξερει ουτε ανθρωπο να χαιρετίσει!!
melpo molko says
καλα καλα...
γεια!
χρονια πολλα!
Pmy Makris says
χρονια πολλα!
melpo molko says
ετοιμαζεσαι για ρεβεγιον



Pmy Makris says
αμε...σιγα σιγα...μουσική και κάποια στιγμή πρέπει να ντυθώ...εσυ;Η.... βασιλόπιτα;
melpo molko says
δν ξερω ακομη.... μονο ελπιζω..... (πασα)
Pmy Makris says
παει ο χρόνος ε;3 ώρες του μεινανε...
melpo molko says
τωρα τι ν πω παλι
Pmy Makris says
τι θα έλεγες αν μιλούσαμε;αυτο...!act naturaly...!
melpo molko says
αααααααααααααααααααααααααα δν θελω να φυγει ... θελω να μεινω για παντα στα early 16.....
Pmy Makris says
αυτο δεν είναι early αυτό ειναι 16 ακριβώς...!Άρα έχεις όμορφες αναμνήσεις απο το 2010...Και τι λένε για κρίση και τέτοια ρε συ;;
melpo molko says
(σ-τ-η-μ-ε-ν-ο).... εμεις ειμαστε οι τυχεροι της ιστοριας...... γενικα τα περναμε καλα..... δν συμφωνεις
Pmy Makris says
καλά τα περνάμε ρε συ...Αλλά είναι και πολύ που πεινάνε ρε συ γαμώτο και θλίβεσαι...Μερικές φορές οπου και να κοιτάξεις όλα είναι μαύρα....!Εσυ τί λες για αυτά;;
(σήμερα πρεπει να κανω και ενα μπανιο...)
melpo molko says
(ελεεινες καταστασεις .... δεν μπορω ετσι.... ) ..... (σ-τ-η-μ-ε-ν-ο) για αυτο σου λεω ότι είμαστε οι τυχεροι της φασης...... το θεμα ειναι καταρχην να δεις οτι δν ειναι ολοι τοσο οκ οπως εσυ.... να συνειδητοποιησεις τι σκατα κατασταση επικρατει στον γαμημενο πλανητη...... μετα απο αυτο... εχεις επιλογες.....
Pmy Makris says
(εδώ ήλπιζα σε μια πιο μελπενια απάντηση!πιο αισιοδοξια...παντα να κοιτας την ομορφη πλευρα της ζωης και τετοια!!)(σ-τ-η-μ-ε-ν-ο) ρε συ όμως αν πας έτσι δεν πας πουθένα...Νομίζω πως και μέσα στα χειρότερα σκατά υπάρχει κάτι όμορφο...!Και δεν μιλάω για την μύγα...Μερικές φορές δεν πρέπει να βλέπεις την φωτεινή πλευρά που λενε και οι Monty Pythons....!
(ε γκουχ το χεσαμε λιγο...;ουτε 2 ευχές στα φανατικά αποτσίγαρα δεν μπορούμε να γραψουμε...)
melpo molko says
(ευχη θελεις ) ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Α!
ΤΙΤΛΟΣ...
ΚΑΙ ΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ!
Pmy Makris says
ωραίο...!
θύμισε μου την άλλη φορά να είμαστε λίγο πιο ετοιμοι...
Χρονια πολλά και απο μένα λοιπον
Καλη χρονιά



melpo molko says
ΓΡΑΨΕ ΟΤΙ ΘΕς....
Pmy Makris says
Ευτυχισμενο το 2011 γιατι η ευτυχία είναι ο στόχος
οκ...
.....
υγεία να έχουμε...
σενισέρο...και όλα γίνονται...
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ από το τιμ...(οργάνωσις και τάξις!)

Αδραξε την γαμημένη μέρα!

Μια που "ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός"  ... και ο φετινός χρόνος μαζεύει τα μπογαλάκια του και αποχωρεί σιγα σιγά..

 Και αφού η φετινή χρονιά έπεφύλασσε πολλές εκπλήξεις σε όλους... σε προσωπικό ίσως, εθνικό σίγουρα επίπεδο... και ο  καθένας μας είχε τις καλές και τις κακές στιγμές του... Θα ήθελα να μοιραστώ μια ιστορία μαζι σας.... που την "έκλεψα" απο τον Γιάννη Σερβετά και το ημερολόγιο του 2010 ,το οποίο παρεπιπτόντως μου κράτησε πολύ καλή συντροφιά όλο τον χρόνο.... -όποτε δεν είστε καλά από τις μικροατυχίες της ζωής να την θυμάστε. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι θλιβερή...

... Φανταστείτε ,λοιπόν , ότι υπάρχει μια τράπεζα, η οποία κάθε μέρα καταθέτει στο λογαριασμό σου το ποσό των 86.400 ευρώ. Αυτή η περίεργη τράπεζα, την ίδια στιγμή, δε μεταφέρει τα λεφτά σου από την μία μέρα στην άλλη , αλλά κάθε βράδυ σβήνει από το λογαριασμό αυτά που δεν έχεις ξοδέψει.. Εσύ τι θα έκανες? Φαντάζομαι ότι θα έπαιρνες κάθε μέρα τα λεφτά που δεν ξόδεψες. Έτσι? Λοιπόν, ο καθένας από εμάς έχει αυτήν την τάπεζα. Το όνομά της ΧΡΟΝΟΣ...... Κάθε μέρα, αυτή η τράπεζα καταθέται στον προσωπικό μας λογαριασμό 86.400 δευτερόλεπτα. Κάθε βράδυ, αυτή η τράπεζα σβήνει από τον λογαριασμό σου και θεωρεί χαμένη οποιαδήποτε ποσότητα του χρόνου την οποία δεν έχεις επενδύσει σε κάτι ωφέλιμο....Αυτή η τράπεζα δε μεταφέρει λογαριασμούς από την μία μέρα στην άλλη.Κάθε μέρα σου ανοίγει καινούργιο λογαριασμο.Κάθε βράδυ σβήνει τις καταθέσεις της ημέρας.Αν δε χρησιμοποιείς την κατάθεσή σου κατά την διάρκεια της μέρας, εσύ είσαι αυτός που χάνει.Δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω.Δεν υπάρχουν χρωστούμενα για την αυριανή μέρα.Πρέπει να ζεις το σήμερα και την σημερινή κατάθεση..  

το ρολόι συνεχίζει την πορεία του, χρησιμοποίησε το μέγιστο κάθε μέρα..      .-

Καινούργια ζάλη ...

Και αυτό είναι και το νόημα...
....  να μην αφήσουμε κανένα φόβο να μας νικήσει πάλι ...

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

Χρόνια σας πολλά και καλά με υγεία , χαρά και ευτυχία!  Ελπίζω όλοι σας να είστε και να περνάτε μια χαρά!

Και τώρα σας ρωτάω.... Υπάρχει καλύτερη περίοδος απο τα Χριστούγεννα?

Ακόμη και αν γνωρίζουμε ότι όλοι μας ψιλοξεχνάμε και παραμερίζουμε την γέννηση του Χριστού μπροστά στο εορταστικό νταβαντούρι και φαγοπότι ....

Ακόμη και αν ξέρουμε ότι ο αποστεωμένος χριστιανός που μοίραζε την περιουσία του στους φτωχούς Άγιος Βασίλης δεν έχει καμία σχέση με τον χοντρούλη παππού Santa Claus -μια εμπορική επινόηση της εταιρίας της Coca Cola που ταιριάζει με τα χρώματα τους προιόντος της και εκτοξεύει τις πωλήσεις της στα ύψη... .

Ακόμη και αν παρατηρούμε ότι πλέον τα Χριστούγεννα αποτελούν μέσο εξυπηρέτησης ενός συνόλου εμπορικών συμφερόντων των μεγάλων εταιριών και αποσκοπούν στην συσσώρευση χρήματος....

Ακόμη και αν ξέρουμε ότι τα λαμπόνια και τα στολίδια αδυνατούν να ομορφύνουν αυτόν τον άδικο κόσμο , να καλύψουν την μοναξιά και να αποκαταστήσουν τις αξίες που χάνονται στην άβυσσο του κερδους...

Ακόμη και αν συνειδητοποιήσουμε ότι ανήκουμε στην μειοψηφία των ανθρώπων του πλανήτη που μπορεί ναι γιορτάζει τόσο πληθωρικά τα Χριστούγεννα και ότι συνάθρωποι μας λιμοκτονούν.... 

Νομίζω ότι αξίζει να σπάσουμε την ρουτίνα μας και να διεκδικήσουμε ευτυχισμένα Χριστούγεννα για όλους ευγνωμωνόντας τον Θεό ή την τύχη που έχουμε την ευκαιρία να .... τα σπάσουμε!

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

...2 Χρόνια μετά...και τι έγινε;...

Θύμα παραπληροφόρησης άλλη μια φορά ο ελληνικός λαός.Δύο μέρες πασχίζω να βρώ μια ανταπόκριση απο τα γεγονότα της Δευτέρας 6 Δεκεμβρίου του 2010, 2 χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου,στην καρδιά της Αθήνας απο Έλληνα αστυνομικό.

Τα μέσα ησύχασαν.Τηλεοράσεις, τύπος μέχρι και ίντερνετ βουβά στα γεγονότα.Σαν να μην συνέβησε τίποτα.Σαν να ήταν μια ακόμα συνηθισμένη μέρα για την ελληνική πραγματικότητα.Και όμως σήμερα να...Ειδού...:

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1233865

Χαμός παιδιά...Διαβάστε και μόνοι σας...Πορείες παντού.Λαός στους δρόμους.Βίαιη καταστολή.Εκφοβισμός, επίδειξη δύναμης.Και σαν να μην έφταναν αυτά, μια απέραντη γλυκιά σιωπή από τα ΜΜΕ...Σαν να θέλαν να το προσπεράσουν απλά...Σαν μια ενόχληση απο μύγα που ξεχνάς για να συνεχίσεις το φαϊ σου.

Όλες αυτές οι αντιδράσεις από την κρατική μηχανή είμαι σίγουρος πως σε κανέναν δεν θυμίζουν την κοινωνία της δημοκρατίας και της πληροφόρησης.Ενημερώσου λαέ!Να ξέρεις τα πάντα για να μπορείς να μας κρίνεις άξιους να σε κυβερνάμε.εεεε....Πώς; Παραπληροφόρηση στον 21ο αιώνα.

Όσο η φτώχεια του λαού αυξάνει, τόσο θα μεγαώνει η οργή του για το καθεστώς,τόσο θα απογοητεύονται, τόσο θα μεγαλώνει και η ενότητα του όμως και τόσο περισσότερη δύναμη θα κατακτά.Δύο χρόνια πριν θρηνούσαμε για το αδικοχαμένο αγόρι.Που ακόμα δεν πρόλαβε να ζήσει τη ζωή του και να χαρεί αυτό το ανώτερο αγαθό.Τη χαρά, τη θλίψη, τον έρωτα.Δεν πρόλαβε να κάνει οικογένεια.Δεν πρόλαβε να βιώσει τη χαρά της πατρότητας.Δεν πρόλαβε τίποτα γιατί η γραμμή του κόπηκε από έναν τύπο που αντί να τον προστατεύει τον σκότωσε και τον σκοτώνει κάθε χρόνο...

Η Ελλάδα θρήνησε...Αλλά κάποιοι διάλεξαν να την αφήσουν να θρηνεί μόνη της.Είναι καιρός ο πολίτης να αρχίσει να ψάχνεται...Εκείνοι που έσφαλαν μάλλον έσπασαν και δεν αντέχουν άλλο να βλέπουν τα λάθη τους...Ντράπηκαν σαν μικρό παιδί.Μα, αντί να το παραδεχτούν το λάθος τους, νευρίασαν και άρχισαν να το παίζουν ανώτεροι, σαν κάτι είρωνες τύπους που δεν λανθάνουν ποτέ και βγαίνουν και απο πάνω.Πόσο ακόμα παιδιά θα τον ανεχόμαστε αυτόν τον τύπο;

Ας σηκωνόμαστε σιγά σιγά από το βολικό μαξιλάρι του καναπέ μας.Ας κατέβουμε και εμείς στο δρόμο...Έχουμε περισσότερη δύναμη απο αυτούς...Καθένας μας...κάποτε θα το συνειδητοποιήσουμε.

Αλέξη θα σε θυμώμαστε πάντα...και αν μας ακούς ενα κομμάτι για σένα που το έκανες σαν πάλι επίκαιρο...Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ.Θέλει νεκροί χιλιάδες να ναι στους τροχούς...ας είσαι το μόνο θύμα για να αφυπνιστούν οι σκέψεις...Μια σκέψη ήσουν και εσύ...Τόσο πρόλαβες να μείνεις σε αυτόν τον κόσμο,που όσο μαύρος κι αν φαντάζει, τόσο όμορφος είναι.


Rise and rise again until the lambs become lions......

Επιτέλους .. Θέατρο!

Φίλοι, αναγνώστες , περαστικοί .... Υπάρχει σύγχρονο ελληνικό θέατρο! Δεν ξέρω αν τα δικά μου γυαλιά ήθελαν άλλαγμα ή αυτό κάπου κρυβόταν κάπου τόσο καιρό.... Ίσως να έφταιγαν και οι  προσωπικές δυσάρεστες εμπειρίες από θεατρικές παραστάσεις που είχα από καιρό.... Ή οι δικές μου προκαταλήψεις...Δεν ξέρω...    Πάντως γεγονός είναι ότι πήγα εις τριπλούν θέατρο , διαψεύστηκα και το καταευχαριστήθηκα!

Η πρώτη λοιπόν παράσταση για φέτος ήταν το "Sleuth" με τους Γιώργο Κιμούλη και τον Κωσταντίνο Μαρκουλάκη ... Μια παράσταση βασισμένη σε ένα ιδιοφυές σενάριο, κατάλληλα διασκευασμένο ,  αλλά όχι παραποιημένο με εξαιρετικές -εννοείται- ερμηνείες που μάλιστα παίζεται με τεράστια επιτυχία για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Αθηνών... Ισορροπία διακριτικού,χυδαίου χιούμορ, ειρωνίας, δράματος , αλήθειας και ψέματος, με  έντονα συναισθήματα, απρόοπτες εξελίξεις και ένα καθηλωτικό τέλος με ποικίλα κοινωνικά και ηθικά μηνύματα... Μια συνολικά αξιόλογη παράσταση σε ένα όμορφο περιβάλλον ... που συστήνω ανεπιφύλακτα!

Αμέσως μετά ακολούθησε ένα επίσης ξένο, πολυβραβευμένο έργο -άψογα αποδοσμένο- το "The pride" με τους Πέτρο Λαγούτη, Στάθη Μαντζώρο, Λίλη Τσεσματζόγλου και Δημοσθένη Φιλίππα στην θεατρική σκηνή της Ζωής Λάσκαρης... Δύο ξεχωριστές ιστορίες  , με διαφορά 50 χρόνων μεταξύ τους αναφορικά με την σχέση δύο ομοφυλόφυλων τότε και τώρα....Άψογες οι ερμηνείες , απόλυτη η τάυτιση των ρόλων , αγαπημένες οι μουσικές, βαθιά τα νοήματα χωρίς υπερβολές και χυδαιότητες, ευδιάκριτη η χιουμοριστική διάθεση και ένα αισιόδοξο τελος  που συνέπλεκε τις δύο ιστορίες... Μου άρεσε πάρα πολύ και συγχαίρω τους νέους αυτούς ηθοποιούς για αυτήν την καταπληκτική προσπάθεια και την  προσέγγιση ενός "λεπτού" θέματος...

Σήμερα μόλις παρακολούθησα την τρίτη παράσταση για φέτος...  την "Φρεναπάτη" με τους εξαιρετικούς Χρήστο Λούλη, Έμιλυ Κολιανδρή, Γιάννη Βογιατζή, Εύα Κοταμανίδου και πολλούς άλλους εξίσου εξαιρετικούς.... Μια ιστορία μέσα σε μια ιστορία, θέατρο μέσα στο θέατρο, μια ανήσυχη και ιδιότροπη μητέρα, ένας διωγμένος αλλά επίμονος γιος,  ένας θρίαμβος του θεάτρου και η αίσθηση της μαγείας διάχυτη στο μεγαλειώδες περιβάλλον του ανακαινισμένου Εθνικού Θεάτρου...Μία υπερπαραγώγή , ένα εφυέστατο σενάριο, μια εφευρετική σκηνοθεσία, με ανεπανάληπτες ερμηνείες και συγκηνητικές μελωδίες... Εξαιρετική δουλεία... Συγχαρητήρια.... ..


Κρίση? Ίσως ....   Θέατρο?  Σίγουρα!

Here's my excuse, here's my excuse
and I don't know any better



Ένα κομμάτι όμορφο...η παραδοχή του λάθους...η παράλληλη ανικανότητα του ανθρώπου να κάνει το σωστό...Ανθρωποι είμαστε, λάθη κάνουμε και ανθρώπους τους ονομάζουμε γιατί τί άλλο μπορούμε να κάνουμε...;

"Πριν λίγες μέρες ο διευθυντής της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ κ. Χρήστος Μεμής
μας ανακοίνωσε την απόφασή του να σταματήσει το περιοδικό Schooligans από ΤΑ ΝΕΑ, διότι, όπως μας είπε, δεν αυξάνει την κυκλοφορία της εφημερίδας και δεν έχει αρκετές διαφημίσεις ώστε να καλυφθεί το κόστος. Όταν τον ρωτήσαμε αν θέλει να συζητήσουμε τρόπους να χαμηλώσουμε το κόστος, μας απάντησε: "Όχι, διότι, έτσι κι αλλιώς, δεν θέλω να έχω τίποτα στα ΝΕΑ που να μην το ελέγχω απόλυτα. Εσάς δε σας ελέγχω. Έχετε μία ανεξαρτησία επικίνδυνη. Σας το λέω ωμά. Για παράδειγμα, μπορεί εσείς να θέλετε να κάνετε εξώφυλλο στο Schooligans τον Αντώνη Κανάκη, ενώ εγώ να μη θέλω".

Κατόπιν αυτής της απόφασης του κ. Μεμή, ευχαριστούμε τα ΝΕΑ (το ατελιέ, τους συντάκτες, τους αρχισυντάκτες) και τον προηγούμενο διευθυντή κ. Καψή για την χωρίς παρεμβάσεις συνεργασία που είχαμε για τρία χρόνια.

Το 19ο τεύχος των Schooligans θα κυκλοφορήσει με άλλο μέσο. Δεν ξέρουμε πότε και πού. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι ο τίτλος στο εξώφυλλο θα είναι ίδιος με αυτόν που βάλαμε όταν φύγαμε από την Ελευθεροτυπία: "We are back!".

Schooligans"

Πηγή: http://www.theschooligans.gr/site/index.php?option=com_content&task=view&id=1628&Itemid=1

Διαβάστε και σχολιάστε, εγώ αδυνατώ να κάνω κάποιο σχόλιο...

Το quiz της ημέρας....

Καλημέρα!  Το παρακάτω κείμενο δεν είναι δικό μου.... Ανήκει στην πνευματική ιδιοκτησία του μεγιστοτεράστιου Γιάννη Σερβετά , στο ημερολόγιο του 2010....

1η ΕΡΩΤΗΣΗ....:  Αν γνωρίζατε μια γυναίκα που ήταν έγκυος και είχε ήδη 8 παιδιά , 3 εκ των οποίων ήταν κουφά, 3 τυφλά, ένα διανοητικά καθυστερημένο και η ίδια είχε σύφιλη, θα την συμβουλεύατε να κάνει έκτρωση?

Διαβάστε την επόμενη ερώτηση πρωτού δείτε την απάντηση γι αυτήν την ερώτηση....

2η ΕΡΩΤΗΣΗ ...: Είναι καιρός να εκλέξετε το νέο πλανητάρχη και η δική σας ψήφος θα κρίνει το αποτέλεσμα. Σας παραθέτουμε τα προφίλ των τριών υποψηφίων...

Υποψηφιος Α:  Συνεργάζεται με διεφθαρμένους πολιτικούς και συμβουλεύεται αστρολόγους. Είχε δύο εξωσυζυγικές σχέσεις. Καπνίζει 3 πακέτα τσιγάρα την ημέρα και πίνει 8 με 10 μαρτίνι την μέρα....

Υποψήφιος Β:  Τον έδιωξαν από το πολιτικό του γραφείο δύο φορές, ξυπνάει το μεσημέρα, έκανε χρήση οπίου στο κολέγιο και πίνει μισό μπουκάλι ουίσκι κάθε βράδυ...

Υποψήφιος Γ: Έχει λάβει παράσημο στον πόλεμο. Είναι χορτοφάγος, δεν καπνίζει, πίνει μια μπίρα μια στο τόσο και ποτέ δεν απάτησε την γυναίκα του...

Ποιον θα ψηφίζατε?     ..         Αποφασίστε πρώτα              ...  Χωρίς  να δείτε τις απαντήσεις....... 

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ 

Ο Υποψήφιος Α είναι ο Φράνκλιν Ρούσβελτ.

Ο Υποψήφιος Β είναι ο Ουίνστον Τσόρτσιλ.

Ο Υποψήφιος Γ είναι ο Αδόλφος Χίτλερ.

Την πατήσατε έτσι?  Μπερδευτήκατε χειρότερα ..... ? Ηθικό δίδαγμα....?

Επίσης , η απάντηση στην ερώτηση έκτρωσης . . . Αν απαντήσατε ναι.. τότε "σκοτώσατε" τον Μπετόβεν!

Υ.Γ .. Περίεργη που είναι η αλήθεια....

"Μαραθώνιος...2010 μ.Χ"

Σήμερα,τελευταία του Οκτώβρη είχα την χαρά να παρεβρίσκομαι στον Κλασσικό Μαραθώνιο Αθηνών.28ος αν δεν με απατά η μνήμη μου!Ήλιος, πολλά πολλά χρώματα και αυτός ο ενθουσιασμός που προκαλείται όταν συναθροίζεται πολύς κόσμος.

Και τί το ιδιαίτερο φέτος; Φέτος κλείσανε 2500 χρόνια από τον πρώτο Μαραθώνιο.Όπου ο Φειδιππίδης (μάλλον) το 490 π.Χ. κατόρθωσε με την πανοπλία του να τρέξει την απόσταση Αθήνας Μαραθώνα για να μεταδώσει το μήνυμα της νίκης στη Μάχη του Μαραθώνα. Έτρεξε 42.195 μέτρα.(χρώσταω σινεμά...γκρρρρ) Και εγέννετο Μαραθώνιος! Αξιοσημείωτο είναι οτι ο Ηρόδοτος αναφέρει τον Φειδιππίδη και ως τον δρομέα που έτρεξε απο την Αθήνα στη Σπάρτη μέσα σε δύο μέρες για να ζητήσει βοήθεια για την Μάχη του Μαραθώνα.290 χλμ - 2 μέρες.Το Σπάρταθλο γεννήθηκε από αυτό το κατόρθωμα...

Όπως και να 'χει η ιστορία, στις μέρες μας χιλιάδες άνθρωποι (22.000 συμμετοχές φέτος!), άνδρες, γυναίκες, μαύροι, λευκοί, κίτρινοι, από κάθε χώρα. Μεταλλάδες, ροκάδες, χίπιδες, κλόουν, πορωμένοι με πανοπλία, ζευγάρια, μανιακοί πατεράδες με το καροτσάκι τους,παλιόφιλοι. Όλοι τρέξανε. Μια τεράστια γιορτή. Μια γιορτή αγάπης και αθλητισμού. Καλής θέλησης. Παρά τα 70 ευρά συμμετοχής. Ένα πάρτυ! Όλοι τρέχαν σαν μια παρέα. Η νίκη είναι ασήμαντη. Αυτό που μετράει είναι να τερματίσεις. Να τελειώσεις. Σε μιά κοινωνία σαν την σημερινή που το ζητούμενο γίνεται ολοένα και περισσότερο η εύρεση του κατάλληλου κεφαλιού να πατήσεις για να ανέβεις, σήμερα ξεχάστηκαν όλα. Όλη η Αθήνα μαζεύτικε να δει. Ξεχάσανε τον καθημερινό τους Μαραθώνιο. Χωρίς τέλος. Όλοι ήρθαν να δουν τα καταιδρωμένα παλικάρια,γερόντια,κοπελιές και κυράτσες(που κάθε άλλο παρά κυράτσες ήταν)να τελειώνουν τον Μαραθώνιο. Από τα πρόσωπά τους έβλεπες ο καθένας τι άνθρωπος ήταν.Ο πνιγμένος στη δουλειά λογιστάκος,ο εργάτης ο καταχρεωμένος. Τα κουρασμένα σώματα δεν μπορούσαν να κρύψουν την αλήθεια του καθενός. Αλλά μετά όταν άκουγαν το χειροκρότημα της τελευταίας στροφής,σκάγανε όλοι το λαμπρότερο τους χαμόγελο. Γιατί τα άγχη δεν είχαν σημασία πια.Είχαν τελειώσει το μαραθώνιο! Είχαν κατορθώσει να κάνουν κάτι που θα άφινε το δικό τους στίγμα στην ιστορία. Αν όχι του κόσμου, την δική τους.Της ζωής τους...Ήταν κατι παραπάνω από ικανοποιημένοι...

Τί χρειάζεται ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος; Κατά τη γνώμη μου απλά πράγματα. Πράγματα που βοηθούν τις μαύρες σκέψεις του σύγχρονου ανθρώπου να ξεγλιστρούν. Να δίνουν τη θέση τους σε κάτι ευχάριστο.Κάτι διαφορετικό. Κάθε μικρή αλλαγή σου δίνει απαράμιλλη δύναμη να αντέξεις την αποπνικτική κάθε τόσο ρουτίνα. Χρειάζεται στόχους, εκτός απο ευκαιρίες να ξεφεύγει.Βραχυπρόθεσμους στόχους. Είναι πιο εύκολο να τρέχεις το μαραθώνιο σου σε κομμάτια. Έχεις ένα ισχυρότερο κίνητρο να προχωρήσεις με μεγαλύτερο κέφι. Να φτάσεις στο τέρμα. Να γευτείς την ευτυχία. Τα κατάφερες...!Και ξανατρέχεις αύριο. Είναι ίσως πιο έυκολο να τρέχεις μικρές αποστάσεις κάθε μέρα παρά μια τεράστια διαδρομή όλη σου τη ζωή. Ίσως δεν φτάσεις ποτέ εκεί!
Άνθρωπε, με το πόδι του αθλητή,την καρδιά του παιδιού και τα μάτια της Θάλασσας τα καθαρά είναι σαν να πετάς...Σήμερα ήσουν ελεύθερος!


Μέλπω ευχαριστώ για τις φώτο...Ό,τι έψαχνα!

Talk - Coldplay

Απότιση Τιμής

Καλημέρα! Είναι η πρώτη φορά που αποφασίζω να γράψω για το ιστολόγιο της καλής μου φίλης Μέλπως, για το οποίο τρέφω μεγάλο θαυμασμό. Καμιά φορά μου έρχεται, έτσι, η όρεξη να εξωτερικεύσω κάποιες από τις σκέψεις μου, σκέφτομαι πως θέλω να τις πω σε κάποιον και να μην τις κρατήσω μόνο για τον εαυτό μου. Δεν είναι πολύ βαθυστόχαστες, είναι απλά η γνώμη μου για πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας. Μην ανησυχείτε, δε συμβαίνει πολύ συχνά. Αυτή τη φορά πάντως το φτωχό , αυτό, ιστολόγιο δεν τη γλίτωσε. Το πήρα απόφαση . Θα μιλήσω.

Απότιση Τιμής

Ήρθε λοιπόν και φέτος η 28η Οκτωβρίου και όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτό για τους μαθητές ανά όλη την Ελλάδα: 2 μέρες χωρίς μάθημα, όπου χαλαρώνουμε, βγαίνουμε με τους φίλους μας, περνάμε και μια βόλτα από την καθιερωμένη και στείρα επανάληψη της τυπικής σχολικής γιορτής όπου «τιμούμε» τους πεσόντες αγωνιστές του ’40… και φυσικά την πατροπαράδοτη σχολική παρέλαση.

Ας μου εξηγήσει κάποιος κάτι: γιατί οι μαθητές της Ελλάδας τιμούν τους ήρωες αυτής της χώρας με παρελάσεις; Δε θα πω το κλισέ «αυτό δε γίνεται σε καμία ευρωπαϊκή χώρα» γιατί, κατά τη γνώμη μου δεν κάνει καμία διαφορά. Κι εμείς ευρωπαϊκή χώρα είμαστε. Απλά οι μαθητικές παρελάσεις δεν είναι απότιση τιμής. Συμβολίζουν κάτι. Ξεκίνησαν από φασιστικά, ναζιστικά, μιλιταριστικά, ολοκληρωτικά καθεστώτα με σκοπό να δείξουν την ομοιογένεια και τη στρατιωτική πειθαρχία της νεολαίας. Ο Χίτλερ ήταν από τους πρώτους (αν όχι ο πρώτος, δε θυμάμαι καλά) που θέσπισαν τις μαθητικές παρελάσεις. Στην Ελλάδα, συγκεκριμένα, ξεκίνησαν από τη δικτατορία του Μεταξά.

Δε διαφωνώ με την ιδέα της παρέλασης γενικά. Στο στρατό είναι καλή. Ο στρατός μιας χώρας πρέπει να διακατέχεται από πειθαρχία και αυστηρότητα. Δεκτόν. Οι μαθητές όμως; Οι πρόγονοί μας αγωνίστηκαν για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι, αγωνίστηκαν για τα ιδανικά της δημοκρατίας και της ελεύθερης βούλησης κι εμείς τους τιμούμε με μια επίδειξη στρατιωτικού τρόπου οργάνωσης και σκέψης! Δείχνουμε πως μας αρέσει ο μιλιταρισμός, ενάντια στον οποίο αυτοί σκοτώθηκαν! Η παρέλαση αντικατοπτρίζει ένα στρατοκρατικό ιδεώδες. Αυτό θέλει η σύγχρονη Ελλάδα για τα παιδιά της;

«Δε σε υποχρεώνουμε να συμμετάσχεις, επιλογή σου είναι. Αν δε θέλεις να τιμήσεις τους προγόνους σου, δικαίωμά σου». Δεν είπα πως μας υποχρεώνει κανείς. Απλά αμφιβάλλω αν αυτό θεωρείται τιμή. Κατά τη γνώμη μου, πολύ περισσότερο νόημα θα είχε αν πηγαίναμε όλο το σχολείο ομαδικά σε μια πορεία για να καταθέσουμε στεφάνια στη μνήμη τους, παρά να κάνουμε μία παρέλαση, η οποία ούτως η άλλως τα τελευταία χρόνια έχει υποβαθμιστεί σε μία αφορμή για να χάνουν οι μαθητές ώρες μαθήματος. Αλλά είναι η παράδοση, βλέπεις. Του βγάζεις του Έλληνα κάτι από το κεφάλι έτσι εύκολα; Δεν μπορείς.

Επιλέγουμε να «τιμούμε» τους ανθρώπους που σκοτώθηκαν για να ζούμε εμείς ελεύθεροι, με ένα σύμβολο αντίθετο με όλα αυτά για τα οποία εκείνοι αγωνίστηκαν. Μόνο και μόνο για να χαρεί η γιαγιά και ο παππούς που θα δουν το εγγονάκι τους να παρελαύνει.

Capricorn ή ξαφνικός θάνατος στην πλημμύρα

Κάθεσαι σε ένα άδειο κρεβάτι μόνος σου.Χτυπιέσαι.Θέλεις να βγείς έξω,να χαθείς.Να πάρεις ενα τρυπάνι και μια τρύπα στο κεφάλι σου να ανοίξεις.Να μην υπάρχει σήμερα.Να μην υπάρχει αύριο.Why? Why don't you tell me what you really want?Αλλά ποιός ξέρει τι θέλει πραγματικά; Εγώ πάντως θέλω να σβήσω...έτσι απλά να χαθώ όπως λέει το κομμάτι...κ ας μην μ αρέσε.Είναι στιγμές που νοιώθεις ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι.Πάντα κάτι σε κρατάει πριν πέσεις στην άβυσσο.Είναι φορές όμως που δεν έχεις από πουθενά να κρατηθείς μέχρι να ξαναπατήσεις στα πόδια σου.Είσαι μόνος σου.Why? Γιατί έχεις βυθιστεί τόσο πολύ στη ρουτίνα που αφήνεις τον κόσμο να κυλάει και να καταστρέφεται γύρω σου.Δεν το συνειδητοποιέις,όταν είναι πολύ αργά.Και τότε αποφασίζεις ότι είναι αργά το βράδυ.Αύριο πρωί εύχεσαι να το θυμάσαι.Αλλά αύριο το πρωί έχεις να διαβάσεις πάλι.Κοιτάζοντας μες τον καθρεύτη βλέπεις ένα πρόσωπο γνωστό αλλά δεν είσαι πια εσύ.Πρέπει να ξαναβρείς τον εαυτό σου γαμώτο.Πρεπει να ράψεις τις γρατζουνιές σου.Μην χύσεις άλλο αίμα.Το τριαντάφυλλο η καρδιά σου ασπρίζει.Πεθαίνει...Εσύ θα σε βγάλεις απο κει.Πλέον όλα ένα τηλέφωνο είναι.Ένα κουμπί μπορεί να σε βγάλει από την κινούμενη άμμο.Η ζωή σου να μην σταματήσει εκεί που θέλουν.Να πάνε να γαμηθούνε όλοι τους.
Αρχίζεις να βλέπεις θολα;Βάλε γυαλιά.Το να περπατάς στη θολούρα ίσως σε σκοτώσει.Οι δρόμοι είναι γεμάτοι ανοιχτούς υπονόμους που έχουν στηθεί εκεί από τους ίδιους που σου θολώνουν το μάτι.Αλλά και απο σένα.Μην πέσεις μεσα εκεί...Άναψε τη φωτιά ξανά.Ξύλα σε 2 ώρες στα φέρνουν όπως λέει κ ο αιώνιος φίλος...15 λεπτά σου πάιρνει να βάλεις την φωτιά.Μην περιμένεις όταν μάθεις οτι έσβησε...
Όλα κινούνται σε επαναλαμβανόμενες ακόλουθίες.Αν όχι όλα, τα περισσότερα.Αλλά τίποτα δεν γίνεται μόνο του...

Και μια μέρα ίσως η φώτια να είναι ζεστή και φωτεινή ξανά.Ίσως με ένα γέλιο της ξανα όλα να περάσουν.Ένα φιλή της την καρδιά σου ξανά να γεμίσει.Ίσως με μια νότα τα πάντα να σβήσεις.Μια κραυγή ξανά να σε εκφράσει.Μια πλάκα της παρέας να σε στείλει πάλι αλλού.Το αποκούμπι να είναι πάλι όλη σου η ζωή.Όχι μόνο αισχρά μπλέ μικρά νούμερα.Όχι μόνο μεγάλες σημαντικές λέξεις σε κιτρινισμένο χαρτί...Δεν θα πεθάνουμε ποτέ μωρή κουφάλα νεκροθάφτη!We won't be dragged down by the stone!

Υ.Γ: κατα παράδοση του μπλογκ τελευταία...αυτά ήταν αποτέλεσμα μιας θεόσταλτης συνειδητοποίησης στις 1 το βράδυ...Αφού είχες φτάσει στον πάτο...Και είχες σκάψει...Πολύ.Ποιόι από όσους τύχει να διαβάσουν αυτό το κωλοπειπερ που έγραψα με καταλαβαίνουν;...;!

Capricorn - Raining Pleasure αφιερωμένο...
Dogs - Pink Floyd
IIIIIIII had become...Comfortably Numb.....τα καλύτερα νοήματα τα έχουν τα καλύτερα κομμάτια τις καλύτερες στιγμές.Και έρχονται μόνα τους!

Kείμενο Γιάννη Κουβαρά ...

Ανατριχιαστικό, απαγγελία από την Λ.Καννέλη στον CITY FM στις 25 Μαΐου 2009. Μία ηλιαχτίδα φωτός στο σκοτάδι αυτός ο άνθρωπος.


http://www.karios.gr/blog/audio/2009.05.25_en_touto_city_koubaras_giannis.mp3

Μεταφέρω από την Καθημερινή (16/5/09):

Από την εκπαίδευση στην Παιδεία…

Μια διαφορετική επιστολή στους τελειόφοιτους του 2ου Λυκείου Βριλησίων από τον καθηγητή τους, Γ. ΚουβαράΤου Τακη Kαμπυλη

Πέρυσι τέτοια εποχή οι τελειόφοιτοι του 2ου Λυκείου Βριλησσίων βρήκαν στα θρανία τους μία επιστολή. Hταν από τον φιλόλογό τους (και σεβαστό δάσκαλο) Γιάννη Κουβαρά. Αυτοί μπροστά σε μια μεγάλη αρχή, ο Γ. Κουβαράς κοντά στη συνταξιοδότηση. Γιατί την έστειλε στους μαθητές του;

Διότι «η ευτυχία δεν ανεβαίνει στα ρετιρέ επειδή λαχανιάζει. Αλλά το 2ο Λύκειο Βριλησσίων είναι ρετιρέ και πάσης Ελλάδος. Σύμφωνα με τα στατιστικά πλασάρεται στη 10άδα ανάμεσα στα 3 χιλιάδες λύκεια όλης της χώρας. Και βέβαια προτιμώ ένα σχολείο που βγάζει ευτυχισμένους οδοκαθαριστές από ένα που βγάζει νευρωτικούς επιστήμονες, σήμερα που έχουμε έλλειμμα ευτυχίας και πλεόνασμα επιστημόνων (…) Το 2ο Βριλησσίων είναι ευτυχισμένο γιατί πολλές φορές τελειώνατε το μάθημα και δεν φεύγατε (από τον συνήθη τόπο του εγκλήματος) μένατε στον χώρο του σχολείου, συζητούσατε, περιμένατε τους φίλους σας από άλλα τμήματα, νιώθατε δικό σας τον χώρο. Αυτό το γεγονός με συγκινεί, το εκλαμβάνω ως βαρόμετρο υγείας κι ευτυχίας, ως άμυνα συλλογικότητας που τόσο τη χρειαζόμαστε (επικοινωνώ άρα υπάρχω…)».

«Το καλύτερο σχολείο»

Ο καθηγητής εξηγεί στα «παιδιά» του στη συνέχεια της επιστολής του πως «το καλλίτερο σχολείο δεν είναι εκείνο που έχει τις περισσότερες επιτυχίες (οι στατιστικές είναι σαν τα μαγιώ, δείχνουν πολλά αλλά κρύβουν τα ουσιωδέστερα). Το καλλίτερο σχολείο είναι εκείνο που οι μαθητές του το μισούν λιγότερο. Σ’ αυτό ήθελα να με κρίνετε».

Η επιστολή είναι από έναν μεγάλο φιλόλογο. Και ισορροπεί ανάμεσα σε στίχους, συμβουλές, σκέψεις και παιχνίδια λόγου. Είναι μια άλλη γλώσσα, με άλλες προτεραιότητες για έφηβους γεμάτους άγχος και χωρίς χρόνο. Κι ο Γ. Κουβαράς το ξέρει αυτό: «Σπαταλήστε τη μισή νιότη σας σε ουτοπίες. Την υπόλοιπη στα έργα της θάλασσας, στα έργα της αγάπης. Ανοίξτε πανιά στο Αδύνατο. Για να φτάσετε στο δυνατό. Αριστοκράτες στην τέχνη, στους τρόπους. Δημοκράτες στη ζωή. Ή αλλιώς μάγκες στα αλώνια, κύριοι στα σαλόνια. Το επαναλαμβάνω. Κανείς δεν ψήλωσε κονταίνοντας τους άλλους. Μόνο ασκήσεις σε μονόζυγο δίνουν πόντους “για να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα και θα δούμε τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν, τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο, τη θάλασσα να κυματίζει. Λίγο ακόμα να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα”. Σεφερικά και σταθερά Ψηλά τις καρδιές (…)».

«Σπαταλήστε χρόνο, αλλιώς πώς θ’ ανακαλύψετε τη ζωή; Η ζωή είναι ωραία αλλά τα ’χει φτιάξει με άλλον. Επιμένετε και θα σας ενδώσει και δώσει. Αλλά επιμένετε (“επιμένετε και στον εαυτό σας να σας απαντήσει. Μην του επιτρέπετε υπεκφυγές”). Μην εμπιστεύεστε τα εύκολα. Απογοητεύουν εύκολα. Να είστε αναγεννησιακοί de omnibus dubitandum για όλα να αμφιβάλλετε εκτός από ένα (“γιατί και η αμφιβολία πρέπει κάπου να πατάει”, Wittgenstain), την Αγάπη (η αμφιβολία στην αγάπη είναι αμαρτία)… Να λέτε τα άσχημα μπροστά στους φίλους σας. Τα καλά τους πίσω τους. Αντιγράψτε τα καλά του Μείζονος Ελληνισμού. Διαγράψτε τα άσχημα του Μίζερος Ελληνισμού. Μην κόβετε φλέβες, κόψτε λ.χ. το κάπνισμα. Μη χτυπάτε ενέσεις, εν ανάγκη χτυπήστε το κεφάλι σας στον τοίχο, ίσως πάρει μπροστά. Μην τα βάζετε με το γείτονα. Δεν είναι εχθρός. Ο εχθρός είναι μέσα μας, τα ελαττώματά μας. Αυτά πολεμήστε και περιορίστε. Μην καίτε τα βιβλία στο τέλος της χρονιάς. Μυρίζει καμμένη σάρκα, καμμένα μυαλά από Αουσβιτς μεριά. Κάψτε καλλίτερα προλήψεις, προκαταλήψεις και λοιπά λιπαρά. Τα βιβλία είναι για να φωτίζουν. Φωτιστείτε και αυτοαναναφλεχθείτε οι ίδιοι με βιβλία. “Αν δεν καείς εσύ, αν δεν καώ εγώ πώς θα γεννούνε τα σκοτάδια φως; (Χικμέτ). Εκεί που καίνε βιβλία, μία μέρα θα καίνε ανθρώπους” (Τόμας Μαν το 1933 δηλ. το 1943 ήταν κοντά)».

«Μακρύς ο δρόμος»

Η επιστολή στους μαθητές του 2ου Λυκείου ξεκινάει με Εμπειρίκο: «Πάρε τη λέξη μου Δος μου το χέρι σου» και συνεχίζει με το «Μακρύς ο δρόμος απ’ την ανία της εκπαίδευσης στη μαγία της Παιδείας, στη μαγγανία της. Διανύστε τον όμως. Εν ανάγκη με τα γόνατα, και ματωμένα. Αξίζει! (…) Μην περιορίζετε την πραγματικότητα στα 21cm της TV (έγχρωμη TV, ασπρόμαυρη ζωή), όταν η πραγματικότητα είναι απεριόριστη και κυρίως υπάρχουν τόσες πραγματικότητες όσες μπορείς να φανταστείς. Φτιάξε τη δική σου, ομορφότερη από όλες τις άλλες. Είπαν την TV μηχανισμό αχρήστευσης του ανθρωπίνου βλέμματος. Μην αχρηστεύετε το πολυτιμότερο. Αναγνώστε πρόσωπα, το πιο συναρπαστικό και ωραίο ανάγνωσμα που υπάρχει.(…) Ο μόνος ιερός τόπος που υπάρχει, μάλλον ο πιο ιερός, είναι το ανθρώπινο πρόσωπο. Γι’ αυτό στην Κόλαση οι άνθρωποι είναι δεμένοι πιστάγκωνα πλάτη με πλάτη. Υπάρχει κόλαση/τιμωρία μεγαλύτερη από τη στέρηση του βλέμματος του άλλου;»

Και η επιστολή στους μαθητές καταλήγει: «Η ζωή είναι μιγαδική και μαγική. Εμπεριέχει και τη φαντασία. Οξυγονώστε την συχνότερα. Εκανα για σας λιγότερα από όσα ήθελα και περισσότερα από όσα μπορούσα. Ο αη-Αλύπιος ας σας έχει όλους καλά».

Προοπτική

Υπάρχουν και αυτοί οι καθηγητές -υπάρχουν κι αυτοί οι τυχεροί μαθητές -υπάρχει κι αυτή η αντίληψη που δικαιώνει το δημόσιο σχολείο, υπάρχει κι αυτή η προοπτική για τους νέους. Και περισσότερο απ’ όλα υπάρχει το φρένο στον μονόδρομο των εισαγωγικών εξετάσεων ως ικανή και αναγκαία συνθήκη για την επιτυχία. (Είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη αλλά για την οικονομία και την παραοικονομία).

Captain-my Captain, μία ακόμη φορά που έδειξες πως η ποίηση είναι στην πραγματικότητα παρά στη φαντασία… Τυχεροί οι μαθητές σου. Τους αφαίρεσες την ημερομηνία λήξης.



Y.Γ. Ο εν λόγω συγγραφέας του κειμένου-Γιάννης Κουβαράς- είναι και διευθυντής του σχολείου μου... Και είμαι πολύ χαρούμενη και ευγνώμων γι αυτό...

 Kαι η παραπομπή είναι από τον ιστόποπο...  http://www.karios.gr/blog/

Dedicated...

Μια κόκκινη κλωστή ...

... Μια κόκκινη κλωστή
   τύληξα στα δάχτυλα μου
    το κουβάρι της ξετυλίγω
     το κουβάρι της ζωής
.. την κόκκινη κλωστή
τυλίγω στα δάχτυλά μου
κάθε φορά και λίγο παραπάνω ...
κάθε μπέρδεμά της και μια ανάσα ...
κάθε κόμπος και ένα δάκρυ , μια ψυχή
... μια κόκκινη κλωστή
    θα ράψω στα δάχτυλά μου ..  να την προσκολλήσω  με το συναίσθημα, μ' ενα βλέμμα στην σιωπή..


Μια κόκκινη κλωστή με μάγεψε.
       μου πήρε την ψυχή
Την κόκκινη κλωστή    τη μούσκεψα με αίμα ..
 Την εικόνα, ο ήχος σαν καρφίτσα στη σιγή   . .
Την κόκκινη κλωστή έραψα πάλι πάνω μου  . . .
  Για να φύγει ... μόνο του το ράμμα απ' την πληγή  ....

Υ.Γ1. (συγραφέα)... Γιατί σου το έστειλα αυτο? - ιδέα δεν έχω... Μια ασυναίσθητη προσπάθεια να βγάλω έξω το είναι μου , μια ανεξήγητη επιθυμία να αποτυπώσω τη σκέψη μου, να αποτυπώσω ένα εύθραυστο συναίσθημα, το συναίσθημα που δίνει μια ιδιαίτερη γλύκα στη ρουτίνα, ένα ξεχωριστό χαμόγελο στα χείλη, μια δροσερή λάμψη στο βλέμμα... Μια δική μου ευάλωτη στιγμή , η στιγμή όπου αυτό το μικρό ξεχωριστό ο,τιδήποτε θα σε κάνει να νιώσεις την ασφάλεια που νοσταλγούσες να νιώσεις πως τα δύσκολα πέρασαν ή ότι κατάφερες να πετύχεις έναν στόχο ή να επιβιώσεις... Κάτι.. κατι... .

Υ.Γ2. (δικό μου)  ...Το όμορφο ποιηματάκι και το παραπάνω υ.γ. αποτελούν μια απόλυτα επιτυχημένη πρώτη προσπάθεια της καλής μου φίλης Ειρήνης για εξωτερίκευση του  "είναι" της στην μπλογκόσφαιρα.. Βρίσκω αυτό το ποιηματάκι υπέροχο και την θαυμάζω... Αν συμφωνείτε μαζί μου περάστε μια βόλτα απο το http://comalies-jasmin.blogspot.com/ ... Σύντομα με καινούργιες δημιουργίες!

Live Love Laugh ... SEE the light behind the clouds....

Γεια χαρά σε όλους! Έχω πολύ καιρό να γράψω σε αυτό το υπέροχο ιστολόγιο αλλα νομίζω ότι συνεργάτες μου φρόντισαν για αυτό! Και τους ευχαριστώ πολύ!

Υπό φυσιολογικές λοιπόν συνθήκες ακεφιάς, γκρίνιας και διάθεσης καυτηριασμού των κακών κειμένων της κοινωνίας , του σχολείου , της τηλεοράσης κτλπ, σήμερα όπως συνήθως άλλωστε θα σας τα πρηζα με κάποιο εξοργιστικο θέμα της επικαρότητας... ωστόσο, επειδή όλα γενικώς σε αυτήν την χώρα αλλα και παραέξω πάνε από το κακό στο χειρότερο... αποφάσισα να κάνω μια προσπάθεια να μας φτιάξω το κέφι!

 Επειδή λοιπόν μας κοροιδεύουν όλοι, οι κυβερνήσεις, τα ΔΝΤ, τα μνημόνια, επειδή δεν έχει κανείς μας λεφτά, επειδή η εκπαίδευση , η υγεία, τα υπουργεία , οι δήμοι καταρρέουν και διαλύονται, επειδή η ανεργία και η διαφθορά κυριαρχούν, επειδή ζούμε σε μια παρακμάζουσα κοινωνία, επειδή πια έχουμε χάσει την ικανότητα να σκεφτόμαστε , να βιώνουμε την χαρά και την αγάπη, επειδη είμαστε εκπαιδευμένοι σκλάβοι του συστήματος , επειδή ακόμη και τα παιδιά δεν χαμογελάνε τόσο πια αλλά ζουν στο άγχος και στην πίεση .....Δεν θα παραιτηθούμε!
 ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΝΑ ΜΑΣ ΧΑΛΑΣΕΙ ΤΟ ΚΕΦΙ..... !

Θα πούμε πρώτα να έχουμε την υγεία μας και την καλή μας διάθεση και μετά την δουλειά, το διάβασμα, τις υποχρεώσεις .... Θα σκεφτούμε πόσα αγαθά απολαμβάνουμε εμείς που άλλοι δεν τα έχουν και ούτε πρόκειται ποτέ να αποκτήσουν.... Θα σκεφτούμε τα χειρότερα και πόσο τυχεροί είμαστε εμείς! Πόσους ανθρώπουν έχουμε μας σκέφτονται και μας αγαπούν... Θα τρέξουμε να αγκαλιάζουμε κάποιον και αμέσως θα νιώσουμε καλύτερα... Θα ακούσουμε το αγαπημένο μας τραγούδι .. Ή θα δούμε την αγαπημένη μας ταινία... Θα πεταχτούμε μέχρι την πιο κοντινή μας ακρογιαλιά, θα δούμε την μέρα να ξημερώνει η να σβήνει....Θα γευτούμε την αγαπημένη μας σοκολάτα η τα χείλη του αγαπημένου μας .... Θα πατησουμε το off στην τηλεόραση και τον υπολογιστή και θα ζήσουμε την πραγματική ζωή... Θα κάνουμε μια βόλτα στο κοντικό παρκάκι και θα συναντήσουμε φίλους...  Και θα χαμογέλασουμε άφοβα...! Σας πληροφορώ δεν κάνει τίποτα... ειναι τζάμπα!

Όπως και τα υπόλοιπα συμαντικά και όμορφα πράματα στην ζωής μας που δεν χρειάζονται χρήματα.... Και αν δεν μπορείτε να σκεφτείτε μερικά ικανοποιητικά τότε νομίζω ότι το http://www.tzaba.gr/  μπορεί να σας βοηθήσει!

Και αφού συνειδητοποιήσετε πόσο μικρή είναι η ζωή για να μας παίρνει από κάτω και αφού αρχίζετε να χαμογελάτε έτσι χωρίς λόγο... τότε θα είστε σε καλό δρόμο... και τοτε θα θελήσετε να φτιάξετε το κέφι των γύρω σας και να βοηθήσετε ουσιαστικά αυτούς που δεν μπορούν να χαμογελάσουν τόσο μεταφορικά όσο και ... κυριολεκτικα... Και θα νιώσετε τέλεια! Γιατί η ζωή μας είναι οι άλλοι ανθρωποι αν το καλοσκεφτειτε....  Και γιατί η ευτυχία όταν διαιρείται ...πολλαπλασιάζεται!

Και έχετε πληγωθει ή έχετε πληγώσει, έχετε απογοητευτεί ή έχετε απογοητεύσει μην απελπίζεστε... Κάντε κάτι γι αυτό! Γιατί τα λάθη και οι δυσκολίες είναι για τους ανθρώπους.... Και είναι αποδεκτά.... Αρκεί να τα αποδεχόμαστε και να χουμε διάθεση να τα αλλάξουμε... και κλείνοντας σε αυτούς τους θλιμένους και θλιβερούς καιρούς....ειναι ανάγκη να θυμόστε ότι  δεν υπάρχει δρόμος για την ευτυχία αλλά ότι η ευτυχία είναι ο δρόμος... και  ότι το να είσαι χαρούμενος δεν σημαίνει ότι όλα είναι τέλεια απλά ότι αποφάσισες να κοιτάς πέρα από τις ατέλειες....

Ερωτικό...Σε απόχρωση του μαύρου

Έρωτα μαύρη άφηνεις την καρδιά μου
Από τα σύννεφα στο τίποτα με ρίχνεις
Και όταν σηκώνομαι φτερά δεν έχω πια
Μου τα έκοψες και πονάω... πόσο πονάω...
πόσο θέλω να ξαναπετάξω...
στο ίδιο σύννεφο μου...

Δευτέρα Λυκείου Δευτέρα Βράδυ...

Μόνους μας αφήσαν όλοι
Να ψοφάμε κάθε μέρα
και πάλι το πρωί να ξυπνάμε
να ξυπνάμε μέχρι να ξαναπέσουμε το βράδυ
ένα βιβλίο ένα στιλό η ζωή μας για 2 χρόνια λένε
τι θα έχει μείνει όμως τότε;
Τι να μείνει από την φαντασία του παιδιού
μελάνι σκεπάζει τον άγραφο χάρτη μας...Tabula raza...
αλλά θα ζήσουμε...
μια μέρα το όνειρο θα τελειώσει
μόνο η στάχτη μας θα έχει μείνει ακόμα στο τασάκι...
με χρώμα a whiter shade of pale...όπως λέει το τραγούδι...
Βιβλίο μην με καταπιείς...
ενα ματι,ενα αυτί τη μουσική να ακούω,λιγο μυαλό και μισή καρδιά
ασε μου τα αυτα...και θα ξαναζήσω...

και η μεγάλη μηχανή ξεκίνησε να τρώει το παιδάκι.......Μα το παιδάκι πάλεψε...

Procol Harum- Whiter Shade of Pale

Καλησπέρα! Σήμερα θα σας μιλήσω για ένα πιο ευχάριστο θέμα. Θα σας πω μερικά πράγματα για τον Grigori Perelman… Ίσως το μεγαλύτερο εν ζωή μαθηματικό μυαλό στον κόσμο μας… Ένας άνθρωπος ο όποιος κατάφερε να λύσει ένα από τα 7 άλυτα προβλήματα των μαθηματικών. Η ιστορία του σίγουρα θα σας οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι μιλάμε για κάποιον τρελό ψωνισμένο με τα μαθηματικά…. Όμως κατά την γνώμη μου κάτι άλλο γινόταν μέσα στο μυαλό του…

Ο Grigori Perelman λοιπόν γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη το 1966 στις 13 Ιουνίου. Στο τεσσαρακοστό έτος της ζωής του έλυσε ένα από τα 7 άλυτα προβλήματα των μαθηματικών το Poincaré conjecture. Ύστερα από μερικούς μήνες καλείτε να πάρει το Fields Medal(κάτι σαν το Νόμπελ των μαθηματικών) όμως το αρνείται… Το 2010 χάρη στην λύση που έδωσε σε αυτό το άλυτο μαθηματικό πρόβλημα κερδίζει το Millennium Prize Problems award και ένα εκατομμύριο δολάρια τα οποία αρνείται εξίσου…

Από την ιστορία αυτού του μαθηματικού το συμπέρασμα μου είναι πως κάποιες ιδιοφυίες σαν τον Perelman έχουν καταλάβει ότι ευτυχία δεν κρύβετε σε ένα εκατομμύριο δολάρια η σε έναν τιμητικό τίτλο αλλά σε άλλες καθημερινές ασχολίες [παραδείγματος χάρη το να μαζεύεις μανιτάρια (όπως ήταν και απάντηση του στον δημοσιογράφο του περιοδικού Science, o όποιος του τηλεφώνησε για να του πάρει συνέντευξη και ο Perelman του το έκλεισε στην μούρη λέγοντας του πως αυτήν την στιγμή μαζεύει μανιτάρια] …

Διονύσης Λ.

Τραγικό και όμως αληθινό

Καλησπέρα!

Το όνομα μου… Διονύσης Λυμπεροπουλος…Και είμαι το νεότερο μέλος της συντακτικής ομάδας του Cenicero… Θα ήθελα να ξεκινήσω με ένα τραγικό(κατά την γνώμη μου) γεγονός που διαδραματίστηκε στην Ρωσία πρόσφατα… Μια έφηβη κοπέλα, φωτογραφίστηκε ποζάροντας με το πτώμα ενός αδέσποτου σκυλού τον όποιο ξεκοίλιασε και πιθανότατα σκότωσε νωρίτερα… Η φωτογραφίες αυτές δημοσιεύτηκαν αρχικά στο σχολείο της και στην συνέχεια τα Μ.Μ.Ε. ασχοληθήκαν μαζί τους για αρκετό καιρό… Όταν κλήθηκε να απαντήσει πιο ήταν το κίνητρο της, απάντησε ότι το έκανε για πλακά… Πως είναι δυνατόν να έχει πλάκα να ποζάρεις στον φακό κρατώντας στα χεριά σου (στην κυριολεξία) την καρδία ενός σκυλού…

Και επειδή χίλιες λέξεις αντιστοιχούν σε μια εικόνα οριστε και το Link…

http://englishrussia.com/index.php/2009/07/15/russian-girl-and-her-dog/

Rock on 2!!!

Η Μέλπω από τον Mάρτιο μας διατυμπάνιζε της συναυλίες που θα γίνουν φέτος στην Αθήνα...Που να ήξερε όμως ότι αυτό που είχε δει στις σελίδες του ίντερνετ τότε δεν ήταν παρά η πρώτη ιδιαίτερα γλυκιά γεύση(τρομερές συναυλίες) των συναυλιών που θα βομβαρδίσουν την Αθήνα!Αναλυτικά:

Placebo
Τι να πούμε εδώ, ό,τι και να πούμε είναι λίγο.Απίστευτη Alternative Rock μπάντα από την Αγγλία, διόλου πρωτότυπο, έρχονται έχοντας πολλά να πουν στο Ελληνικό κοινό στις 11 Σεπτεμβρίου στο Terra Vibe Park.Παρά της φήμες υπάρχουν ακόμα εισητίρια των 35 Ευρώ και φυσικά τα ιδιαίτερα των 60...Αναμφίβολα μια από τις σημαντικότερες συναυλίες φέτος!

Porcupine Tree - Anathema
Μια τρομερή μπάντα.Με αρχηγό τον Steven Wilson τον πολυμήχανο, οι Porcupine Tree έρχονται για 2 εμφανίσεις στην Ελλάδα, Αθήνα και Θεσσαλονίκη,9 και 10 Σεπτεμβρίου μαζί με τους Anathema να ταρακουνήσουν τα πλήθη με την μυστίρια και σκοτεινή μουσική τους.Η μπάντα παρουσιάζει μια τεράστια γκάμα μουσικών ειδών που εναλάσσονται ανα τα χρόνια καθώς επίσης και απίστευτο ήχο στις συναυλίες τους.Λέγεται ότι σε κάθε συναυλία τους μεταφέρον αποκλειστικά δικό τους εξοπλισμό, μεχρι και μόνιτορς για τον καλύτερο δυνατό ήχο!Πληροφορίες για την μπάντα μπορείτε να βρείτε εδώ: http://en.wikipedia.org/wiki/Porcupine_Tree .Την βραδιά θα ανοίξουν οι Anathema αμερικάνικη μπάντα άκρως ιδιαίτερου στύλ που έχουν και αυτοί πολλά να μας πούνε...

Tindersticks

Ένα από τα παλαιότερα και καλύτερα indie σχήματα των ημερών μας.Έρχονται φέτος για 2 παραστάσεις Αθήνα και Θεσσαλονίκη, 19 και 18 Σεπτεμβρίου και θα μας μαγέψουν.Απίστευτη μπάντα, τρομερός στίχος, ιδιαίτερο ύφος, καταπληκτική φωνή.Μετά και τον καινούριο τους δίσκο έρχονται να μας θυμίσουν για άλλη μια φορά πώς η παλιά μουσική και φινέτσα συνδυάζεται με τον καινούριο ήχο και δημιουργεί θαύματα.

Ozzy Osbourne

Ο μεγάλος, ο μύθος,ιστορία εν ζωή, έρχεται στην Αθήνα,μετά απο το πολυσυζητημένο καινούριο του album, να μας τραγουδήσει με την φωνή του κόρακα, θυμίζοντας μας τα παλιά και μαθαίνοντας μας ίσως κάτι ακόμα...Terra Vibe στις 25 Σεπτεμβρίου.

Godspeed You! Black Emperor

Μια πολύ ιδιαίτερη μπάντα με ένα πιο ιδιαίτερο όνομα.Μελωδίες απόκοσμες, παράξενες.Σαγινεύουν με έναν περίεργο τρόπο.Ο αντιδραστικός στίχος ακόμα και από το όνομα τους μας προετοιμάζει για μια παράξενη μα μαγευτική συναυλία.Απο το βιολί και το πιάνο,στους βιομηχανικούς και τρομακτικούς ήχους, την ανατριχιαστική φωνή.Πολλά υποσχόμενες βραδιές, 2 στην Αθήνα 17 και 18 Δεκεμβρίου.Αν δεν τους ξέρετε ακούστε κάποιο κομματάκι στο youtube και θα με θυμιθείτε...

Archive

Προσωπικά απο τις πιο αγαπημένες μου μπάντες, όπως και ολόκληρου του ελληνικού κοινού, έρχονται ξανά!Στο Λυκαβηττό, αλλά και σε ενα αρκετά μεγάλο τουρ για ξένη μπάντα,σε ελληνικές πόλεις.Λυκαβηττός 25 Σεπτεμβρίου, θα μαγνητοσκοπηθεί για live DVD.Αυτή η τρομερή ψυχαιδελική μπάντα με πληθώρα ηλεκτρονικών ήχων δείχνουν με τη σειρά τους την αγάπη τους στο ελληνικό κοινό και υπόσχονται δυνατές συναυλίες, στην αρχή της νέας χρονιάς, στην αρχή του κεφάλια μέσα.Μεγάλη μπάντα πολλών ατόμων με πολλές αλλαγές στη σύνθεση τους έτοιμοι να βουλιάξουν το Λυκαβηττό.
Μας ταξιδεύουν στο δικό τους ταξίδι στον δικό τους κόσμο,γεμάτο λούπες περίεργα σχήματα συγκίνηση και θλίψη για την ξεπεσμένη κοινωνία μας...

Prodigy

Το χορευτικό σχήμα.Το απόλυτο σχήμα χορευτικής μουσικής για 2 δεκαετίες,έρχεται στην Ελλάδα για μια ανεβαστική συναυλία χορού και ατελείωτου bit!Αθήνα και Θεσσαλονίκη στις 17 και 18 Σεπτεμβρίου.Τα 3 αυτά παλικάρια έχουν να κρατήσουν μια φήμη φαντασμαγορικών παραστάσεων και δεν νομίζω να αποτύχουν...Dance!

Έτσι λοιπόν παιδιά, μετά απο ένα καυτό καλοκαίρι στις παραλίες τις χώρας μας ή στην μουντή καλοκαιρινή Αθήνα, Κουφοβράσεως 18, ο Σεπτέμβριος έρχεται να μας κάψει ακόμα περισσότερο μέσα σε μια πλούσια σάλτσα ντεσιμπέλ και συγκίνησης!
Πληροφορίες και τιμές για όλες τις συναυλίες στο site : http://www.ticketpro.gr/home/
και http://www.ticketarena.gr/

Summer Time!

Γειά σας φίλοι μου...Καλοκαίριασε...Οι άσκοπες βόλτες στην Αθήνα, τα μαθήματα, τα άγχη, όλα τελείωσαν και όλοι έχουμε σταθεί στην άκρη της γραμμής εκκίνησης και είμαστε έτοιμοι πλέον αργά ή γρήγορα να τρέξουμε στο αυτοκίνητο, το καράβι ή ακόμα και αεροπλάνο που μας περιμένει να μας πάει στον δικό μας καλοκαιρινό προορισμό.Το πολυτελές ξενοδοχείο, το εξοχικό στη θάλασσα,τη σκηνούλα ή το τροχόσπιτο σε ένα κάμπινγκ, το αυθέρετο τσαρδί μας σε μια ερημιά, τον δικό μας παράδεισσο.Εκεί θα ξεκουραστούμε πνευματικά, αλλά ίσως όχι σωματικά, θα κάνουμε τα χιλιάδες ανούσια ψώνια μας ικανοποιόντας το υπερκαταναλωτικό κτήνος που κρύβουμε μέσα μας, θα μαυρίσουμε λουώμενοι στα υπερτουριστικοποιημένα θέρετρα που ''στολίζουν'' τις πανέμορφες παραλίες της χώρας μας και πολλά άλλα ευχάριστα ή δυσαρεστα κλασσικά εικονογραφημένα.Κάπως έτσι λοιπόν, έχοντας όλοι τα σχέδιά τους στο μυαλό τους, έτσι και εμείς, σας αποχαιρετούμε, να πάμε στον δικό μας παράδεισσο, με τις δικές του εκπλήξεις κάθε χρόνο και να γυρίσουμε έτοιμοι και οργανωμένοι γεμάτοι έμπνευση και ιδέες για μια νέα χρονιά! Καλό καλοκαίρι σε όλους.Καλές βουτιές και καλά ταξίδια!Με προσοχή...!:)


Περικλής, Cenicero :D
Fake Plastic Trees - Radiohead

Περι Ελευθερίας...

Να 'μαστε πάλι λοιπόν.Καλοκαίριασε...Βρέχει...Η Μέλπω οργώνει το τασάκι της, βασίλισσα τις στάχτης, αναδυομένη απο τη μιζέρια της κοινωνίας μας, στην χαρά και το κέφι του δικού της κόσμου...Και γω...Κάθομαι και γυροφέρνω στο δωμάτιο, το pc σάπισε πάλι και του χορηγώ τα απαραίτητα γιατροσόφια και εγώ ενώ ψοφάω να παίξω κιθάρα δεν μπορώ.Μην ρωτάς γιατί θα το καταλάβεις!Χθες λοιπόν που λες φίλε μου έγινε χαμός εδω,σπίτι...Live βραδυ αλλα τα όνειρα του Σαββατόβραδου κοστίζουν ακριβότερα απο αυτά της Κυριακής για όσους ξέρουν το κομμάτι.Εμάς παρόλα ταύτα άλλο μας έκαιγε...
Χθές αποφάσησα να μην τα ξαναπάρω, να μην ξανανευριάσω να μην ξαναβρίσω.Άστην ρε συ να λέει τις μαλακίες που λέει και συ συγκρατήσου.Αλλά είναι αυτό εύκολο;Όταν οι πράξεις είναι αντίθετες με τις πράξεις ενός ανθρώπου; Σου λέει σε εμπιστεύομαι!Σου λέει ελεύθερος είσαι!Ποιός σε εμποδίζει; Χα...Πετυχημένο...
Τί είναι η ελευθερία όμως φίλε μου;!Ελευθερία για μένα ειναι να νιώθεις ο εαυτός σου.Ένα χτύπημα αγανάκτησης στον τοίχο!Ελευθερία είναι να μην φοβάσαι τίποτα.Ελευθερία ειναι ακολούθως να παίρνεις δράση έτσι ώστε να καταφέρνεις να νιώθεις ο εαυτός σου!Χωρίς να περιορίζεις το ίδιο δικαίωμα του συνανθρώπου όμως!
Η ελευθερία στις μέρες μας καταπατείται παντού.Στο σπίτι, στη δουλειά στο σχολείο ακόμα και στον ελεύθερο μας χρόνο!Του οποίου ακόμα και το όνομά του προϋποθέτει ελευθερία!Αλλά αυτό πάντα γινόταν και πάντα θα γίνεται δυστυχώς...Από τη στιγμή που βάσει υλικών αγαθών ένας άνθρωπος μπορεί να θεωρηθεί ανώτερος η κατώτερος απο τον άλλον τότε σταματάει και η ελευθερία.Γιατι ποιός δυνατός θα σεβαστεί το δικαίωμα του αδύνατου να είναι ο εαυτός του;Απειροελάχιστοι...
Το πρόβλημα είναι όμως ότι οι άνθρωποι μερικές φορές δεν καταφέρνουν ούτε οι ίδιοι, μέσα τους να είναι ελεύθεροι."Το οτι είμαι στη φυλακή δεν σημαίνει οτι δεν είμαι ελεύθερος.Πάντα ήμουν." όπως ανέφερε ο γεράκος φυλακόβιος πρωταγωνιστής κάποιας ταινίας...Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος καταφέρνει και παρόλη την πίεση παρόλα τα βάσανα κρατά κάποιο κομμάτι μέσα του ελεύθερο.Τι γίνεται όμως στον σύγχρονο άνθρωπο όταν δεν τα καταφέρνει; Τότε φίλε μου πεθαίνει.Ελευθερία είναι ζωή και είναι ό,τι πολυτιμότερο έχουμε δίπλα σ αυτήν."Καλυτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή" στα λόγια του Φερραίου.Ελευθερία είναι κάτι διαφορετικό για κάθε άνθρωπο.Πολλά πραγματα μαζί.Οι φυλακές, οι τιμωρίες, το ξύλο σε μερικές περιπτώσεις και πολλά άλλα που θεωρούνται ότι καταπατούν την ελευθερία του ανθρώπου, συνήθως είναι άστοχες ποινές. Ο κάθε άνθρωπος εκφράζει την ελευθερία του διαφορετικά. Αυτή η ελευθερία που μόνο αυτός ξέρει τί είναι, ή ίσως ούτε αυτός, είναι το μυστικό αυτό μέρος του που τον κρατάει ελεύθερο υπο κάθε κατάσταση.Η ελευθερία μέσα σου βρίσκεται σε απλά πράγματα.Πράγματα που σε κάνουν χαρούμενο.Που σε λυτρώνουν.Που αισθάνεσαι άνθρωπος, γη και αέρας.
Όταν τις καταλαβαίνουμε,ας μην καταπατάμε τις ελευθερίες αυτές των συνανθρώπων μας....Όσο για μένα κόψε μου τη μουσική και την ησυχία μου και με σκότωσες.Για σένα ποιός ξέρει...;Αφήστε τις στάχτες σας σχετικά με το θέμα αν έχετε κέφι...

Pink Floyd - Don't Leave Me Now (Always here...)

Τρέχτε .. να γλιτώσετε....!

Είναι επίσημα πια το τέλος του σχολείου για φέτος(!) - το οποίο στην πραγματικότητα είχε πάψει να λειτουργεί ή απλά υπολειτουργούσε τους τελευταίους 2 μήνες...  Ναι! Και δεν μπορούσαμε να το γιορτάσουμε με τίποτα λιγότερο από το καθιερωμένο κάψιμο των βιβλίων , μπουγέλα , εξορμήσεις σε παραλίες..κτλ... και φυσικά με ένα αρθράκι στο παραμελημένο cenicero μου....

Tώρα που το σκέφτομαι , ωστόσο, μπορεί να είναι φαινομενικά το τέλος της σχολικής χρονιάς αλλά για την πλειοψηφία των μαθητών -τουλάχιστον του λυκείου- , τα βάσανα συνεχίζονται.... Ενώ εδώ και μερικούς μήνες ξυνόμαστε σε αυτό το πράμα που λέγεται σχολείο και υπόλοιποι νομίζουν ότι περνάμε όμορφα , μπορώ να σας διαβεβαιώσω από προσωπική πλέον εμπειρία ότι δεν είναι έτσι... Φροντιστήρια αγγλικών , γαλλικών , γερμανικων ,εξετάσεις για ξενόγλωσσα διπλώματα- που νομίζεις ότι θα σου εξασφαλίσουν μια πιο αξιοπρεπή δουλίτσα και λίγα λεφτά παραπάνω, αλλά πάνω και πέρα από όλα τα φροντιστήρια ελληνικών που πρέπει αναγκαστικά να συνεχίσεις και το καλοκαίρι γιατί όλοι λένε ότι έτσι πρέπει!
Είσαι δημοτικό? Προετοιμάσου για τις απίστευτες δυσκόλίες του γυμνασίου...!
Είσαι γυμνάσιο? Θες άμεση βοήθεια! Αρχίζει το λύκειο! Αγχώσου!Βρες ένα φροντιστήριο και γράψου όσο προλαβαίνεις!
Είσαι λύκειο? Δεν κάνεις φροντιστήριο? Τι???Χαχα! Ζεις ακόμη? Δεν θα περάσεις πουθενα! Χαχα! Υπάρχει μία τελευταία ευκαιρία : 50 ώρες τη βδομάδα υπερεντατικά, 2 μήνες το καλοκαίρι nonstop και ξέχνα σαββατοκύριακα, αργίες, βολτίστες , σινεμαδάκια , μουσικούλα , χόμπι , γκομενίτσες ή αγοράκια....
Και αν νομίζτε πως όλα αυτά θα σας κοστίσουν.. Κάνετε μεγάλο λάθος... Να υπολογίζετε μόνο μόνο 10.000 -τουλάχιστον- το χρόνο για κάθε παιδάκι σας... Κάντε 5-6 μαζεμένα και θα νιώσετε..!

Τώρα θα μου πείτε τι σκατά κάνουμε 7 ώρες στο σχολείο και θέλουμε άλλες τόσες στα φροντιστήρια....? Ναι... όντως.. Αλλά καλό είναι να ληφθούν υπόψην οι παρακάτω αλήθειες :
1.Άχρηστα , δυσνόητα , κακογραμμένα βιβλία..
2.Μάθημα σε άθλιες τάξεις - στην δικιά μου την περίπτωση μάλιστα σε λυόμενο κονταίινερ..
3.Καθηγητές χούφταλα , αδιάφοροι , αυθεντίες , αγενείς , στενόμυαλοι , ανίκανοι..
4.Μαθητές εξουθενωμένοι από τα φροντιστήρια...
Κάνοντας την σούμα έχουμε μια δικαιολογημενη(?)  απαξίωση του ελληνικού σχολείου.... Παρόλο που ύπάρχουν καθηγητές - εξαιρέσεις , που κάνουν διάλογο , ενδιαφέρονται πραγματικά , αγαπούν το μαθητή και το μάθημα τους και μπορούν να αμβλύνουν όλες  τις ατέλειες του σημερινού συστήματος... Αλλά δεν μπορούμε να βασιζόμαστε σε εξαιρέσεις..

Και είμαι κρίμα... Και το λέω μέσα από την καρδιά μου... Γιατί τα σχολεία  έπρεπε να αποτελούν τα πιο χαρούμενα μέρη του κόσμου και τα αγαπημένα των παιδιών .. όπου γίνεται κάτι μαγικό... μαθαίνουμε.. για μας , για τους εαυτούς μας , την ιστορία , γινόμαστε άνθρωποι και ετοιμαζόμαστε να λάβουμε την θέση των γονιών μας... διαιωνίζουμε την γνώση, την αγάπη για την γνώση και τους άλλους... Και τελικά αναγκαζόμαστε να καθόμαστε 12 -τουλάχιστον- χρόνια σε θρανία, διαβάζοντας ακούσια , αποστηθίζοντας στείρα πράματα , παρακολουθώντας αποτυχημένους καθηγητές , δημιουργώντας μια λάθος εικόνα για τον κόσμο και τους εαυτούς μας , αφήνοντας την πραγματική ζωή να περνάει από δίπλα , δυσανασχετώντας εγκλωβισμένοι σε ένα άθλιο σύστημα, δημιούργημα ανθρώπων που τους εμπιστεφθήκαμε τις ζωές μας - υπάρχει μεγαλύτερη τιμή για κάποιον άραγε ??-  και αυτοί τα σκάτωσαν , τα γάμήσανε όλα , κατέστρεψαν το δικαίωμα στην γνώση και την δωρεάν εκπαίδευση , το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ζωή και όχι επιβίωση...
Πληρώστε για να μάθετε..να βγάλετε περισσότερη ύλη, να περάσετε σε καταπληκτικές σχολές και να κάνετε περήφανουν τους γονείς!!! Όσοι δεν έχετε λεφτά κόψτε το κεφάλι σας , μείνετε αγράμματοι , γαμηθείτε.. ποιος χέστηκε! Εσείς οι τυχεροί που θα μάθετε δυο παπάρες , μην χαίρεστε.. μετά από τέτοιο γαμήσι, πλύση εγκεφάλου , θα έχετε ξεχάσει  ποιοι είστε , τι όνειρα είχατε , τα συστατικά που σας καθιστούν φυσιολογικούς σκεπτόμενους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ... Θα έχετε γίνει φυτά αυτών που σας θρέφανε με τον παραλογισμο και αρρωστημένη σκέψη , υποχείρια του χρήματων , υποχείριά τους....

Απομακρυνθείτε όσο προλαβαίνετε , σκεφτείτε, ακολουθείστε τα όνειρά σας , διαβάστε ό,τι εσείς γουστάρετε , βοηθείστε τους άλλους και αγαπάτε όσο περισσότερο μπορείτε...

Γεια σε όλους σας... Με υγεία δηλαδή -όπως πρόσφατα συνειδητοποίησα-.... Ή μάλλον γεια χαρά ..δηλαδή με υγεία και χαρά... Σήμερα καλωσορίζουμε ακόμη μία εκπληκτική συνεργάτιδα, χρόνια φιλενάδα , μακρινή συγγενής , με καλλιτεχνικές και όχι μόνο ανησυχίες, έξαλλο στυλ και υπέροχα μάτια....Ας απολαύσουμε λοιπόν, κάποιους από τους καίριους ή άκυρους προβληματισμούς της , αυτή τη φορά αναφορικά με την ανθρώπινη ζωή και την αξία της....

Καλημερούδια! Τι κάνετε? Μια χαρά φαντάζομαι, Ιούνιο μήνα... Λοιπόν σήμερα θα έχετε την χαρά να γνωρίσετε ένα ακόμη συνεργάτη , εμένα εννοείται, που αποφάσισα επιτέλους να γράψω άρθρο για το Cenicero... Mετά από παρακλήσεις της (πάντα υπέροχης) Μέλπως και αφού όλος ο κόσμος πλέον έχει γράψει , είπα και εγώ να συνεργαστώ με αυτό το φανταστικό , μοναδικό blog! Kι αφού έχω εξετάσεις κι χρόνο για περίεργες σκέψεις (θα έχετε προσέξει ότι όταν κωλοβαράς το ρίχνεις στη φιλοσοφία) είπα να τις μοιραστώ με εσάς ...

Τις προάλλες λοιπόν , έτσι στο ξεκάρφωτο , μου ήρθε φλασιά το θέμα της ανθρώπινης ζωής , κυρίως της αξίας. Η αφορμή: κάπου άκουσα ότι οι άνθρωποι ψάχνουν πλανήτες με σχετικά ευνοικές συνθήκες για την διατήρηση της ζωής. Ο λόγος?  Μα για να πάμε την αφεντιά μας  σε άλλο πλανήτη , τώρα που όπου να 'ναι θα καταστρέψουμε με τρομερή επιτυχία τον δικό μας, για να μην χαθεί το είδος μας. Κι αναρωτιέμαι είμαστε τόσο πολύτιμοι που θα μας στερηθεί το υπόλοιπο σύμπαν?

Βασικά , πολλά είδη εμφανίστηκαν στη Γη (και μπορεί και αλλού , δεν το ξέρουμε ) και μετά εξαφανίστηκαν , αλλά αυτό δεν επηρέασε ούτε στο ελάχιστο την πορεία του σύμπαντος. Άρα, λογικά , ούτε η δική μας εξαφάνιση θα ενοχλήσει κανέναν...

Όμως ο άνθρωπος θεωρεί τη ζωή του "ύψιστο αγαθό" ... Γιατί άραγε? Αφού για τον υπόλοιπο κόσμο δεν σημαίνει τίποτα, ούτε καν για τα άλλα είδη του δικού μας πλανήτη. Αφού , είτε υπάρχουμε, είτε όχι , ο κόσμος δεν επηρεάζεται σχεδόν καθόλου... Εμείς γιατί θεωρούμε τόσο σημαντική τη ζωή μας?

 Καταρχήν , την αξία ενός πράγματος την καταλαβαίνουμε καλύτερα όταν χάσουμε. Με βάση αυτό, ας δούμε ένα παράδειγμα... Μια λιονταρίνα μητέρα έχει μητρικό ένστικτο , όπως όλα τα ζωά... Ο θάνατος του μωρού της θα την αγγίξει , θα τον συναισθανθεί... ΄Οταν χαθεί ένας άνθρωπος , οι δικοί του άνθρωποι, θα λυπηθούν επίσης. Όμως η ούτε λιονταρίνα θα νοιαστεί για το νεκρό άνθρωπο , ούτε οι άνθρωποι για το λιονταράκι. Συμπέρασμα ,  η ζωή κάθε πλάσματος έχει αξία μόνο για τα υπόλοιπα ίδια πλάσματα...

Άρα καταλήγω στο ότι η ανθρώπινη ζωή από μόνη της είναι ανούσια και μηδαμινής σημασίας. Αποκτά όμως νόημα επειδή ζούμε με συνανθρώπους μας και γι αυτούς είναι σημαντική. Η ζωή μας έχει αξία μόνο στο μυαλό των μυαλό των άλλων ανθρώπων, αλλά αν το δούμε σφαιρικά, δεν έχει.Βέβαια, οι άνθρωποι είναι εγωιστές και τείνουν να γενικεύουν καταστάσεις. Πχ , όταν κάτι τους είναι χρήσιμο , το ονομάζουν χρήσιμο , αν κάτι το βρίσκουν ενοχλητικό, το λένε κακό , αν κάτι είναι σημαντικό για τους ίδιους, το ανακηρύσσουν ζωτικής σημασίας... Άρα θεωρούν ότι η ζωή τους , επειδή έχει αξία για τους ίσιους , έχει για όλα τον κόσμο. Το είδος μας είναι αλαζονικό και έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Η πρόθεσή μας να διαιωνίστούμε σε άλλον πλανήτη είναι κατά την γνώμη μου εγωκεντρική και ανήθικη. Πιστεύουμε ότι επιβάλλεται να διατηρηθούμε πάση θυσία ,λες και θα λείψουμε σε κανέναν. Και στο κάτω κάτω έχουμε αποδείξει μέσα από την Ιστορία ότι είμαστε ένα είδος ικανό για κάθε έιδους φρικαλεότητα και υπερβολή.Αυτά εννοείται πως δεν μας απασχολούν. Καταλήγω, για να μην σας κουράζω ότι ο άνθρωπος είναι υπερβολικά εγωιστής και αλαζόνας, και μάλιστα χωρίς να το αξίζει.

 Ό,τι θεωρεί πολύτιμο ο ίδιος, όπως η ζωή του, το επιβάλλει κι ας μην είναι όντως σημαντικό... Σαν άνθρωπος, βέβαια . κι εγώ πιστεύω ότι η ζωή των συνανθρώπων μου είναι σημαντική, αλλά αυτήν την αποψή δεν την περιορίζουμε σε εμάς, αυτό είναι το λάθος μας. Δεν είμαστε κυρίαρχοι πουθενά κι οι απόψεις μας δεν έχουν νόημα για τους άλλους , και όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσει η ανθρωπότητα τόσο το καλύτερο.

Αυτά από μένα, σας εξάντλησα , το ξέρω.... Τί να κάνω, έμπνευση είναι αυτή...Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας και φυσικά ευχαριστώ το Μελπουλίνι που μου έδωσε την τιμή ( λέμε τώρα, έτσι να τη γλείψουμε λιγάκι) να εκφράσω τις ιδέες μου...Φιλάκια ρουφηχτά σε όλους!

To Χρέος....

ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ ...... ΝΟ 3!!!

Καλημέρα σε όλους! Επιτέλους  , μετά από μια πραγματικά εξουθενωτική περίοδο αδιάκοπου διαβάσματος για κάτι καταπληκτικά αμερικάνικα πτυχία που κρίνουν αν ξέρεις αγγλικά , φυσικά μετά από αμοιβή που ανέρχεται στα 180 ευρώ ,είμαι στην ευχάριστη θέση να σας πληροφορήσω ότι θα αρχίζω κάποια στιγμή ξανά να ασχολούμαι -τακτικά και σοβαρά- με το cenicero , αν και χωρίς εμένα μια χαρά είναι.. (!!!) ...(βλ. προηγούμενες αναρτήσεις--> περικλής και evridiki )....To ξέρω ότι χαρήκατε υπερβολικά πολύ και ετοιμάζεστε να κάνετε πάρτυ με αυτά τα χαρμόσυνα νέα , αλλά προς το παρόν έχουμε 3ο συνεργάτη!!! Πραγματικά είμαι συγκινημένη με την προθυμία όλων και περισσότερων προσωπικοτήτων του ελληνικού σχολικού στερεώματος να βάλουν με το άρθρο τους ένα απειροελάχιστο λιθαράκι στον ναό του ακούει στο όνομα cenicero! Ναι! Είναι γεγονός... Η ξανθιά , μπουκλωτή , οικολόγα, πεντακάθαρη , - θα έλεγα το ζώδιο της αλλά φοβάμαι ότι θα παρεξηγηθεί -  συνησιότισα , καλή  φίλη και στο ίδιο θρανίο για τον τελευταίο 1 χρόνο , σας παρουσιάζω την angelina με το πρώτο αρθράκι της στο ιστολόγιο -και δεν νομίζω τελευταίο- , με θέμα τι άλλο.... το περιβάλλον!

Γεια σας, γεια σας , γεια σας! Τι μου κάνετε? Πάντα καλά! Επιτέλους , αξιώθηκα να γράψω ένα άρθρο για το cenicero που τόσο καιρό λέω και ξαναλέω στην φίλη μου , την Μέλπω... αφού έκαναν την αρχή οι άλλοι δύο συνεργάτες του blog...
Είναι ένα θέμα που νομίζω πως σας απασχολεί όλους σας... Το περιβάλλον! Απογοητευτήκατε .. ε? Περιμένατε κάτι πιο πιασάρικο .. ε? Δεν θα σας πω κάτι καινούργιο... απλά αν καταφέρω να σας κάνω να το σκεφτείτε έστω και λίγο παραπάνω θα έχω πετύχει κι εγώ κάτι .... !

Λοιπόν , όπως όλοι γνωρίζετε η μόλυνση του περιβάλλοντος είναι από τα πιο σοβαρά προβλήματα της κοινωνίας μας και αυτό με το οποίο κάθε άνθρωπος οφείλει να ασχοληθεί αφού θέτει σε κίνδυνο την ίδια μας την ζωή ... Η φύση προσφέρει ένα καταφύγιο στον άνθρωπο. Υπερασπιζόμενος, λοιπόν την φύση υπερασπίζεται το ανθρώπινο είδος και εξασφαλίζει την επιβίωσή του.... Τα στοιχεία του περιβάλλοντος εξαρτώνται τα μεν από τα δε και είναι άρρηκτα συνδεδεμένα... Είναι αυτό που ονομάζουμε οικολογική αλυσίδα....  Αν ένας κρίκος από αυτήν την αλυσίδα καταστραφεί τότε ολόκληρο το σύνολο διαταράσσεται... Θα αντιλαμβάνεστε βέβαια, πως η ισορροπία της φύσης είναι εύθραστη. Στις μέρες μας μάλιστα , δυστυχώς για μας , έχει ήδη σπάσει ....

Εμείς όμως , τί μπορούμε να κάνουμε γι αυτό?  Η απάντηση βρίσκεται σε απλές , καθημερινές κινήσεις... Ίσως οι περίσσοτεροι από εσάς να τις έχετε ακούσει πολλές φορές ... ίσως πάλι όχι.... Το θέμαδεν είναι να τις ακούμε , το θέμα να τις εφερμόζουμε... Είναι πραγματικά τόσο δύσκολο να κλείνουμε τα φώτα όταν βγαίνουμε από ένα δωμάτιο? Και βέβαια όχι ... Πρέπει να έχουμε οικολογική συνείδηση... Μπορούμε παράδειγμα ... να μην σπαταλάμε το νερό , να μετακινούμαστε με τα πόδια, το ποδήλατο και για τις πιο μακρινές αποστάσεις με το λεωφορείο ή το μετρό... Να μην πετάμε για κανένα λόγο σκουπίδια στο έδαφος αφού υπάρχουν δοχεία απορριμάτων που εξυπηρετούν αυτό το σκοπό , να μαζεύουμε και να ανακυκλώνουμε τα προιόντα από πλαστικό , γυαλί ή αλουμίνιο. Ακόμα και για τα ψώνια μας στο super market μπορούμε να μην χρησιμοποιούμε τόσες πλαστικές σακούλες ή συσκευασίες....

Πιστεύω πως πολλοί μαζί μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα... Αν κάνουμε μια μικρή προσπάθεια κα΄θε μέρα, το περιβάλλον θα είναι λιγότερο εχθρικό απέναντί μας και φυσικά λιγότερο μολυσμένο... Το λιώσιμο των πάγων , η τρύπα του όζοντος , η έλλειψη νερού είναι φαινόμενα που μας τρομάζουν αλλά που όμως εμείς τα δημιουργήσαμε.... Πρέπει να καταλάβουμε πως η Γη είναι το ΄σπίτι μας και οφείλουμε να την προστατεύσουμε... Και καλό είναι να θυμάστε πάντα .. : Δεν κληρονομούμε την Γη από τους προγόνους μας αλλά την δανειζόμαστε από τα παιδιά μας.... Antoine de Saint Exypery

Δεν συμφωνείτε? ....... Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας ... Να στε καλά όλοι!